Chce być kimś więcej //Camren

22

Obudził mnie jeden z lekarzy. Popatrzałam na niego zmęczonymi i zaplakanymi oczami. Kazał mi wstać więc to zrobiłam i zaprosił do środka.

Niepewnie do niego wyszłam. Zobaczyłam leżąca dziewczynę. Spoglądałam na nią z wielkim zmartwieniem.

-Co z nią?-
zapytałam niepewnie

Odpowiedziała mi tylko i wyłącznie cisza.

Rozglądnęłam się i zobaczylam że lekarz mnie zostawił sam na sam z dziewczyną. Usiadłam obok łóżka na podłodze i oparłam się o nogi dziewczyny. Nie wiedziałam nic. Co się stało, dlaczego wylądowała w szpitalu. Miałam ochotę zabić osobę która jej to zrobiła. Kiedy na nią spojrzałam zobaczyłam kilka siniaków i ślad męskiej ręki na szyi.

Zaczęłam płakać i nie mogłam się uspokoić. Bałam się o nią. To wszystko była moja wina. Miałam ochotę iść na siłownię i się z kimś pobić ale musiałam z nią zostać.

Zamknęłam oczy i zasnęłam.

Obudziło mnie głaskanie moich pleców przez delikatne ręce. Byłam tak zmęczona że nie otworzyłam oczu.

Usłyszałam damski śmiech. Był cudowny.

-Mój mały śpioszek-
usłyszałam dobrze znany mi głos

-Twój?-
zapytałam zaspanym głosem i na nią spojrzałam

Na jej twarzy było widać zdziwienie że jednak nie śpię.

Zaczęłam się śmiać z jej wyrazu twarzy. W tym momencie zapomniałam o tym dlaczego jesteśmy w szpitalu.

Kiedy się uspokoiłam spojrzałam na nią. Jej uśmiech był cudowny a jej oczy były piękne.

Dziewczyna zauważyła mój wzrok i też na mnie spojrzała. Uśmiechnęłam się. Dziewczyna odwzajemniła uśmiech.

-Jak się czujesz?-
zapytałam wreszcie

-Dobrze od kiedy tu jesteś skarbie - uśmiechnęłam się bardziej na jej słowa

-To dobrze-
powiedziałam i ją przytuliłam

-Kto ci to zrobił?-
zapytałam po chwili

-Nie ważne...-
usłyszałam

-Powiedz proszę -
błagałam ją żeby powiedziała

-Nie chce nic mi nie jest - odpowiedziała

Mocniej ją przytuliłam.

-Kocham cię -
usłyszałam szept do mojego ucha

-C-co?-
byłam zdezorientowana jej słowami

-No kocham cię...-
usłyszałam znowu

-Kochasz?-
odsunęłam się od niej

Wstałam i wyszłam z pokoju. Zamknęłam za sobą drzwi i poszłam w stronę łazienki.

Lauren POV.

Po moim wyznaniu dziewczyna wyszła z pomieszczenia. Miałam ochotę się rozpłakać. Zaczęłam żałować że powiedziałam jej prawdę.

Do pomieszczenia wszedł lekarz i zaczął ze mną rozmawiać. Dowiedziałam się że zostałam wypisana i mogę wrócić do domu ale muszę odpoczywać.

Wzięłam ubrania, spakowałam je do walizki i wyszłam z pomieszczeniami. Nikogo nie było więc wyszłam z szpitala i poszłam w stronę tramwaja. Weszłam do niego i pojechałam w stronę mieszkania.

Po pół godziny weszłam do mieszkania, odłożyłam walizkę i położyłam się na łóżku. Nie miałam co robić, więc zaczęłam pisać tekst piosenki.

Co chwilę coś kreśliłam bo mi nie wychodziło. Odłożyłam pokreślony notes na bok i wpatrywałam się w sufit.

Po 20 minutach wpatrywania się w jedno miejsce i rozmyślanie, usłyszałam pukanie do okna. Zdziwiłam się kto to.
Podeszłam do okna i odsłoniłam zasłonę. Zobaczyłam dziewczynę której wyznałam miłość. Niepewnie otworzyłam okno, a brunetka weszła do pomieszczenia.

-Hej-
usłyszałam zamykając okno

-Hej- odpowiedziałam-
co tu robisz?

-Nie dałaś mi odpowiedzieć na twoje wyznanie..

Spojrzałam na nią. Nie wiedziałam co mam odpowiedzieć.

-Uciekłaś....-
powiedziałam niepewnie

- Bo musiałam to sobie przemyśleć

Usiadłam na łóżku.

-To co chcesz robić? -
zapytałam

-Sama nie wiem -
usłyszałam z ust dziewczyny

Wzięłam książkę i zaczęłam czytać. Brunetka usiadła obok mnie i oparła głowę o moje ramię. Uśmiechnęłam się.

Dziewczyna zabrała mi książkę i ją odłożyła.

-Co to ma znaczyć? -
zapytałam

Dziewczyna mi nie odpowiedziała. Usiadła na mnie okrakiem i spojrzała w moje oczy. Nie mogłam odwrócić wzroku od jej brązowych tęczówek.

Poczułam delikatne usta na swoich. Od razu odwzajemniłam. Nie chciałam tego kończyć. Pogłębiłam pocałunek i splotłam ręce w jej brązowe włosy. Dziewczyna chwyciła mnie w tali i dalej odwzajemniała. To był mój najlepszy moment w moim życiu.

Dziewczyna odsunęła się trochę ode mnie.

-Kocham cię-
słyszałam z jej ust