Chapter 34

2.4K 83 2
                                    

I don't want to believe them. Why would Vandeon love me? In fact, he hates me. He wants to kill me, and I also want that because he keeps pestering me. I really hate him, but I cannot deny the fact that he has a heart too. Well, everyone has. He's different; I know he's a bad person with a good heart too. I sighed and faced the door in front of me. I want to ease this pain, kahit ngayon lang. Imposible naman 'yung sinabi nina Kace at Kiefer sa akin. Si Vandeon pa talaga? Alam ko namang hindi palabiro si Skie pero imposible talaga 'yung sinabi niya. Hindi ako naniniwalan na ganun nga si Vandeon. Kilala ko siya, nasaksihan ko ang mga ginawa niya.

Nakakainis! Hindi ko naman dapat ito alalahanin eh. Umiling ako at hinarap ang pintuan sa aking harapan. Gising na kaya siya?

Dahan-dahan kong hinawakan ang siradura. Pumikit ako nang mariin bago nagpasya na buksan na ang pinto. Labis na kaba ang naramdaman ko nang tuluyan nang bumukas ang pintuan.

Bumungad sa akin ang masayang mukha ni Vandish at kunot noong mukha naman ni Vandeon. He hasn't healed yet pero mukhang mas maayos na ngayon ang kalagayan niya. Marami parin siyang pasa at sugat sa katawan at mukha. Gusto ko siyang dalhin sa hospital but his friends refused. Baka daw kasi lusubin siya ng mga kalaban duon at madadamay pa ang iilan, para siyang destruction eh.

"Mommy! How was your day!" Tumakbo papalapit sa akin si Vandish tsaka ako niyakap ng sobrang higpit. As time goes on. Vandish is also growing up...

"So far, it was okay. How about you, baby?" Hinalikan ko ang kanyang pisnge while ignoring Vandeon's sharp gaze. Bad mood yata. Hindi ko naman inaano. O lagi lang talagang ganyan ang mukha niya.

"Okay too, Mommy! Hindi ko po iniwan si Daddy, Mommy."

"That's my boy." Tumango ako.

Binalingan ko nang tingin si Vandeon. Nothing change with the expression. Matalim parin itong nakatingin sa akin, it looks like I did something that against his will. Or sadyang bad mood lang talaga siya.

Nilapitan ko siya. Nakaupo siya ngayon sa kanyang kama habang lantad na lantad naman ang kanyang dibdib sa harapan ko. Bigla tuloy akong pinamulahan ng mukha. What the fvck is wrong with you, Almika. Get back to your senses.

"H-How is your feeling?" I'm trying my best not to bite my tongue while asking him. I'm damn nervous. Even his in a not-so-critical state right now, he still looks dangerous.

"What were you doing there..." He asked. Napalunok naman ako. "Where?" anong tinutukoy niya.

"Penelope's office."

"Ah! That!" Lumingon ako kay Vandish. Sumenyas ako na lumabas muna siya dahil mag-uusap muna kami ng Daddy niya. Naintindihan niya naman at hindi na nagtanong pa.

Kinagat ko ng mariin ang labi ko. Nagpakawala rin ako ng malalim na hininga tsaka nagpasya na sagutin siya. I also want answers from him too. "I went there to talk some important matters with her, I didn't know you were there," 

"What matters?"

"Why are you curious about it?"

"She's dangerous, Almika. Everything about her family. You don't know her yet,"

"I know. But I really need her help. Especially right now that our family is now in danger. I can't just sit and watch you fight for our sake, Vandeon. I knew you've been trying to protect this family, Vandeon. You almost died because of that. That's why I will fight back too."

Nang magtama ang mata naming dalawa. Nanlaki 'yon at tila hindi niya inaasahan ang mga salitang binitawan ko. Gusto kong tumulong sa kanya, hindi dahil mahal niya ako. Kundi para sa pamilya namin. Alam kong masyado akong mahigpit sa kanya but we are not young anymore. We need to be matured enough to fight for our will. Bakit ngayon lang gumana 'tong utak ko. Gaga ko talaga.

BS03: Hidden Son Of Mr. SantfordTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon