Third Person's POV
"I forgot to bring them." malamig at walang emosyong sabi ni Vandeon sa harapan nina Riley at Almika.
Nanlaki ang mata ni Almika. Nagsimula na ring manginig ang kanyang mga binti, tila kakapusin din siya ng hininga. Pilit niyang sinasabi sa sarili niya na lalaban siya, magkamatayan man silang dalawa ni Vandeon ipaglalaban niya ang anak niya.
Bata pa lang siya'y tinuruan na siya ng magulang niya kung papaano makipaglaban, sa tingin niya ito na ang pagkakataon para gamitin niya ang natutunan niya. Nagda-dalawang isip siya, nag-aalala siya sa anak niya na baka matakot ito sa kanya. Maaring makapatay siya ng tao at ayaw niyang saksihan iyon ni Vandish. Ika nga bata pa ito at wala pa sa tamang edad.
Pinunasan ni Almika ang kanyang luha, mahigpit niyang hinawakan sa kamay ang anak. Magwawala talaga siya kapag mawalay sa kanya ang bata. Mahal niya si Vandish lalo na't ang anak niya na lamang ang karamay niya sa buhay, bahala na kung maghirap siya basta't kasama niya ang anak.
"You two know each other?" Kunot noong tanong ni Riley kay Vandeon na ngayong madilim na ang mukha. Hindi talaga magkalapit si Riley at Vandeon dahil umpisa pa lang natatakot na si Riley na kausapin ito, lagi itong may sariling mundo. Sa magka-kaibigan, si Vandeon lamang ang taong ayaw niyang diktahan, seryoso ito, sa sobrang seryoso na tila papatayin kana sa mga tingin niya.
Masama naman si Kiefer pero hindi ganito ka sama kay Vandeon, pero balang araw magbabago rin si Vandeon, magiging mabait din ito kagaya ni Kiefer. Pagsubok lamang 'to.
"Yeah. Tumabi ka Riley, kukunin ko sila,"
Tumikhim si Riley, hindi niya kayang tumingin ng deretso sa mga mata nito. Kaya't imbes na sumagot pa, hinayaan niya na lamang si Vandeon na lapitan sina Almika.
Gusto nang humagolgol ni Amilka na pakawalan na sila ni Vandeon at tigilan na. Kung ano man ang kasalanan ng pamilya niya kay Vandeon matagal na niyang binayaran 'yun, pinatay niya na ang magulang nito, ano pa ba ang kailangan niya? Hindi pa ba tapos ang binata sa plano niya?
"Wag kang lalapit sa'kin! Ma'am Ladeo! Hindi ko kilala ang taong 'yan! Please help us! Tulungan mo kaming makalabas dito. Gusto niya kaming patayin ng anak ko,"pagma-makaawa ni Almika kay Riley. Pero tila hindi naniniwala si Riley, kilala naman siya ni Vandeon bakit sila papatayin? Si Vandeon na mismo ang nag sabi na magkakilala sila, at sigurado siyang anak ni Vandeon ang bata dahil kamukha niya ito. Baka may LQ lang ang dalawa, 'yan ang nasa isip ni Riley pero gaya rin ni Almika kinakabahan din siya.
Lumingon siya kay Almika na ngayong umiiyak na habang hawak ang bata. Naawa siya sa babae pero hindi niya ugaling sumali sa problema ng iba, baka may pinag-aawayan lang sila. May tiwala siya kay Vandeon. Lumapit siya kay Almika, hinagod niya ang likod nito.
"Parang awa mo na tulungan mo kaming makalabas dito, sige na. Hindi ko kilala ang taong 'yan maniwala ka naman sa akin," pagsusumamo ni Almika sa bisig ni Riley.
"Hindi mamatay tao si Vandeon, Almika, kilala ko siya at isa siya sa mga kaibigan ng taong mahal ko at ama ng anak ko,"
"Mabait ba ang asawa mo? Hindi ba siya pumapatay ng tao?" tanong nito kay Riley. Kumalas naman sa yakap si Riley. Natamaan siya sa tanong nito. Nuong nag-aaway sila ni Kiefer pumapatay na ito ng mga tao at hindi ordinaryong tao. Hindi niya maitatangging natamaan siya.
Umatras si Riley. "Hindi ko problema 'to, may dapat pa akong tapusin, Ms. Monteverdi, ikaw na ang bahala sa secretary ko Vandeon." hindi makagalaw si Almika sa kanyang kinatatayuan. Pinagmasdan niya lamang ang palabas na bulto ng kanyang boss. Hindi man lang siya nito tinulungan. Mas naniniwala pa ito kay Vandeon.
