Almika's POV
Seryoso nga ang gaga sa sinabi nitong pupunta siya dito sa mansyon ni Riley. Ang aga-aga niya pa nga, kakagising ko nga lang at nadatnan ko siyang kausap sina Riley at Freena. Nagtatawanan pa ang mga gaga oh. Pinikit ko ang mata ko para ibalanse ang paningin ko pero agad din naman akong nag mulat. At sa pag mulat ko mukha ni Penelope na naka ngiti ang sumalubong sa akin.
"Hi!"
"What the hell! Penelope!" inis na sigaw ko. Tumawa lamang siya at hinila ako pababa ng hagdan.
"Maaga dapat tayo ngayon. Sasama nga pala sina Freena at Riley sa atin, kumain kana at maligo."
Sinunod ko naman ang sinabi niya baka pagtripan na naman nito.
Pagkatapos kong kumain at maligo. Sa kotse kami ni Penelope sumakay, isang kotse lang ang dinala namin dahil 'yung ibang sasakyan ay gagamitin ng mga lalaki sa pupuntahan nila. Kukuha daw sila ng invitation card. Ewan ko kung para saan, baka may party na magaganap. Nakalimutan siguro silang bigyan ng mga 'yon kaya pinuntahan talaga nila. Ano na naman kaya ang plano nila Kace?
"Hindi ba kayo naiirita sa babaeng 'to, guys?" panimula ni Penelope. Agad naman akong napasinghap. Punyeta ito na naman siya, magsisimula na naman.
"Why, Pen? Is there something wrong?" Kunot noong tanong ni Freena habang hawak ang sariling katana. Bigla akong napalunok. Sigurado ba siyang gagamitin niya 'yan sa'kin?
"Meron! Tinuruan niyo ba 'yan paano lumaban? Bakit ang hina-hina pag dating kay Vandeon?" umirap ako sa hangin. Hello, may hawak 'yung baril at tsaka wala pa akong lakas ng loob lumaban pabalik nu'n. Imbes na sumagot ay pinili ko na lamang tumahimik kaysa sumabat sa kanya baka malilintikan na naman ako.
"Vandeon is a dangerous guy, Penelope, kahit na ako ay takot sa lalaking 'yon," pabalang na sagot naman ni Riley. Nginisihan ko siya pero umiling lamang si Riley. Totoo namang dangerous ang Vandeon na 'yon. Kahit na nilabanan ko iyon hindi parin ako mananalo.
"Sus! Sabagay mas malakas ang mga lalaki kaysa sa mga babae. But hindi 'yan ang rason! Kahit na babae ka lalaban ka pa rin, Almika, tao naman si Vandeon pareho lang kayo,"
"Tao? Baka hayop kamo." komento ko. Sinamaan niya naman ako ng tingin sabay irap na rin. Tingnan mo ang gagang 'to. Sa tingin niya ba tao si Vandeon? Eh ang laking hayop non. Napaka walang awa talaga, mamatay din 'yon not now but soon. Piste siya.
"Manahimik ka na lang diyan, Almika. Hayaan mo akong magsalita tungkol sa katangahan mo."
Kung makapag salita 'to ah. Kaya mas pinili ko na lang ulit manahimik, kapag ito nag tanong sa akin hindi ako sasagot.
Nagpakawala ako ng malalim na hininga. Kamusta na kaya ang anak ko? Pinapakain kaya ni Vandeon si Vandish? Pinapaligo niya ba ang anak ko, inalagaan niya ba ng maayos?
I miss you baby. Kapag talaga malaman kong sinasaktan ka ni Vandeon hindi ko talaga palalampasin. Ilang taon akong nagdusa, nag-alaga sa sarili kong anak tapos sasaktan lang ni Vandeon? No way! Hindi ako makakapayag. Mas matagal kong inalagaan ang anak ko kayat may mas karapatan ako kay Vandish. Wala talagang alam ang baliw na 'yon, ni hindi man lang inisip ang mga sakripisyo ko noon.
"Sigurado ka ba talagang hindi ka marunong lumaban?" basag muli ni Penelope sa katahimikan.
"I know how to fight, Penelope. Anong kwenta nitong mga kamay at paa ko kung hindi ko gagamitin?" seryoso ko namang sagot. Naging seryoso din naman ang mga mukha nila.
"Vandeon took my son away from me, do you think magpapakatanga muli ako?"
"Don't do that again, Almika. You might lose your son again." sagot naman ni Freena. Tumango ako at tinuon ang atensyon sa labas. Kung saan mang lupalok kami dadalhin ni Penelope, sana'y makatulong ito sa akin. Mabuti na rin ito para mas maging aktibo ako sa mga galaw ko.
