NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

A very confused Malfoy

In de gang recht tegenover de koperkleurige waterspuwer van het schoolhoofd lopen twee studenten. Als je geen aandacht aan ze zou schenken, zou je gedacht hebben dat het een normaal tweetal is dat na een lange schooldag op weg is naar ontspanning, of misschien naar de bibliotheek om te leren. 

Maar zij die opletten zouden hun houdingen herkennen, misschien zelfs wel de spanning voelen. Ze zouden zien hoe er magie knispert in de in een knot gebonden blonde haren van Katelynn Mergel. Ze zouden zien hoe ze iets te vaak om zich heen kijkt voor het geval ze gevolgd worden. Ze zouden zien hoe hij met een te gespannen houding, zijn schouders te recht, zou lopen.

En dat is wat Benno zorgen baart. 

Hij kijkt door het raam naar de winterzon die al bijna achter de Schotse heuvels verdwijnt, een teken dat ze moeten opschieten. Hij kijkt nerveus om zich heen terwijl Kate met haar toverstok een ritme tikt op de stenen muur achter hem. Er klinkt een klik en een kille windvlaag aait zijn nek. Een rilling trekt over hem heen als hij de Griffoendor de inmiddels verschenen donkere gang in volgt. Ze zijn nog steeds alleen. 

Katelynn blaast opgelucht haar adem uit en hij ontspant al zijn spieren. 

Dat is de achilleshiel van deze missie. Normaal maakt het ze minder uit of ze gezien worden, of gepakt worden. Normaal heeft Katelynn een speelse grijns op haar gezicht en een nonchalante houding als ze een missie doen. Normaal sluipen ze 's nachts door de gangen van Zweinstein, vaak met maskers op. Normaal betrekt de missie niet een van zijn beste vrienden. 

'En nu?' fluistert hij, bang om zijn stem te gebruiken in de donkere tunnel waar ze in staan te wachten. 

'We wachten af.'

Het enige teken van nervositeit die bij Kate te zien is, is het ritmische tikken van haar voet op de koude tegels. Ze is ongeduldig. Een heel groot deel van dit plan hebben zij niet zelf in handen en, hoewel ze Narcissa blindelings vertrouwen, het zorgt toch voor een extra angst. 

'Hij moet hier uiterlijk over vijf minuten zijn,' mompelt Katelynn terwijl ze een blik werpt op haar horloge. 

'Geen zorgen, Draco is nooit laat,' zegt hij in een poging de boel wat luchtig te houden. Het werkt, en hij ziet Katelynn even kort grijnzen. 

Opeens haalt Kate scherp adem en buigt zich naar de muur, waar de poort zich ondertussen weer gesloten had.

'Ik hoor voetstappen.'

Vanuit de tunnel is het niet gewoon een stapel stenen waar ze tegenaan kijken, maar een soort muur met de doorzichtigheid van een gordijn. Ze kunnen net de personen in de gang zien en horen, en als ze goed kijken is het mogelijk om verschillende mensen te onderscheiden. Beide houden ze hun adem in terwijl ze hun ogen focussen op de muur en wachten. Bijna iedereen is nu bij het avondeten dus het is raar voor iemand om hier te lopen. 

Blonde haren verschijnen in het zicht. Benno sluit zijn ogen even opgelucht. Het is Draco.

'Werd tijd,' mompelt hij, waarna hij sist als hij een harde klap van Kate krijgt. Hij draait zich om, klaar om zijn vriendin uit te schelden, maar verstijft als hij haar indringende blik ziet en de vinger voor haar mond. Met de ander wijst ze naar de gang. Hij kijkt terug en zijn ogen ontmoeten heel kort die van Draco. De blonde jongen fronst, terwijl Benno angstvallig zijn adem inhoudt, maar draait zich dan weer terug naar de waterspuwer. Benno laat zijn adem pas weer los als de blonde haren van de wenteltrap verdwijnen.

'En iedereen zegt dat Griffoendors niet weten wanneer ze hun mond moeten houden,' moppert Kate als ze dieper de tunnel in duiken, op weg naar de kelders. Benno trekt een gezicht naar haar rug, maar houdt zich dit keer stil.