NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

A slytherin and a dragon tamer

Charlie staat al op hem te wachten met een bezem in zijn hand als hij naar hem toe loopt. De Wemel heeft zowaar een grijns op zijn gezicht. Iedereen weet dat deze Griffoendors slechte leugenaars zijn, maar toch kan Theo niet begrijpen hoe de man er totaal geen probleem mee heeft dat hij hier is. 

'Wemel,' zegt hij als begroeting als hij binnen gehoorsafstand is. 

'Noem me Charlie,' zegt de man met een wuif van zijn hand. 'Er zijn hier teveel van ons om ons allemaal bij onze achternaam te noemen.' 

Wemel, of Charlie, begint met lopen en Theo merkt dat hij er automatisch achteraan loopt. 

'Hou je van vliegen?' vraagt Charlie, terwijl hij schopt richting een tuinkabouter die zijn hoofd boven de aarde had uitgestoken.

'Het is te doen,' antwoordt hij met een schouderophaal. 'Als je bedoelt of ik speel voor mijn team dan is het antwoord nee.' 

Charlie neuriet even en loopt met stevige passen door. Het geeft Theo de ruimte om de andere man goed te bekijken. 
Hij is niet groot, ongeveer Theo's lengte, maar wel een stuk steviger dan hij is. De man heeft een duidelijk gespierd lichaam, bedekt met sproeten en littekens voornamelijk op zijn armen. Gisteren heeft hij uitgelegd dat hij met draken werkt en dat daarvan de meeste littekens komen. 

'Wat is je eerste indruk?' vraagt Charlie plots en hij draait zich richting Theo. 

'Van wat? Jullie?' 

'Ja, en het huis. Ik weet dat het niet groot is...'

'Het is prachtig op zijn eigen manier,' antwoordt Theo direct en hij meent het. Vol fascinatie heeft hij gekeken naar de manier waarop het Nest in elkaar gehouden wordt en hoe de inrichting bij de familie past. 

'En voor zover ik jullie familie ken... jullie zijn oké, denk ik? Het is lichtelijk...'

'Veel?' maakt Charlie voor hem af en lacht even. 'Dat kan ik begrijpen. Ik woon de meeste tijd in Roemenië, maar zelfs voor mij zijn ze soms teveel. Je had Harry moeten zien toen hij hier voor het eerst kwam.' 

'Zeg, Weme- Charlie, waarom wilde je me precies spreken? Dit is niet om een beetje tafelpraat te doen.' 

Charlie bestudeert hem en voor een moment denkt Theo dat de roodharige hem in het ongewis gaat laten, maar dan schudt de man even zijn hoofd. 

'Sommige mensen hier vertrouwen je niet, Theo,' zegt Charlie buitengewoon eerlijk en gaat zitten op een omgevallen boomstam. Het zorgt er wel voor dat hij direct Theo's aandacht heeft.

'Dat weet ik,' mompelt Theo. Hij staart even naar de boomstam en bedenkt wat zijn vader ervan zou vinden als hij daarop gaat zitten met zijn dure gewaad, maar besluit dan schijt te hebben aan wat zijn vader vindt (hij woont immers toch niet meer bij hem) en neemt alsnog plaats. 

'Het is stom,' gaat Charlie ongestoord verder. 'Ergens begrijp ik het wel. Het is oorlog en iedereen is panisch. En toch vertrouwt Katelynn je, de meest krachtige heks die ik ken. Ze kan alles uit iedereen halen als ze wilt. Ze ziet je diepste geheimen en leest je gedachten. Als zij heeft besloten je te vertrouwen of sterker nog, in huis te nemen, hoe kunnen wij dan nog argwanend zijn?' 

Charlie stopt zijn tirade om adem te halen en Theo kan hem alleen maar verbluft aanstaren. Hij wist dat sommigen hier hem niet vertrouwen. Salazar, zelfs Olivier Zwarts vertrouwt hem nog steeds niet en hij woont in zijn huis! Om een Wemel dan zo over hem te horen praten is... vreemd op zijn minst. 

'Sorry,' grinnikt Charlie, bij het zien van zijn blik. 'Wat ik hiermee wilde zeggen is dat ik je vertrouw en je hier hartstikke welkom bent. En ik weet zeker dat er meerdere zijn die zo denken.' 

Theo knippert een paar keer om te zien of dit wel echt is, maar als Charlie Wemel nog steeds niet verdwijnt, leunt hij even verbaasd op zijn elleboog. 

'Waarom heeft Katelynn eigenlijk voorgesteld dat ik hierheen kom als er mensen zijn die mij niet vertrouwen?' vraagt hij. Hij weet dat hij eigenlijk op het gedeelte moet focussen waarin Charlie hem vertelt dat er veel meer zijn die hem wel vertrouwen, maar hij is niet voor niks een pessimistische Zwadderaar. 

'Katelynn heeft niet voorgesteld dat je hierheen kwam, dat was Harry,' merkt Charlie op. 

'Pardon?' 

De roodharige barst in lachen uit en Theo vermoedt dat hij extreem verward heeft gekeken bij die uitspraak. Als Charlie uitgelachen is, kijkt hij hem met een geamuseerde blik aan. 

'Weet je dat nog niet? Harry stelde voor dat je hierheen zou komen. Ik weet niet wat zijn redenen zijn geweest, dat moet je aan hem vragen.'

De enige reden die Theo zo snel kan bedenken is dat Potter hem vertrouwt. Maar waarom zou hij? Theo heeft nooit iets gedaan in het voordeel van Potter, noch zijn steun aan hem laten blijken. 

Alsof de wonderen de wereld nog niet uit zijn, komt op dat moment precies Potter langs lopen, geflankeerd door Wemel en direct daar achter Katelynn en Griffel. Potter en Wemel lijken duidelijk geïrriteerd te zijn om iets. 

Het viertal gaat een stukje verderop op het gras zitten en hij ziet Kate haar toverstok even om hun heen zwaaien, waarschijnlijk om een stiltespreuk te plaatsen. Daarna raken de vier diep verwikkeld in een serieus gesprek. 

Hij fronst even. Wat zou er zo geheim zijn dat ze zelfs hier een stiltespreuk plaatsen?

'Zo zijn ze al sinds Harry hier is aangekomen een paar dagen terug,' zegt Charlie, die de vraag op zijn gezicht moet hebben gezien. 'Elk vrij moment van de dag trekken ze zich terug met een stiltespreuk. Niemand weet waar ze het over hebben en ze weigeren het te vertellen.'

'Is het een missie?' vraagt Theo, die het lichtelijk benauwd krijgt. 

Charlie haalt zijn schouders op. 'Kan. Het schijnt dat Perkamentus ze een opdracht heeft gegeven voordat hij overleed. Hoe dan ook, dit zullen ze niet aan ons vertellen.' 

Theo knikt. De woorden van de drakentemmer hebben hem alles behalve gerustgesteld. Een missie van Perkamentus? Dat is alles behalve makkelijk en veilig, lijkt hem. Zouden ze daarvoor lang weg zijn? 

Het viertal zit nu gebogen over een voorwerp, maar ze zijn te ver weg voor hem om te kunnen zien wat het is. Hij ziet Wemel een paar vragen stellen, terwijl Potter met een ijzige blik naar het voorwerp in hun midden staart. Het is een angstaanjagende blik. Zo heeft hij Potter nog nooit gezien. 

Het lijkt wel of deze Potter een heel ander persoon is sinds het einde van hun zesde jaar. Hij is nog steeds dun zoals voorheen en maar enkele centimeters groter dan Theo, maar hij straalt nu macht uit. Potter draagt zichzelf nu echt en loopt met een aura van zelfverzekerdheid rond. In zijn ogen is een vastberaden blik te zien. Hoe anders is dat vergeleken met het angstige jongetje tijdens het Toverschool Toernooi. 

Plots lacht Katelynn en als er geen stiltespreuk was zou hij haar vanaf hier kunnen horen. De heks laat vlammen op haar handen dansen, terwijl ze iets lijkt uit te leggen aan haar vrienden. Zelfs vanaf de boomstam kan Theo de glinstering in haar ogen zien.  Hier voelt ze zich thuis, in gevaarlijk gebied. 

'Ze is echt wat anders, niet waar?' 

Hij schrikt op uit zijn gedachten en kijkt naar Charlie, die zijn blik ook op Katelynn gericht heeft. 

'Ja,' mompelt Theo. 'Ze is gevaarlijk.' 

'Ik denk dat we nog niks van haar hebben gezien. Van wat ze echt kan, bedoel ik. De hoeveelheid magie die zij in zich heeft in ongekend. Zelfs Harry heeft minder.' 

'Hoe slecht denk je dat een goed persoon kan worden?' peinst hij. De naam Katelynn hangt in stilte tussen hen in. 

Charlie maakt een nadenkend geluidje en staart weer even naar hun vriendin, die nu vol energie iets aan het uitleggen is aan haar vrienden. Heel langzaam draait hij zich uiteindelijk weer naar Theo. In zijn ogen is ver weg een vorm van verdriet te zien. 

'Ronduit malicieus als je haar een reden geeft.'  

..............................

Ook maar even een soort 'andere kant' van Katelynn laten zien, want niemand is volledig perfect. Is dit een slecht vooruitzicht? Dat is aan jullie... :)