NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

The Big Reveal

'Ben je er klaar voor?' 

Ik kijk op van de bladen perkament die voor me op tafel liggen. Ginny Wemel laat zich naast me op de bank zakken met een ontspannen glimlach. Op haar nek is een helende wond te zien die onder haar shirt verdwijnt richting haar rug. Het is het laatste zichtbare overblijfsel van de ontvoering en marteling die ze heeft doorstaan. 

'Ik denk het,' antwoord ik, terwijl ik me uitrek. 'Ik voel me verrassend nerveus, weet je? Dit is toch al jaren een soort tweede geheime identiteit van mij geworden. Ik bedoel, zelfs Draco weet het nog niet.' 

Mijn blik dwaalt richting Draco die samen met Benno, Theo, Marcel, Goldstein en Filister om een tafel heen gebogen zit. De blonde Zwadderaar heeft zich verrassend goed en snel aangepast aan het leven in de SVP, en ik ben bijna nog meer verrast dat de anderen hem ook zo snel geaccepteerd hebben. Als ik zie hoe ze nu plannen aan het maken zijn voor Godric-weet-wat kan ik eigenlijk niks anders zijn dan enorm trots. 

Toch is Draco niet over alles ingelicht. 

De identiteit van de Wolf is iets wat al sinds het begin van de SVP geheim wordt gehouden voor bijna alle leden. Alhoewel iedereen weet dat de Wolf een bondgenoot is, zou maar een enkeling kunnen wijzen naar degene die er achter zit. Ginny weet het het langste van allemaal. Zij en Marcel hebben mij enorm geholpen dit jaar om de pranks voor elkaar te krijgen. Theo weet het. Anton Goldstein en zijn zusje weten het, verrassend genoeg. Benno weet het sinds ik het hem heb verteld in de bibliotheek voor de kerstvakantie. Maar Draco? Nee, Draco heeft het nooit geweten. 

'Voel je je schuldig? Dat je het nooit aan hem verteld hebt, bedoel ik.'

Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk weer naar Ginny. 'Ik weet niet het niet, Gin. Misschien wel. Draco heeft tenslotte me gesteund in heel veel dingen. Het voelt bijna alsof ik hem en vele anderen heb verraden en het nu ga toegeven.'

'Als ze zich verraden voelen moet je toch nog eens nadenken over of ze het nou waard zijn,' zegt Ginny spottend. 'Luister, Kat. Natuurlijk zal iedereen even in shock zijn. Misschien zullen sommigen zelfs geïrriteerd zijn omdat ze vaak slachtoffer zijn geweest van je pranks, maar uiteindelijk zullen Malfidus en de anderen het alleen maar enorm indrukwekkend vinden wat je hebt neergezet als de Wolf.'

'Het doet me denken aan hoe Hermelien reageerde,' mompel ik met een voorzichtige glimlach. Ginny kijkt me aan met een opgetrokken mondhoek. 

'Zo zullen de anderen ook reageren, Kat, dat beloof ik. Denk terug aan hoe Malfidus reageerde toen je eindelijk uit dat stomme coma ontwaakte. Denk je dat hij dan boos kan zijn over iets als de Wolf?'

Ginny heeft gelijk, zoals ze altijd heeft. Zij, Draco en de anderen die in de hangmatten lagen te slapen toen ik samen met Theo de ruimte weer in kwam lopen, hebben me allemaal met open armen ontvangen, en dat is nog zacht uitgedrukt. Marcel moest Draco opvangen zodat hij niet op de grond zou vallen, zo snel klom hij zijn handdoek uit. Het was al een ding om Theo te zien huilen die avond, maar de tranen in Draco's ogen lieten mijn hart in kleine stukjes uiteen barsten. 

'Oké, let's go.' Ik sta op en kijk Ginny vastberaden aan. 'Het diner beneden is ook over niet te lange tijd en dat kunnen we niet missen.'

Ik grijns en knipoog naar mijn beste vriendin. Ginny kijkt met exact dezelfde twinkeling terug. We weten beiden wat we voorbereid hebben de afgelopen week en vanavond is het tijd om dat in werking te zetten. Het is de laatste dag dat de geheimzinnige Wolf zal bestaan. 

Ik fluit hard op mijn vingers, precies zoals ik deed na mijn coma, en meteen draaien er meerdere hoofden mijn kant op. Mensen weten ook dat ik niet zomaar op mijn vingers fluit. Het is een teken dat ik, of Ginny en Marcel, zo snel mogelijk alle aandacht nodig heb binnen de SVP. Vaak gaat dit gepaard met een negatieve mededeling of een waarschuwing. Vandaag echter niet.