NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

The actual evacuation

Onzichtbaar met zijn drieën door het kasteel sluipen blijkt ingewikkelder dan verwacht. Harry en Loena zijn samen onder de onzichtbaarheidsmantel gedoken en ik volg ze in mijn eigen onzichtbare gedaante. Het enige probleem is dat we zo weinig mogelijk geluid proberen te maken in het donker en dat Harry en Loena's voeten maar zo nu en dan zichtbaar zijn onder de grote mantel. Het lijkt eeuwen te duren voordat we, na wat dwalende geesten te hebben zien passeren, eindelijk bij de steile wenteltrap aankomen die naar de toren van Ravenklauw leidt. Nooit eerder ben ik in hun leerlingenkamer geweest.

'Onthoud dat Alecto zich al in de leerlingenkamer van Ravenklauw bevindt,' fluister ik naar Harry en Loena als we de wenteltrap oplopen. 'We moeten haar uitschakelen voordat ze via het teken Jeweetwel kan waarschuwen dat Harry hier is; dat geeft ons extra tijd.' 

'En dan?' sist Harry van een onzichtbare positie iets hoger op de trap.

'Dan zoeken we Amycus Kragge en Professor Anderling.'

De deur naar de Ravenklauw toren is een antieke, dikke eikenhouten deur waar zich alleen een bronzen klopper op bevindt in de vorm van een adelaar. Loena reikt naar de klopper van onder de onzichtbaarheidsmantel, wat haar hand in de lucht doet zweven, en klopt eenmalig op de deur. 

'Wat was er eerst, de feniks of het vuur?'

'Hmm... wat denk jij, Harry?' vraagt Loena bedachtzaam. 

'Wat?'

Ik maak me zichtbaar en hou me hoofd even schuin naar waar ik gok dat de twee voortvluchtigen zich bevinden. 'Ik denk niet dat we hier nu tijd voor hebben, Loena.'

'Ik snap het,' zegt Loena fronsend. 'Nou, in dat geval zou ik zeggen dat een cirkel geen begin heeft.'

'Goed geredeneerd,' zegt de stem van de bronzen adelaar en de deur zwaait stilletjes open.

In stilte sluipen we de in blauwe tinten gedoopte en met boeken bedekte leerlingenkamer binnen, alle drie bewust van het feit dat Alecto Kragge zich ergens in de ruimte bevindt. Mijn ogen glijden over het meubilair in de ruimte als check of het wel echt meubilair is en niet weer zo'n truc als die van professor Slakhoorn. 

Dan zie ik de dooddoener zitten achter een van de sofa's.

'Ik zou willen zeggen dat het goed is om je weer te zien, Alecto Kragge, maar dat zou een leugen zijn.' 

De afstotelijke vrouw komt met uitgestoken toverstok achter de bank vandaan en grijnst met lelijke, gele, scheve tanden. 'Heb je je vriendje Potter niet meegenomen vandaag, Mergel?'

'Je moet wel heel dom zijn om te denken dat ik Harry vrijwillig in een valstrik laat lopen, Kragge. Nee, hij is hier niet.'

'Zonde,' kakelt de vrouw, wiens ogen kwaadaardig glimmen. 'Ik had hem graag een keer willen ontmoeten. Dan moet ik het maar met jou doen, niet waar, Mergel? Nu is het eindelijk mijn tijd om korte metten met je te maken.'

Ik grijns. 'Daar zou ik niet zo zeker van zijn.' Ik gebaar naar de rest van de ruimte. 'Een verlammingsspreuk kan redelijk uit het niets komen, zeg maar.'

'Paralitis!' 

Alecto valt met een klap voorover op de grond, wat haar ongetwijfeld een gebroken neus zal opleveren. Harry gooit de onzichtbaarheidsmantel van hem en Loena, die trots en met opgeheven toverstok kijkt naar het bewusteloze lichaam van Kragge, af. 

'Detentio!'  Dikke touwen schieten uit mijn toverstok en wikkelen zich om de dooddoener heen. 'Die gaat nergens meer heen. Nu we het daar toch over hebben, wegwezen hier!' zeg ik als er geluid klinkt op de trappen die naar de slaapzalen leiden. Harry en Loena duiken weer onder de onzichtbaarheidsmantel, ik maak me ook snel weer onzichtbaar en duik achter ze aan door de open deur als ze de ruimte weer uit lopen. Nog net zie ik uit mijn ooghoek de eerste vlagen van gekleurde pyjama's.