NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Christmas plans and recruiting Zabini

­Het is bijna kerstvakantie. De dagen kruipen voorbij als het buiten steeds kouder en donkerder wordt. Zweinstein is bedekt onder een dikke laag witte sneeuw. Het is dan ook meteen het enige wat wijst op de komende feestdagen.

De Kragge's hebben verboden dat er versieringen opgehangen worden. Kerst, van oorsprong een dreuzelfeest, is niet belangrijk, vinden zij. De Heer kijkt naar grote dingen, niet naar een klein dreuzelfeest. Daarom is er in het hele kasteel geen enkele kerstboom of maretak te herkennen.

Bijna in het hele kasteel.

In de Griffoendor kamer staat een enorme kerstboom, vol met lampjes en zuurstokken en kleine kaartjes die de leerlingen geschreven hebben. Het kostte ons irritant veel moeite, zo'n boom de Toren in krijgen zonder dat de Kragge's ons zouden zien, maar het was het allemaal waard.

We hebben een spreuk geplaats boven de ingang van het portretgat. Zodra een van de docenten de ruimte binnen zou komen, verdwijnt de kerstboom even, tot ze weer verdwenen zijn. Het is onze eigen manier van rebelsheid.

Ook de oefenruimte van de SVP is compleet versierd met kerstdecoraties elke keer als we er binnen komen. Het maakt de reden van het oefenen een stukje lichter.

Ik zit met Simon, Marcel en Ginny voor het warme haardvuur in de kamer, allemaal met een kop chocolademelk in onze handen. Veel schoolwerk hebben we niet meer, want de docenten gunnen ons ook wat rust.

'Wat gaan jullie doen met Kerst?' vraagt Simon nieuwsgierig.

'Gewoon met oma,' zegt Marcel schouderophalend. Ik knik naar Ginny.

'Wij zijn kerstavond thuis en daarna een paar dagen bij de Wemels. We moeten alleen nog even kijken hoe we alles willen doen. Er staat tenslotte nog net geen prijs op mijn hoofd en er weet nog steeds bijna niemand van Noah's bestaan af.'

Simon knikt begrijpelijk en leunt naar achter op de bank. 'Ik ben ook gewoon met mijn ouders, hoewel ik ze liever niet in gevaar zou willen brengen. Hebben jullie gehoord wat ze met het gezin van Terry Bootsman hebben gedaan?'

Een rilling trekt over mijn rug als ik terugdenk aan dat nieuws. De Ravenklauw was twee weken geleden uit hun les gehaald door een extreem sombere Anderling en Banning. We hadden hem de rest van de dag niet meer gezien.

Een paar dagen later, tijdens een SVP bijeenkomst, kreeg hij opeens een woede uitbarsting en vuurde de ene na de andere vloek af op een van de oefenpoppen, tot er niets meer van over was.

We hadden de SVP weggestuurd, op de leerlingen van ons jaar na en Anton Goldstein had zijn vriend proberen te kalmeren. Het ging met moeite. Toen zijn woede lichtelijk was afgenomen en we de tranen over zijn wangen konden zien lopen, vertelde hij wat er was gebeurd.

Dooddoeners waren die week op bezoek bij zijn gezin. Zijn moeder, een halfbloed heks, had belangrijke onderzoeken gedaan, waar de dooddoeners informatie over wilden. Zijn vader, een dreuzel, hadden ze bijna direct vermoord toen ze binnen kwamen. Ook zijn moeder en jonge broertje hebben het niet overleefd. Hij en zijn zusje die nu in het derde jaar zit, werden daar over ingelicht.

Het was hartverscheurend om de jongen zo gebroken te zien, terwijl hij het verhaal vertelde.

'Weten jullie wat Terry doet met kerst?' vraagt Ginny aan de twee jongens. 'Blijft hij op school?'

Marcel houdt zijn schouders op en ook Simon gebaart dat hij het niet weet. Ginny en ik kijken elkaar even aan, beide hebben we hetzelfde idee in ons hoofd.

'Denk je dat je moeder het oké vindt als we nog twee gasten hebben?' vraag ik.

'Vast wel. Meer monden om te voeden,' zegt Ginny met een sombere glimlach. Ik knik goedkeurend.