NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

The Big Reveal pt.II

Draco blijft secondenlang doodstil, terwijl er om hem heen een kabaal losbarst van geschokte reacties en leerlingen met vragen. Zijn gezicht is wederom de definitie van neutraliteit en ik merk direct dat ik zijn gevoelens niet goed kan zien. Wat vindt hij van de onthulling? Had hij het verwacht? Is hij boos? Teleurgesteld?

Dan schudt hij grijnzend zijn hoofd. 'Je wordt mijn dood nog, Mergel.'

Met een verontschuldigende glimlach trek ik mijn blonde Zwadderaar in een stevige knuffel en laat hem niet meer los. Hij begraaft zijn gezicht in mijn nek, net zoals hij deed de dag dat ik wakker was geworden uit het coma.

'Sorry dat ik dit zo lang voor je geheim hebt gehouden,' fluister ik in zijn oor. Hij trekt zich terug uit de knuffel, maar de liefhebbende blik in zijn ogen verdwijnt niet. 

'Ik neem het je niet kwalijk, Kate. Ik moet wel zeggen dat ik lichtelijk beledigd ben dat die klootzak daar het eerder wist dan ik,' zegt Draco, terwijl hij knikt naar Benno die met een ondeugende grijns staat toe te kijken. 

Ik lach. Draco moet het aan zijn reactie hebben gezien dat Benno al op de hoogte was van wat er verteld zou worden. Ik zou niet verbaasd moeten zijn dat dat hetgene is waar hij zich het meest druk om maakt. Stelletje vervelende Zwadderaars zijn het ook. 

'De echte vraag is,' onderbreekt Benno alle geluiden in de Kamer. 'Wat ben je van plan in de Grote Zaal, Kate?'

Ginny en ik kijken elkaar aan met een wetende blik en een gevaarlijke glinstering in onze ogen.

'Dat mag je later terugzien in een Hersenpan, Zabini. Nu we het er toch over hebben, Ginny en ik moeten er vandoor! We zien jullie na het diner weer!' 

Ik geef Draco een vlugge kus, vang de rugzak die Ginny naar me gooit en samen lopen we de Kamer van Hoge Nood uit. Direct maak ik ons onzichtbaar en we duiken de dichtstbijzijnde geheime gang in. Daar staan we enkele seconden in stilte, waarna we beiden in lachen uitbarsten. 

Het voelt goed om weer eens vreugde te brengen in plaats van angst en verwondingen. 

'Malfidus' gezicht was hilarisch,' grijnst Ginny en we beginnen met lopen door de gang. 'Hij kon eerst zijn ogen niet geloven toen je het zei.' 

'Ik dacht eerst even dat hij oprecht boos zou worden,' zeg ik hoofdschuddend. 

'Ik zei je toch dat hij niet boos zou worden? Die jongen is stiekem een enorme nerd. Hij waardeert het echt wel.' 

'Stiekem?' vraag ik knipogend en Ginny lacht. 

Na enkele minuten komen we beneden aan, vlak bij de Grote Zaal. Luisterend staan we achter het portret wat deze gang verbergt om te beslissen of bijna alle leerlingen zich al in de Grote Zaal bevinden voor het diner. De geluiden dimmen langzaam, en dat betekent precies waar we op hoopten. 

'Wat staat er op de Sluipwegwijzer?' fluister ik naar Ginny. 

Ze tovert de kaart tevoorschijn en bestudeert hem in detail. Dan wijst ze naar een kamer op de kaart die ongetwijfeld de Grote Zaal moet voorstellen. 'Alle leraren zijn er ook, Kate. Zelfs Sneep zit er.'

Sneep weet al wie de Wolf is. Ik heb het hem zelf verteld toen hij mij heeft aangesteld tot Hoofdmonitor. Hoofdmonitor. Wie had gedacht dat beide Hoofdmonitoren binnen twee maanden tijd het kasteel zouden ontvluchten? Het is bijna grappig om te bedenken dat Sneep mij en Draco heeft aangesteld zodat we de rest van de leerlingen veilig konden houden, en nu hebben we zelf moeten onderduiken voor onze veiligheid. Toch weet ik dat Sneep nog altijd te vertrouwen is. Hij heeft immers het hele jaar lang zijn mond gehouden over de acties van de Wolf. Waarom zou hij nu nog er iets mee doen?