NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Harry's birthday

De volgende ochtend word ik ruw wakker gemaakt door twee harde stemmen vlak naast mijn oor.

'Kate wakker worden!'

Kreunend draai ik me om. Nadat Theo gisteren was gearriveerd bij de Wemels, hebben we nog lang lopen kletsen en is het onbedoeld toch een late avond geworden. Blijkbaar kan ik toch niet zo goed tegen vroege ochtenden als ik dacht.

'Kate!' zegt de stem, die ik nu herken als Hermelien, nog een keer. Ik doe geïrriteerd een oog open en kijk haar aan.

'Hoe laat is het?' mompel ik met een schorre ochtendstem. Hermelien en Ginny staan aan het voeteneind van mijn matras en kijken me beide grijnzend aan. 

'Laat genoeg,' zegt Ginny vrolijk. 'Het is Harry's verjaardag en ik hoor de rest al beneden!'

Dat werkt beter om me wakker te krijgen dan een aguamenti. Direct schiet ik overeind naar mijn tas met kleding, terwijl de twee Griffoendors in lachen uitbarsten. Naar beide steek ik mijn tong uit.

Maximaal twee minuten later kom ik naar beneden lopen met een plat groot rechthoekig cadeau in mijn hand. Ik zie nog net hoe Harry mevrouw Wemel een knuffel geeft als dank voor het horloge.

'Gefeliciteerd Harry' zeggen Hermelien en ik tegelijk. Hermelien legt haar pakje bovenop de tafel, maar ik hou mijne nog even in mijn hand en ga naast Theo staan, die zichtbaar opgelucht lijkt dat ook ik eindelijk beneden ben. Theo heeft de oude slaapkamer van Fred en George mogen gebruiken als slaapplek, nadat Harry had aangeboden weer bij Ron op de kamer te gaan liggen. De tweeling zelf slaapt boven de Fopshop.

'Wat heb jij gegeven Ron?' vraagt Hermelien. Ron negeert haar vraag iets te overduidelijk.

'Vooruit, maak het pakje van Hermelien open' zegt hij. Een gloednieuwe Gluiposcoop komt tevoorschijn. Ik wacht tot de rest ook hun cadeautjes hebben gegeven totdat ik uiteindelijk mijne tevoorschijn haal.

'Voorzichtig ermee zijn Harry' zeg ik. Nieuwsgierig pakt Harry mijn cadeau en bekijkt het. 

'Wat is het?' vraagt Ron. Ik kijk grijnzend naar Harry.

'Het is een cadeau namens Sirius, mijn vader en mij.'

Harry scheurt het papier eraf. Zodra het cadeau tevoorschijn komt stoot hij een kreet uit. Met grote ogen kijkt hij naar het schilderij. De rest van de familie ziet alleen de achterkant van het schilderij, maar kijken elkaar verbaasd aan.

'Gefeliciteerd Harrry,' zegt opeens een vrouwenstem vanaf het schilderij. Mevrouw Wemel laat van schrik een koekenpan vallen. Geschokt kijkt ze van mij naar Sirius, die lichtelijk ontroerd lijkt, naar het schilderij en weer terug. Harry beweegt zijn mond, maar er komt geen geluid uit.

'Wie staan er op het schilderij?' vraagt Ron nieuwsgierig en hij gaat achter Harry staan. Zijn mond valt open als hij het schilderij ziet.

'Harry dit zijn-'

'-mijn ouders. Ik weet het' stamelt Harry. Ik zie hem snel een traan uit zijn ooghoek wegvegen. Hij kijkt even van mij naar Sirius, zet het schilderij uitermate voorzichtig in een hoek en loopt onze kant uit. Hij blijft even voor me staan, niet wetend wat hij moet zeggen. Ik zie nog een traan over zijn wang glijden en veeg hem zachtjes weg met mijn vinger.

'Bedankt' zegt Harry schor. Nog voordat ik iets kan zeggen geeft hij me een stevige knuffel. Met een glimlach knuffel ik hem terug. 

'Graag gedaan' fluister ik in zijn oor. Hij laat me los en loopt naar Sirius toe. Ook hem geeft hij een dikke knuffel.

Als snel wordt het veel te druk in de kleine woonkamer met alle bezoekers, dus met zijn vieren besluiten we te vertrekken en mevrouw Wemel te ontlopen tot het diner van vanavond. Ron, Harry en Hermelien lopen naar boven, maar ik sla af naar de tuindeur. Buiten ga ik op de veranda zitten en als snel word ik vergezeld door Theo.