NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

A well-deserved punch

Draco weet niet meer wat hij aan het doen is. Hij heeft Kate, zijn vriendin nota bene, gemarteld voor de ogen van de hele klas, waarna hij het lokaal is uitgerend. Hij heeft haar, terwijl ze vocht voor haar leven, geen enkele keer opgezocht. En nu is ze ontslagen uit de ziekenzaal en is hij, zodra hij dat hoorde, uit hun gezamenlijke kamer gevlucht.

Hij is de enige jongen in zijn oude slaapzaal nu. Met een loden gevoel in zijn maag legt hij zijn pyjama op zijn oude bed. Hier is hij van plan te slapen vannacht, want hij durft Kate niet onder ogen te komen.

Achter hem gaat de deur open en er klinken voetstappen zijn kant op. Als Draco zich wil omdraaien, om te zien wie het is, ontmoeten zijn kaak en een harde vuist elkaar.

De klap komt voor hem uit het niets en even wankelt hij, verliest daarna zijn evenwicht en valt naar achteren op zijn bed. Zijn kaakt bonst als een gek. Met grote ogen kijkt hij op naar degene die hem zojuist geslagen heeft.

Benno Zabini staat voor hem, met zijn toverstok op hem gericht.

'Zabini?' stottert Draco vol ongeloof. 'Wat-'

'Jij,' zegt Zabini en de klanken van zijn stem laten de haren op Draco's rug recht overeind staan. Hij kan zich niet herinneren dat zijn vriend ooit zo kil en vol woede tegen hem heeft gesproken.

Voor het eerst bekijkt hij Zabini eens goed. Zijn gezicht is verwrongen van woede en de jongen doet niks om het te verbergen. Al zou hij het niet toegeven, deze aanblik, van een Zabini met moordlust in zijn ogen en zijn toverstok op Draco gericht, jaagt hem grote angst aan.

'Wat wil je?' sist Draco in een poging kil te klinken. Het lukt niet; zijn stem trilt als hij praat. Zabini kantelt zijn hoofd lichtelijk.

'Op dit moment? Jou tot aan je tenen vervloeken.'

Draco krimpt even in elkaar. 'Waarom?'

'Waarom?' Zabini kijkt hem vol ongeloof aan, alsof hij gek is dat hij die vraagt stelt. 'Waarom ik jou zou willen vervloeken?'

Dan buigt de Italiaanse zich voorover, tot zijn gezicht vlakbij dat van Draco is. Zijn stem is dodelijk.

'Omdat jij mijn beste vriendin martelt en haar vervolgens achterlaat alsof ze een stuk vuil is, Malfidus, daarom.'

De woorden snijden als messen door Draco heen. Hij weet maar al te goed dat zijn vriend gelijk heeft; een waarheid, die hij niet onder ogen durft te komen.

'Ze houdt van je Malfidus,' zegt Zabini bitter. In zijn ogen is pure afgunst te zien. 'Ook al ben je het niet waard.'

Draco laat zijn hoofd hangen en zegt niks terug. Even is er alleen die pijnlijke stilte in de ruimte. Dan ziet Draco door zijn wimpers Zabini zich omdraaien en richting de uitgang van hun slaapzaal lopen. In de deuropening blijft hij nog even staan. Hij klinkt kil en teleurgesteld als hij spreekt.

'Jij, Draco Malfidus, bent de grootste lafaard die ik ooit ontmoet heb. Je bent een schande voor Zwadderich.'

Dan verdwijnt de Italiaanse en klinken zijn stappen alleen nog maar op de trap, Draco achterlatend.

Gebroken blijft de blonde jongen achter, niet goed beseffend wat hem net is overkomen. Hij snapt de emoties van zijn vriend heel goed, maar om hem ze uit horen te spreken is een ander verhaal.

Met een ruk trekt Draco de gordijnen rond zijn bed dicht, spreekt een stiltespreuk uit en laat zich op zijn rug vallen. Voor het eerst rollen de lang verwachte tranen over zijn wangen. 

.............................

Omdat wattpad de volgorde van mijn hoofdstukken had verpest, is dit hoofdstuk per ongeluk uit het verhaal gehaald. Bij deze dus een heel kort stukje extra geupload er tussendoor :)