NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

The DA is back

'Bij Merlijns baard, ze gunnen ons geen rust meer!'

Ik kijk op van mijn blaadje met ons rooster voor dit jaar naar Ginny die naast me zit. Ze legt haar gezicht in haar handen en kreunt even luid. 

Om ons heen klinkt een golf van geluid als iedereen zijn rooster bekijkt voor het komende jaar. Nieuwsgierig kijk ik terug naar mijn eigen schema. Dreuzelkunde met Huffelpuf en 'Zwarte Kunsten' heb ik met Zwadderich samen. 

'Dat wordt nog interessant,' mompelt Marcel naast me, die naar de nieuwe term van het vak wijst. Ik knik kort. De verandering van het vak kan niet veel goeds betekenen. 

'Wij hebben gedaanteverwisseling en dreuzelkunde samen!' roept Hannah uit Huffelpuf vanaf de andere kant van de zaal naar ons. 

De Grote Zaal is een stuk leger dan vorige jaren. Bijna een kwart van de leerlingen lijkt te missen. Enigszins verdrietig kijk ik naar de lege plek naast me, waar normaal Harry, Ron en Hermelien zouden zitten. Hoe zou het nu met ze gaan? 

'Zij denken ook aan je, Kate. Dat weet ik zeker.'

Dankbaar kijk ik Luna aan, die me met een zelfverzekerde glimlach aankijkt. Ze is een enorme steun in tijden zoals deze en lijkt altijd precies door te hebben hoe ik me voel.

Verderop zie ik een groepje jongere Zwadderaars onze kant op lopen en al snel herken ik een van de jongens als Tom Smith. Zijn zusje, Elise, zit een paar plekken verderop aan de tafel van Griffoendor. Terwijl zijn vrienden direct bij Elise gaan zitten, blijft Tom even bij ons staan. 

'Kate, is het vijfde jaar heel zwaar?' vraagt de jonge Zwadderaar aan me. Ik kijk met een sinistere blik richting de jongen van de tweeling.

'Het is een hel,' fluister ik.

Tom kijkt me geschrokken aan en ook een aantal van zijn vrienden zien er niet heel blij uit.

'Ze maakt een grapje,' zegt een hogere stem naast hem. Elise, de vastberaden Griffoendor, kijkt me grijnzend aan. 'Hermelien vertelde me dat als je gewoon goed bij blijft, je het wel redt.'

'Oké, jij wint' zeg ik verslagen, maar met een brede grijns. 'Blijf inderdaad goed bij met je huiswerk en let goed op en dan lukt het je wel. Je kan ons ook altijd om hulp vragen als je wilt. Het wordt niet het makkelijkste jaar, jongens, maar wij staan altijd voor julle klaar.'

Tom en Elise en hun vrienden lijken gerustgesteld en gaan weer verder met hun ontbijt, kletsend over de doxy's die ze in de zomer gevonden hadden in hun huis.

In plaats van deel te nemen aan een gesprek, kijk ik eens de tafels langs. Van de vier tafels, hebben we er eigenlijk nog maar drie nodig, zo weinig leerlingen zijn er. Een van de tafels, origineel de tafel van Huffelpuf, is bijna compleet leeg. Zij zitten verdeeld onder de andere afdelingen, maar voornamelijk Griffoendor. Ook zitten aan onze tafel enkele Ravenklauwers en zowaar dus ook Zwadderaars, door Tom en zijn vrienden. 

Dit is precies wat ik wilde bereiken, toen ik begon met het sluiten van vriendschappen met andere afdelingen: vereniging. Aan één tafel zitten alle afdelingen samen en hebben gesprekken, lachen en ontbijten samen in vrede, tot groot ongenoegen van de Kragge's.

De enige tafel waar nog veel leerlingen van dezelfde afdeling zitten, is Zwadderich. Toch zie ik dat ook daar enkele leerlingen missen. Misschien zijn ze met hun ouders mee, of zijn ze ook gevlucht net zoals andere Dreuzelgeborenen. Toch is daar de sfeer het meest veranderd en ik weet niet of dat in een positieve of negatieve manier is. De kille trots die de tafel normaal uitstraalt is verdwenen en ik zie ook dat zij zich niet helemaal op hun gemak voelen, zo onder het oog van de Kragge's. 

Ik maak oogcontact met Theo en trek vragend een wenkbrauw naar hem op.

Hoe is het aan jullie tafel?

Hij haalt zijn schouders bijna onmerkbaar op. Kan beter. De sfeer is gespannen, maar niemand wil er aan toegeven. Heb je iets met Malfidus gedaan, trouwens? Hij durft niet eens jullie kant op te kijken.

Een mondhoek kruipt even omhoog. Hij dacht hoger op de ladder te staan dan ik. 

'Kate' fluistert Marcel opeens naast me. Ik breek de verbinding met Theo en kijk hem nieuwsgierig aan. Ginny buigt zich ook onze richting op, maar niet voordat ze even heeft gekeken of iemand het opvalt.

'Wanneer houden we de eerste ontmoeting van de SVP?' vraagt Marcel, zijn stem laag en zacht.
Ik haal mijn schouders op.

Voordat ik antwoord geef, pak ik een stukje brood om de bewegingen van mijn mond mee te verbergen. 'Ik maak vanmiddag munten, die ik bij het diner alvast aan jullie zal geven, zodat ik in ieder geval contact met jullie kan houden en ik zal vanavond belangrijke informatie en ideeën opschrijven. Morgen kunnen we een datum plannen en doorgeven aan de mensen die willen komen.'

Ze knikken kort en gaan daarna door met hun ontbijt, alsof er niks aan de hand was. Niemand lijkt het gemerkt te hebben, zie ik, terwijl ik mijn blik vlug door de zaal laat glijden. Niemand... behalve twee personen: Sneep en Draco. Van Sneep krijgt ik een haast onmerkbaar knikje, maar Draco kijkt me verbaasd aan. Ik trek vragend mijn wenkbrauw op en hij doet snel alsof hij me niet gezien heeft. Theo heeft nog gelijk ook.

Maar hij weet dat er iets aan de hand is en ik weet zeker dat hij erachter wil komen wat.

Onze eerste les van vandaag is Gedaanteverwisseling samen met Huffelpuf. Ik ga naast Marcel zitten en geduldig wachten we tot professor Anderling de les gaat beginnen. 

'Hoeveel mensen, denk je, zullen meedoen met de SVP?' vraagt Marcel aan me, terwijl hij zijn boeken op tafel legt. 'Er zitten nog maar een stuk of twaalf op Zweinstein van de originele groep.' 

'Als ik eerlijk ben' zeg ik nadenkend, 'denk ik dat het er nog meer zullen zijn dan in ons vijfde jaar.'

Op dat moment roept Anderling om stilte.

In de les heeft Anderling voornamelijk uitgelegd wat we dit jaar gaan doen en wat ze van ons verwacht. We zijn leerlingen die voor onze P.U.I.S.T.E.N gaan en we zullen nog harder moeten werken hiervoor dan vorige jaren. We bladeren de boeken door en bekijken alle onderwerpen. Naast me kreunt Marcel even bij het zien van sommige spreuken. Hij zal niet de enige zijn die hulp nodig gaat hebben met het schoolwerk dit jaar. 

Aan het einde van de les pakken we one spullen weer in en bereiden ons voor op de volgende les, namelijk dreuzelkunde. We hebben geen idee wat ons te wachten staat. 

'Katelynn, Lubbermans.'

We kijken op van onze tassen. Anderling wenkt ons en verbaasd lopen we naar haar toe. We hebben toch niks fout gedaan? Het valt me op dat ze wacht met praten tot de rest van de leerlingen het lokaal uit is.

'Ik moet jullie waarschuwen voor de Kragge's' begint ze, haar stem zacht. 'Het zijn niet normale leraren-'

'Dat weten we, professor' kapt Marcel haar af. 'Het zijn dooddoeners.'

Waar ze hem normaal gesproken zou bekritiseren voor haar onderbreken, kijkt ze ons dit keer alleen verbaasd aan. 

'Doe alsjeblieft voorzichtig bij ze. Ze zijn nogal... prikkelbaar, als het gaat om mijn afdeling' zegt ze na enkele seconden stilte.

'We zullen ons best doen, Minnie,' zeg ik grijnzend. Voordat ze me terecht kan wijzen op de bijnaam, piept er iets alarmerend in mijn zak. Het is mijn rooster-horloge, die vertelt dat we te laat zijn.

'We moeten naar onze volgende les, professor,' verontschuldig ik ons. 'Anders vermoordt Alecto ons en dat zou zonde zijn.'

'Je bent een vreselijke geweldige leerling' zegt Anderling verslagen, maar met een glimlach. 'Vooruit, ga.' 

..........................................

Soort van op tijd :)

Het is alweer maart jongens, de tijd vliegt.