Changing families

1.1K 50 19
                                    

Met een klap slaat Theo's hutkoffer dicht. Al zijn belangrijke bezittingen heeft hij verzameld en opgeborgen, klaar om mee te nemen. Voor de laatste keer laat hij zijn blik door zijn slaapkamer glijden, om te zien of hij alles heeft ingepakt, maar ook om de ruimte nog eenmaal goed in hem op te nemen. Hij weet niet wanneer hij weer terug zal keren daar deze plek. Zou dit de laatste keer zijn dat hij in deze ruimte is? In dit huis, waar hij zijn moeder heeft zien sterven en waar zijn bloed over de vloer heeft gestroomd dankzij zijn vader?

De bijeenkomst in Villa Malfidus een aantal dagen terug bracht zijn geest aan het wankelen. Hij hoorde het geschreeuw van gevangenen; hij zag de vrouw boven de tafel in doodsangst naar hen staren en hij wist... hij wist dat dit niet was wat hij wilde.

Zodra ze weer thuis waren gekomen, had hij drie dagen nauwelijks kunnen eten, bang om alles direct weer uit te kotsen. Het duurde even voordat hij ook echt de moed had verzameld om zijn koffer in te pakken.

Een harde klap van een deur die dichtvalt klinkt beneden. Hij krimpt even in elkaar bij het geluid. Zijn vader is weer thuisgekomen van een nieuwe bijeenkomst en dat bedenkt waarschijnlijk een nieuwe mishandeling voor hem. Tegenwoordig lijkt zijn vader geen rust meer te vinden en reageert hij al zijn woede af op hem.

'THEODOOR!' galmt de woedende stem van zijn vader door het huis. Normaal zou hij erop reageren als de brave zoon die hij zijn hele leven is geweest, nu weet hij wel beter. Met nog half geheelde wonden en pijnlijke botten van gisteren, grijpt hij zijn koffer en het briefje dat Katelynn hem heeft gegeven op de laatste dag van hun vijfde jaar.

Hij kijkt naar het briefje in zijn hand met daarop een adres, geschreven in het zwierige handschrift van Katelynn. Ondertussen hoort hij zijn vader nog een keer zijn naam roepen, gevolgd door voetstappen. Met een laatste blik op zijn kamer, gooit hij een handvol stof in zijn haard, zegt het adres, en stapt het vuur in voor een enkele reis, waarbij het briefje zelf verzwolgen wordt door de vlammen.

De ruimte waar hij in stapt in groot, ziet hij direct. Hij is in een afgesloten kamer, met overal vervoersvoorwerpen om hem heen. Er staan verschillende bezems, voorwerpen die als Viavia gebruikt kunnen worden en in de hoek ziet hij zelfs een vliegend tapijt opgerold staan. De ruimte is duidelijk bedoeld voor aankomst en vertrek, met slechts één lange bank tegen de muur.

Achter hem gaat de deur open en in een reflex schiet zijn hand naar zijn toverstok. Opgelucht laat hij die weer zakken als hij in de deuropening Katelynn ziet staan, alleen dit keer heeft ze roze haar en haar ogen lijken groen. Ze is niet voor niets een transformagiër, bedenkt hij.

'Uh, hoi Kate,' zegt hij ongemakkelijk. Katelynn grijnst en wenkt hem.

'Ik verwachtte je al,' zegt ze, terwijl hij achter haar aan de hal in loopt. Hij fronst; hij heeft niet gemeld dat hij naar haar zou komen. Het was een impulsieve actie om aan zijn vader en Voldemort te ontkomen.

Zijn aandacht verplaatst zich snel als hij de ruimte om zich heen bekijkt. Ze zijn in de hal van het huis, nee de villa aangekomen. Deze hal is bijna groter dan die in Villa Malfidus, maar hij komt zo veel warmer over.

Op verschillende plekken hangen schilderijen, maar niet per se van voorouders. Ook zie hij een enorme hoeveelheid planten, zowel magische als niet magische. Door de grote ramen valt veel licht naar binnen, dat schijnt op de treden van de marmeren trap. Katelynn wijst hem de garderobe, waar hij zijn jas ophangt. Als hij terugkomt staat ze tegen een pilaar geleund.

'Dus jij wilt hier komen wonen,' zegt ze, met nog steeds dezelfde grijns op haar gezicht. Hij bloost even kort.

'Uh- nee- ik dacht-'

Ze wuift hem lachend weg en komt dan naar hem toe lopen. Zijn adem stokt even in zijn keel als ze zijn gewaad beet pakt en hem verleidelijk aan kijkt.

'Een jongen in dit huishouden is nooit verkeerd,' fluistert ze, terwijl ze even een rondje om hem heen loopt en haar ogen over zijn lichaam laat glijden. Er zit een wat donkere zwoele ondertoon in haar stem en hij slikt even. Probeert ze hem nu te verleiden?

NO TIME TO DIE - Katelynn MergelWhere stories live. Discover now