The Curse of Ashenvale

Kabanata 2

"This will be your cabin," sambit ni Lorenzo.

Una nila akong hinatid sa magiging bahay ko. It's a small house, made of stone, wood and straw.

Kumatok siya ng limang beses. "We're here."

Hindi ko maitago ang ngiwi. Like, eww.

Dahan-dahan naman itong bumukas. It produced an eerie sound which gave me chills.

Sumulpot naman ang isang petite na babae. She had dark curls hanging loosely around her elbows. 

Ngumiti siya. "Oh, magandang gabi," bati niya pagkakita samin.

She's like the moon. Beautifully sophisticated but dark.

"Magandang gabi, rin," si Rim na ang sumagot.

"This is Louve Karisma Warlock," pakilala ni Lorenzo. "Siya ang makakasama mo sa cabin."

"Hi!" sabi niya sabay kaway.

Pilit akong ngumiti. "Hello, Louve." Warlock? "I'm Selena but call me Sili." Nilahad ko ang kamay ko.

"Nice meeting you, Sili." Tinanggap naman niya yun. "Tawagin mo nalang din akong Karma."

Nanigas ang katawan ko. Karma? Every bit of her name sounds creepy!

"We shall take our leave then," sambit ni Lorenzo.

Kahit labag sa loob kong mahiwalay kina Rim, wala akong magagawa kasi mahigpit na ihiniwalay ang cabin ng mga lalaki sa babae.

"Okay ka lang ba dito?" nag-aalalang tanong ni Rim.

Gusto kong umiling pero baka mainsulto ang mga kasama namin kaya tumango lang ako.

Napanatag naman ang loob niya.

Noooo! Idiot, try to read the atmosphere!

"Geez, Rim," gatong ni Heze. "She's already old enough."

Another idiot. Sinamaan ko siya ng tingin.

"Enough," putol ni Lorenzo. "Let's go."

Umalis na sila.

"Halika, pasok." Iginaya naman ako ni Karma sa loob. Tinulungan niya rin akong bitbitin ang mga gamit ko.

It's...

"Pasensya na ah, hindi talaga kagandahan ang bahay namin," sabi niya.

Shabby. Really shabby.

Umiling nalang ako. "It's... okay."

Masyadong madilim sa loob. Tanging ang lamparilya lang na dala-dala ni Karma ang nagbibigay liwanag sa paligid.

Napansin kong napasulyap siya sa naging sagot ko.

Yeah, I know I'm being sarcastic.

May maliit na sala, may dining area tsaka kitchen.

Dinala niya ako sa isang pinto. "Ito ang magiging kwarto mo." Binuksan niya ito.

There was a small, antique bed, a huge old-looking cabinet ang a vintage mirror.

Napalunok ako. Bakit pang-horror ang mga to?!

"Napagod talaga ako kakalinis diyan," sambit ni Karma. "Iyan lang ang kaya ng Ashenvale, sorry."

Pilit akong ngumiti. "No, this is enough."

Ngumiti siya pabalik. "You're lying. "

Agad akong napalingon sakanya. "What—"

"I could totally understand," she said as she toyed with the dark curls of her hair. "You came from the prosperous city, of course you won't like it."

Parang may bikig sa lalamunan ko. That hit me hard.