The Curse of Ashenvale

Kabanata 54

Louve Karisma Warlock

"Is the potion ready?" tanong ni Keres.

Napahikab ako. "Handa na."

Lumabas kami sa kubong yun, dala-dala ang boteng nilalaman ng ginawa ko.

Sa halabas nakahanda ang isang campfire na may malaking kalderon.

Kinuha niya ang bote saka ibinuhos dito ang laman. May nilagay din silang mga herb at nung kumulo na ang tubig ay saka ito hinalo-halo ni Morgana gamit ang malaking sandok. Sa sobrang laki nito ay kailangan dalawang kamay ang gamitin.

Di kalaunan ay bigla itong umusok ng kulay puti at tinangay ng hangin.

"Good, with that, they'll forget again," sambit ni Keres habang nagpapagpag ng kamay. "Good job everyone. Let's wrap things up and go home."

Napabuntong-hininga naman ako.

That's right, what we created right now is a potion which erases memories forever. Mga normal na tao lang ang naapektuhan nito.

The smoke is imbued with a spell and target every human in Ashenvale kaya walang makakawala dito.

Makakalimutan nila lahat ng nangyari kagabi at mapapalitan ng bagong ala-ala. Kahit ang mga kaibigan nilang namatay ay makakalimutan nila. Hindi lang yun, lahat ng ebidensyang mag-uugnay sa kanila ay maglalaho ng parang bula. Mga kagamitan, larawan, pati mga sulat, mga records sa school, lahat yun mawawala na para bang hindi sila nag-eexist sa mundo.

Ang tanging nakakaalala nalang ay kami at ang mga taong hindi sakop sa Ashenvale.

This is how the rumors started—that whoever comes to this place never returned, because they were all forgotten in existence.

I don't really like it but we have to protect our secret.

Selena Sangre

Napayakap nalang ako sa tuhod ko. Natatakot ako. Sobrang dilim ng silid. Wala akong maaninag na kahit ano.

They already imprisoned me inside the dungeons of the school. I hope there are no rats. That's my only wish.

Hindi ko alam kung ilang oras na ang dumaan. Kumakalam na ang tiyan ko pero wala akong makain. This is another form of torture.

Then suddenly, I heard footsteps coming.

Napabangon ako at napahawak sa rehas. "Who's—" Napatili nalang ako nang sumulpot mula sa kadiliman ang mapupulang pares ng mata. Napaatras pa ako at natumba.

"Ako lang to hoy!" reklamo ni Klauss.

Halos mangiyak-ngiyak akong napatayo. "Y-You should have said something!" I blurted. "I was scared, you know!"

Inirapan niya ako. "Sorry na ha?" He parted the metal bars with ease and slipped inside. "Hindi naman nakakainsulto.

Pinameywangan ko siya. "Oh my what's this? Ba't ka pumasok?"

His eyes already transformed. I know what that means.

Napakamot siya sa ulo.

"Hungry?" tanong ko.

He nodded.

"Me too." Umupo ako sa kama saka niyakap ang sarili ko. "Magtiis tayong dalawa."

Kumunot ang noo niya. "Ano?!"

Sinamaan ko siya ng tingin. "Lumaki ata ulo mo. Ubos na free pass mo no! Napaka-walanghiya talaga."

Humaba ang pangil niya. "Konti lang."