Chapter 17 - Zawgyi

1.2K 79 0
                                    

"ဦးေလး..ႀကီး"

ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ သွ်င္မင္းသန့္ကိုခ်ီထားရာမွ အိပ္ရာေပၚခ်ေပးလိုက္သည္။ ထိုသို႔ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ သွ်င္မင္းသန့္က ေမာ့လာကာ သူ႕နာမည္ကို တိုးတိုးေခၚသည္။

"အင္း ဟုတ္တယ္ ကိုယ္"

"ဟီး ဦးေလးႀကီး လာထိုင္"

သွ်င္မင္းသန့္ကေျပာလိုက္ရင္း သူ႕ေဘးက ေနရာလြတ္ကိုပုတ္ျပကာ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကို ထိုင္ေစသည္။ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္လည္း ခါးေထာက္ထားရာမွ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္ကာ သွ်င္မင္းသန့္ေဘးနားကို၀င္ထိုင္လိုက္သည္။

သွ်င္မင္းသန့္က ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကို ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ဒူးေလးတုပ္ကာ ထိုင္သည္။

"အိပ္မက္လား ဦးေလးႀကီး"

"ဟင္"

"ဦးေလးႀကီးနဲ႕တူတူရွိေနတာ အိပ္မက္လားလို႔"

"ခ်ာတိတ္က ဘယ္လိုထင္လို႔လဲ"

"ဟီး အိပ္မက္မဟုတ္ရင္ေကာင္းမယ္"

မူးေနတာေၾကာင့္ အူျမဴးေနသည့္ ေကာင္ေလးသည္ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးပင္ဆိုလာသည္။

"ဦးေလးႀကီးကို ေျပာစရာရွိတယ္"

"အင္း ေျပာပါဦး"

သွ်င္မင္းသန့္က ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ေမာင္းေတြၾကားထဲထဲထည့္ကာ ကုပ္ကုပ္ကေလးထိုင္ေနသည္။

"ကြၽန္ေတာ္မူးေနတယ္ထင္တယ္ ဦးေလးႀကီး"

"အင္း မထင္နဲ႕ တကယ္မူးေနတာ"

"ဟုတ္မယ္ ဟီး"

ရဲတက္ေနသည့္ပါးျပင္မို႔မို႔ေတြက ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္အခန္း၏ မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္တြင္ပင္ အေရာင္မေလ်ာ့ဘဲရွိေနသည္။

"အရက္သမားလား ခ်ာတိတ္က"

"ဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္ အရက္သမားဟုတ္ဘူးရယ္"

"အင္း မဟုတ္ဘူးလား"

ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကအလိုက္သင့္ေလးစေတာ့ သွ်င္မင္းသန့္က ေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပသည္။

"ဟုတ္ဘူး ေဟမာန္ဦးတိုက္လို႔"

"အင္း ဟုတ္လား"

HONEYWhere stories live. Discover now