Chapter 28 - Zawgyi

747 43 1
                                    

"ခ်ာတိတ္"

"ဗ်ာ"

သွ်င္မင္းသန့္ေခၚသံေၾကာင့္ စာလုပ္ေနရင္းကေန ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သွ်င္မင္းသန့္ ပန္းဆိုင္ထဲကိုေရာက္ေနတာျဖစ္သည္။ ဆိုင္ပိတ္ထားတာမို႔ သူစာလုပ္ေနသည့္ စားပြဲေနရာေလးတြင္သာ လင္းလင္းထင္းထင္းရွိ၏။

ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က ေဆးခန္းကျပန္လာဟန္ရွိၿပီး သူ႕ေဘးနားကို၀င္လာထိုင္၏။

"ဦးေလးႀကီး"

ေဘးနားကိုလာထိုင္ၿပီး ဘာမွမေျပာဘဲ သူ႕ကိုသာၾကည့္ေနသူေၾကာင့္ သွ်င္မင္းသန့္အရင္စေခၚလိုက္ရ၏။ သူေခၚလိုက္ေတာ့ ၿပဳံးၿပီးေခါင္းညိတ္ျပ၏။

"ဒီပန္းဆိုင္ကိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနတာ"

သွ်င္မင္းသန့္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူေရာ၊ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ပါ ပန္းဆိုင္က်င္းက်င္းေလးကို ၀ေ့၀ဲၾကည့္လိုက္၏။ လြတ္ေနသည့္ပန္းအိုးမ်ားအျပင္ တခ်ိဳ႕ပန္းမ်ားသည့္ ညွိုးႏြမ္းေနသည္။ အရင္က ပန္းမ်ိဳးစုံႏွင့္လွပေနသည့္ဆိုင္တြင္းက အခုေတာ့ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ။

"ခ်ာတိတ္ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ"

"မသိေသးပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႕ဆိုေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ဘူးေလ"

"တစ္ေယာက္ေယာက္ေခၚၿပီး လုပ္ခိုင္းရင္ေရာ"

ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကေျပာရင္း သွ်င္မင္းသန့္ ဆံပင္ေတြကို ဖြလာသည္။ သွ်င္မင္းသန့္လည္းသက္ျပင္းေလးခ်ကာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္လိုက္မိ၏။ သူပူဆာလို႔ဖြင့္ထားရေသာ္လည္း ဖိုးဖိုးက ဒီပန္းဆိုင္ကေလးကို ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားသည္ဆိုတာကို သူအသိဆုံး။ ထို႔ေၾကာင့္ မပိတ္ခ်င္။

"ကြၽန္ေတာ္ စာေမးပြဲၿပီးရင္ စီစဥ္ၾကတာေပါ့"

ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္သည္ သူ႕ဆႏၵကို အသိမွတ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ေခါင္းသာညိတ္ျပသည္။

"စာေတြကရလား"

"ရပါတယ္ ဟီး"

"ဦးေလးႀကီး"

"Yes, Love"

"ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လား"

"ကိုယ္ခ်စ္တယ္ေလ"

HONEYWhere stories live. Discover now