Chapter 27 - Zawgyi

826 39 1
                                    

"ခ်ာတိတ္ ကိုယ္ေဆးခန္းမသြားခင္ ေက်ာင္း၀င္ပို႔ထားခဲ့မယ္ေနာ္"

"ဦးေလးႀကီး ကြၽန္ေတာ္မနက္စာလုပ္ထားတယ္"

မသိလွ်င္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလက္ထပ္ခါစ ၾကင္စဦးေမာင္ႏွံလိုပင္။ 

"ဦးေလးႀကီး"

"Yes, love"

သူလုပ္ထားသည့္ေပါင္မုန့္ၾကက္ဥေၾကာ္ကို စားေနသည့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ေဘးတြင္၀င္ထိုင္လိုက္ကာ သွ်င္မင္းသန့္ေခၚလိုက္သည္။ 

"ဦးေလးႀကီး အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူးလား"

"အင္း"

သွ်င္မင္းသန့္ျပန္ေစခ်င္လြန္း၍မဟုတ္၊ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္မွာလည္း မိုးျမတ္ေနာင္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္းေနတာျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္သာ သူ႕ဆီလာေနလွ်င္ မိုးျမတ္ေနာင္က တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ ထို႔ျပင္သူ႕အတြက္ႏွင့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္အား အခက္မေတြ႕ေစလို။

"ကြၽန္ေတာ္က အဆင္ေျပ..."

"ကိုယ္ စိတ္မခ်ဘဴး"

"တီခ်ယ္က်ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း"

"မမက ေသာ္တာ့ကိုအိမ္ငွားေခၚတယ္မယ္ေျပာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္က အစကတည္းက မမနဲ႕အိမ္ခြဲေနဖို႔ေျပာထားၿပီးသားပါ နည္းနည္းေလးေစာသြား႐ုံပဲ"

ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကေျပာရင္း သွ်င္မင္းသန့္လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လာသည္။

"ခ်ာတိတ္ေခါင္းေသးေသးေလးထဲမွာ ဘာေတြေတြးေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ္အကုန္သိတယ္"

ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္စကားေၾကာင့္ သွ်င္မင္းသန့္ၿပဳံးလိုက္မိ၏။

"ခ်စ္တယ္ ဦးေလးႀကီးကို"

သွ်င္မင္းသန့္ကေျပာရင္းျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္ဖက္လာတာမို႔ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က ေရွ႕ကေပါင္မုန့္ၾကက္ဥေၾကာ္ပန္းကန္ကိုတြန္းဖယ္လိုက္ကာ သွ်င္မင္းသန့္ဘက္ကိုလွည့္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာေလးကိုအသာပုတ္ေပးရင္း ေခါင္းကိုငုံ႕နမ္းလိုက္၏။

"ငခြၽဲေလးပါလား ဟမ္"

"ဦးေလးႀကီးမို႔ ခြၽဲတာ"

HONEYWhere stories live. Discover now