Kabanata 16

1.3K 73 8
                                    

He said he has an urgent meeting so he cannot afford to drive back and forth from my apartment. Reason why we are on our way to have our dinner... in a restaurant a few blocks away from MECS.

Labis labis ang kaba na nararamdaman ko simula pa kanina nung mabasa ko ang message niya. This is going to be our first time eating outside together. What if someone will see us? Duh, someone will definitely see us. Kilalang personalidad ang kasama mo Rein. At ang makita siyang kumakain kasama ka.. ay hindi ko na alam. Hindi ko alam kung anong klaseng balita ang malilikha nito na kakalat din kinabukasan.

"Uhh" panimula ko. Nakita ko sa peripheral ko na napasulyap siya sakin

"Hmm?" He probed. He is so manly, and dashing with his blue dress shirt. Nakita kong nakahanger ang coat niya sa backseat.

"H-hindi naman natin kailangan na kumain.. sa labas. P-pwede naman akong magtake out o kayay magluto sa dorm ko"

Hindi siya sumagot pero narinig ko ang buntong hininga niya

"Im sorry. Are you too tired? I will cancel my meeting tonight instead. So we can eat back in your apartment and for you to immediately-"

"No!" Pag-awat ko dito na nagpagulat sakanya. Buti nalang at onti ang dumadaang sasakyan dahil baka bumangga kami sa lakas ng pagpreno niya

"Fuck. What's wrong?" He said, shifting all his weight to face me with worried eyes

Im biting my lower lip hard. Hindi mo ba nagegets? Anong icacancel ang meeting? Ayokong kumain sa labas... kasama ka. Na makikita tayo ng makakakilala sayo!

"I mean.. pwede akong kumain.. magisa. At ganun din i-ikaw. Hindi na natin kailangan magsalo pa sa-" he cut me off and started driving again

"No.  We will eat our dinner together. If it's too much for you to travel then we can just order a take out and eat at your place" masungit na sabi nito habang swabeng minamaneobra ng isang kamay ang steering wheel. His arms are tensed, that's why I can see his muscles flexing from here.

"It's just that.. ahmm.. Im not comfortable.. eating with you.. outside" my voice almost faded but I know he still heard what I said

"Why?"

"J-just so." I replied and stared and the window. We are nearing MECS and I saw some employees who I believe are on their way home as well. Paniguradong makikilala siya kung sakaling bababa siya.. kasama ako.

He sighed. "Are you uncomfortable to be seen with me in public?"

Ako naman ang napabuntong hininga ng makitang niliko niya ang sasakyan sa parking lot ng restaurant na lagi niyang binibilhan ng pagkaing dinadala niya sa dorm

Wala maman sigurong masama kung kakain kami. Natatakot lang ako dahil sa maaaring isipin ng makakakita. Na kung ano ang maiisip nilang mamamagitan samin. Na kung makarating ito sa mga magulang niya.. hindi ko ata kaya tanggapin ang lahat ng iyon.

Nagaabang ang security ng restaurant sa labas at sinalubong ang sasakyan niya. Hindi ko malingon si Rico dahil sa hiya kayat marahan niyang pinaling ang pisngi ko paharap sakanya

"Look at me you little thing.." as I am trying to escape from his menacing stare

"You don't have to think of anything else. You don't have to think of what will the people say or think, we don't have to care." Sabi niya at maingat na inilagay sa likod ng tenga ko ang takas na buhok

"I'd rather have you think of me. Just me"

Nakayuko ako ng makitang may mga kumakain pa na halatang halatang naagaw ang atensyon ng pumasok kami sa restaurant.

Love from afar (Montecarlo Heir #1)Место, где живут истории. Откройте их для себя