មនុស្សសម្ងាត់(ចប់)

ភាគ28:ខ្ញុំបានត្រឹមបិទភ្នែកហើយសង្ឃឹមថារឿងវានឹងបញ្ចប់ទៅអោយបានឆាប់

#lobbie New York University

<<ថាមិច?>>សម្លេងរបស់ជីមីនបានបន្លឺឡើងយ៉ាងខ្លាំងព្រោតែភ្ងាក់ផ្អើលគេក៏បានបន្ត<<ពេលខ្លះខ្ញុំក៏ធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះដែរ តែមិមនឹកស្មានសោះថាវាអាចក្លាយជាការពិត>>

ថេយ៉ុងបាននិយាយរឿងយប់មិញអោយជីមីនស្តាប់អស់គ្មានសល់ ប៉ុន្តែអ្វីដែលគេមិនដឹងនោះគឺមានសិស្សស្រីម្នាក់ដែលបានពួនស្តាប់ពួកគេតាំងពីពេលណាក៏មិនដឹង គ្រាន់តែដឹងរឿងភ្លាមសិស្សស្រីម្នាក់នោះបានរស់ទៅថ្នាក់រៀនយ៉ាងលឿន

<<ពួកឯងចង់ដឹងរឿងទេ?>>សិស្សម្នាក់នោះបានស្រែកទៅកាន់អ្នកដទៃទៀតដែលនៅក្នុងថ្នាក់រៀន

<<រឿងអីទៅៗEmily>>អ្នកទាំងគ្នាសុទ្ធតែពួកចង់ដឹងរឿងគេដូច្នេះគឺត្រូវគ្នាណាស់

សិស្សស្រីម្នាក់នោះមិនចាំយូរក៏បានប្រាប់រឿងដែលគេឮទៅកាន់អ្នគតាំងនោះគ្មាមសល់ ធ្វើអោយពួកគេក៏ភ្ងាក់មិនស្ទើរដែរ តែក៏សប្នាយចិត្តដែលដឹងពីចំណុងអាក្រក់របស់ថេយ៍ព្រោះពួកគេម្នាក់សុទ្ធច្រណែននឹងថេយ៍

នៅពេលនោះថេយ៍និងជីមីនក៏បានដើរចូលមកក្នុងថ្នាក់វិញ

<<hey! Aliceឯងដឹងទេថាក្នុងថ្នាក់យើងពពួកក្មេងគ្មានម៉ែគ្មានឪ ហាស ហាស ព្រះអើយគួរអោយសង្វេកណាស់>>Emileបាននិយាយឌឺដងអោយថេយ៍ ពេលនោះជីមីនក៏យល់ស្ថានការ

<<ថេយ៍ហាស!យើងមិនដឹងទេថានៅក្នុងសាលានេះមានពួកមាត់ស្អុយរលួយច្រើនយ៉ាងនេះសោះ ឯងគិតចឹងគេ នៅបនរទេសមានការអប់រំល្អ សាលាក៏ល្អ តែចៃដន្យដែលសិស្សចរិតថោកទាប ហាស!ហាស!គួរអោយបាក់មុខណាស់>>ជីមីនឌឺវិញល្មមចុកអួលៗដែរ

<<ឯងថាអោយអ្នកណា!អាកូនអាស៊ី!>>សិស្សស្រីម្នាក់នោះបានតម៉ាត់

<<យើងបានថាអោយឯងទេ បានជាហែងហក់មកព្រូសដាក់យើងបែបនេះ អរ!ឬក៏មាត់ឯងស្អុយរលូយហើយចរិកថោកទាប ហាស!ហាស!>>និយាយត្រឹមនេះសិស្សស្រីម្នាក់នោះមុខឡើងក្រហមដោយសេចក្តីខឹងស្រលោត គេមិននិយាយអ្វីទេ តែបែរជាដើរទៅអង្គុយ ហើយបានបន្សល់ទុកស្នាមញញឹមទាំងពិសពុល