Kidnapped

3.

3.

Ethan

Met één hand had ze haar ontbijt gegeten en met de andere hield ze de zakdoek tegen haar neus. Ik had de hele tijd op een afstandje zitten toekijken. Zitten wachten tot ze klaar was, zodat ik terug naar boven kon gaan met de plateau. Zodra ze klaar was met eten had ze zich terug op de matras gelegd en keek ze naar het plafond. Haar hand lag op haar hoofd en ik merkte dat ze nog steeds last had van de verdoving. 

Het eerste deel van het plan was geslaagd. We hadden haar. Nu zou het moeilijkste stuk nog komen. Hoe kregen we haar in godsnaam ongemerkt in het buitenland? Ik hoopte maar dat Stuart een goed plan had, want ik had geen zin om ook in de gevangenis te belanden. Aangezien we nu moesten wachten op nieuws, was hier eigenlijk niets te doen. We probeerden ons allemaal met iets bezig te houden.

Stuart belde net voor de middag. Ik was net van plan om haar haar middageten te brengen, toen de telefoon ging. Hij wou weten hoe het met haar ging. Ik had heel even getwijfeld of ik hem moest vertellen over het voorval van daarnet. Ik deed het niet en hoopte dat hij niet té snel naar hier kwam. Zodat haar bloedneus kon genezen en je er helemaal niets meer van zag. Of ik kon het natuurlijk nog altijd op diegene steken die haar ontvoerd hadden. Ik bedacht wel een excuus in dat geval. 

Zodra het telefoontje gedaan was, liep ik naar beneden. Ik had daarnet al gegeten dus had ik genoeg tijd om te wachten tot ze klaar was. Dit was nog de enige bezigheid die we hadden. Haar bewaken en af en toe eens komen kijken of ze iets nodig had. Ze was blijkbaar in slaap gevallen, want toen ik de plateau naast de matras legde bewoog ze niet. Ik porde haar even met mijn voet en dan pas werd ze wakker. Ze schrok toen ze me naast haar zag staan, maar leek snel te kalmeren. Waarschijnlijk zag ze mij nog als ' één van de beste '. Ik had haar tenminste nog niets aangedaan. 

Jessica

Ik voelde iets in mijn zij. Het zorgde meteen dat ik terug alert was en ik opende mijn ogen. Er stond iemand naast de matras en ik schrok kort. Ik had niet verwacht dat iemand zo dicht bij me zou staan. Gelukkig was het die ene jongen. Diegene die me nog geen pijn gedaan had. De anderen waren minder vriendelijk geweest tegen me. De ene gooide mijn flesje water naar me, de andere gaf me een mep. Ik hoopte elke keer dat deze jongen de volgende zou zijn die kwam, zodat ik toch even rustig kon zijn.

Ik zag de plateau met ogen naast de matras staan. Mijn maag begon meteen te knorren. Ik pakte de plateau bij mij en begon meteen te eten. Ik kreeg niet zo veel te eten, dus was ik dankbaar met alles dat ik kreeg. De jongen bleef de hele tijd wachten. Anderen zouden me al lang uitgescholden hebben omdat het zo lang duurde. 

Zodra ik klaar was met eten, kwam hij de plateau halen. Hij bleef bij mijn matras staan en keek me aan. " Heb je nog iets nodig? "vroeg hij me. Ik was verbaasd dat hij me dat vroeg. Niemand anders had me deze vraag gesteld. Wou hij echt dat ik hem antwoordde? Of was het eerder uit beleefdheid dat hij het vroeg? " Zou ik soms eens naar de wc mogen? " vroeg ik zacht. Ik moest eigenlijk al een hele tijd hoognodig en geen denken aan dat ik in die emmer ging plassen! Zo handig was het niet om dat vastgeketend te doen. De jongen leek even te twijfelen wat hij zou doen, maar knikte dan toch.

Hij maakte me los en hield me goed vast bij mijn elleboog, toen hij me naar boven bracht. Ik zag eindelijk waar ik terecht gekomen was. Het was een grote ruimte, met hier en daar een paar spullen. Ik kreeg de tijd niet om het goed te kunnen bekijken, want we gingen al een ander trapje op. We stopten voor een deur. " Hier is het. Probeer je het vlug te doen? Ze vermoorden me als ze je zien " Hij duwde me zachtjes de kamer in en sloot de de deur achter me. 

Mijn blik ging de ruimte rond. Het was een klein wc'tje zonder raam. Heel even had ik gehoopt dat dat er wel geweest was. Dan zou ik kunnen ontsnappen. Dat was nu geen optie meer. Ik besloot gewoon terug te gaan, na mijn toiletbezoek. Hij bracht me terug naar beneden. Deze keer stapte hij veel sneller dan daarnet. Volgens mij was hij bang dat de anderen elk moment binnen zouden komen. 

Hij maakte me terug vast aan het ijzer in de grond. " Heb je verder nog iets nodig, Jessica? " vroeg hij me. Opnieuw was ik even verbaasd. Hoe wist hij mijn naam? Kende hij me? Ik wou hem net vragen hoe hij mijn naam wist, toen iemand hem van bovenaan de trap riep. " Ethan! Zit je nu weeral beneden?! " De jongen, Ethan blijkbaar, draaide zijn hoofd naar de trap. " Ik kom! " schreeuwde hij terug. Hij pakte vlug de plateau, die hij daarnet terug op de grond gelegd had, en ging terug naar boven. Ik hoorde hem nog net zeggen dat hij de plateau kwam halen, toen de deur terug gesloten werd en ik terug alleen was. 

A/N: Sorry voor het ietwat saaie hoofdstukje. Het is moeilijk om er nu al alle spanning in te zetten. Hopelijk vonden jullie het toch een leuk hoofdstukje!

Vote/Comment/Follow