Kidnapped

16.

16.

Ethan

Stuart had ervoor gezorgd dat Jessica de hele match op zijn schoot moest blijven zitten. Ondertussen dronk hij bier en gaf hij commentaar op alles wat hij zag. Gelukkig gebeurde er niets ergs. Hij had Jessica niet aangeraakt of iets dergelijks, dus je hoorde mij niet klagen. Hij had al heel wat bier gedronken en je kon duidelijk horen dat hij niet meer nuchter was. Vooral dat laatste maakte me bezorgd. " Ik ga even naar de wc " Die woorden klonken als muziek in mijn oren. Weer een paar minuten dat Jessica veilig zou zijn. Ze zou even op adem kunnen komen en even uit zijn buurt kunnen zijn. 

Hij duwde haar ruw van zijn schoot af, waardoor ze op de grond viel. Terwijl hij naar de wc liep, krabbelde ze recht en ging in de zetel zitten. Haar knieën opgetrokken en haar armen erom heen. Zich buitensluitend van de anderen in de kamer. Ik had zo met haar te doen, maar ik kon haar niet helpen. 

Jessica

Heel even had ik rust. Stuart moest namelijk naar de wc en zo was ik toch heel even van hem verlost. Lang duurde het wel niet. Hij kwam terug naar me toe en ging op de zijkant van de zetel zitten. " Mijn hoofd bonkt teveel voor leuke nachtelijke activiteiten " zei hij met een grijns. Ik wist meteen waar hij het over had. Natuurlijk was ik opgelucht dat ik vannacht geen bezoek zou hebben. Dat ik één avond niet hoefde te vechten. Hij zette zijn bierflesje tegen zijn mond, nam een slok en zei daarna: " Dus iemand anders mag je lenen vanavond " Hij gebaarde naar de andere mannen in de kamer. Die hadden natuurlijk gehoord wat hij gezegd had. Ik kroop nog wat dichter tegen de zetel aan. Ik moest vechten tegen de tranen. Ik mocht niet laten zien hoe zwak ik was. 

" Wie wil er een nachtje doorbrengen met deze mooi meid naast me " Stuart pakte mijn arm vast en trok me tegen zich aan. Zelfs een dronken Stuart was nog sterker dan mij. Er was geen enkele ontsnappingsmogelijkheid. Iedereen begon te mompelen tegen mekaar. Alsof ze mekaar probeerden te overtuigen waarom zij zouden moeten gekozen worden door Stuart. Hoe langer dit duurde, hoe viezer ik me voelde. Ik voelde me hier net als op een veiling. De hoogte bieder zou mij krijgen. Echt ziekelijk ...

Jamie was de eerste die sprak. Hij zat op de hoek van een zetel, net zoals Stuart, en keek me met een grijns aan. " Ik vind dat Ethan haar verdient. Ik zag ze vanmiddag kussen. Onze twee tortelduifjes verdienen wel een nachtje samen " 

Ethan

Mijn lichaam verstrakte meteen toen Jamie dat zei. Ik dacht er echt niet aan om haar te verkrachten! Ik wist niet hoe ik moest reageren. Zeker niet toen Stuart begon te lachen en vroeg: " Is dat waar, Ethan? Ik had je echt niet als zo een type gezien " Jamie moest er natuurlijk nog een schepje bovenop doen. " Je had ze moeten zien, Stuart. Hoe veel ze tegenstribbelde. " Mijn keel was ondertussen al kurkdroog. Mijn lichaam leek uitgeschakeld. Ik kon niet reageren. Pas toen Stuart zei: " We kunnen onze tortelduifjes inderdaad niet uit mekaar halen. " leek ik uit mijn toestand te komen. Ik schudde hevig met mijn hoofd. " Ik ben echt niet van plan om ... " Hij hof zijn hand op, en stopte mijn zin zo. " Als ik jou was, zou ik deze kans met mijn twee handen grijpen. " Hij kwam naar me toe en gaf me een schouderklopje, alsof hiermee de kous afwas. 

Jessica

Niemand had naar mijn mening gevraagd. Ik zat nog steeds in de zetel, terwijl de drie mannen aan het discussiëren waren wie mij verdiende. Als ik kon dan was ik naar boven gelopen en had ik mezelf ergens verstopt, in de hoop om mijn lot zo te ontlopen. Ethan's gezicht was lijkbleek. Hij wou dit helemaal niet. Net zoals ik. Stuart gebaarde naar Jamie. " Breng haar naar boven. Wij komen zo " Hij had zijn arm om Ethan geslagen, terwijl Jamie naar me toe kwam. Ik verzette me natuurlijk toen Jamie mijn arm pakte en me de trap opsleurde. Alleen was hij veel sterker dan mij, dus ik had geen enkele kans om te ontsnappen. 

Boven gooide hij me op het bed en bleef in de deuropening wachten tot de anderen er waren. Stuart kwam als eerste de kamer in. Ethan volgde wat langzamer. Zijn gezicht nog steeds lijkbleek. Zijn ogen ontweken me. " Gaan jullie echt blijven kijken? " mompelde Ethan vragend. Hij probeerde er nog steeds onderuit te komen. Het was wel de enige manier om aan dit alles te ontsnappen. Als ze niet zouden blijven kijken, zouden we kunnen liegen. 

" Natuurlijk. Ik wil de show niet missen " lachte Stuart luid. Jamie stond nog steeds in de deuropening, met een brede grijns op zijn gezicht. Stuart pakte een stoel en ging recht tegenover het bed zitten. " Jullie kunnen beginnen " zei hij met een groots gebaar. Ik lag al op het bed en keek langzaam naar Ethan. Hij maakte geen enkele aanstalten om naar me toe te komen. 

Ethan

Ik bleef stokstijf staan. Ik ging dit echt niet doen. Geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht! Jamie gaf me een duw, en stormde bijna naar Jessica toe. " Als jij deze kans niet wil grijpen " zei hij. Jessica kroop achteruit op het bed, maar hij had haar bij haar enkel vastgegrepen. Hij trok haar naar zich toe en duwde haar neer op het bed. Ze schopte en sloeg, maar Jamie was sterker. " Ethan. Als je nu niet snel gaat beginnen, gaat Jamie met je prijs lopen " Ik draaide me naar hem toe en voelde meteen iets tegen mijn buik. Iedereen zou het voorwerp herkennen. Een klein pistool. Het verbaasde me dat hij het zomaar uit zijn broek had kunnen halen. Stuart wankelde op zijn benen en dacht duidelijk niet meer helder na, maar met een pistool kon hij wel nog altijd goed overweg. 

Mijn blik ging kort naar Jessica. Jamie had haar al vastgebonden aan het bed en haar t-shirt was al kapot gescheurd. Ze probeerde nog steeds los te komen, terwijl de tranen over haar wangen liepen. Ik kon niets doen. Het was Jamie of ik. Geen enkele optie was goed. 

Jessica
" nee, alsjeblieft " snikte ik. Heel even had ik gehoopt dat het toch niet zou gebeuren. Ethan had duidelijk gemaakt dat hij dit niet wou, maar nu was er Jamie. Hij wou maar al te graag. Zijn handen begonnen me te betasten. Aangezien ik vastgebonden was aan het bed kon ik niets doen. Ik kon alleen maar wat tegenwerken, maar veel hielp dat niet. Mijn ogen vonden die van Ethan. Ik smeekte hem om me te helpen, ook al was dat bijna zinloos. Ik zag ook wel dat Stuart hem bedreigde. Dat het Jamie of Ethan was. 

" Ben je van gedachten aan het veranderen Ethan? " Mijn ogen bleven op hem gericht, terwijl Stuart met een brede grijns toekeek op dit tafereel. Ethan was de enige die dit kon stoppen. Alhoewel, stoppen. Draaglijker kon maken. Als ik moest kiezen tussen Jamie of Ethan, dan was mijn keuze snel gemaakt. En ik hoopte dat Ethan dat besefte. 

A/N:Kan Ethan dit stoppen? Tja, dat zullen jullie zien in het volgende hoofdstuk.

Vote/Comment/Follow