Kidnapped

25.

25.

Jessica

Blijkbaar was ik in slaap gesukkeld, want Ethan riep een paar keer mijn naam, terwijl hij me door mekaar schudde. Ik wreef de slaap uit mijn ogen en keek hem daarna aan. " We zijn bij het station " zei hij. Meteen was ik klaarwakker. Nog heel even geduld en ik was op weg naar huis. " Wanneer vertrekt hij? " vroeg ik hem. Ik opende de autodeur en wachtte op zijn antwoord. " Pas binnen een uur. We waren net te laat om de vorige te nemen " Dan had ik wel meer tijd om me ergens op te frissen, nog wat te slapen, mijn medicijnen te nemen en te eten.

Ethan stapte uit de wagen, waarschijnlijk om onze rugzakken te pakken, en kwam daarna naar mijn kant van de auto. Hij  leek mijn gedachten te raden want gaf me mijn medicijnen. Nadat ik ze genomen had, begon ik te eten. Het was het eerste deftige dat ik de laatste paar dagen gegeten had. Eerst mocht ik niets eten door de verdoving en de operatie en daarna was mijn maag om zeep door de medicijnen. Alleen trok ik me daar niet zoveel van aan. 

Zodra het broodje op was, had ik al zin in de volgend. Opnieuw leek Ethan mijn gedachten te raden. Hij gaf me nog een chocoladereep. Ook dat was al een tijd geleden. In het huis kreeg ik geen snoep of dergelijke. Als ik thuis kwam, zou dat het eerste zijn wat ik zou eten. Alles wat ik nu niet gekregen had om te eten. 

Ethan

Ik hield een oogje in het zeil, terwijl Jessica zich ging opfrissen in de douches van het station. Gewoon om er zeker van te zijn dat Stuart ons niet gevonden zou hebben. Zodra Jessica terug was, ging ik vlug douchen. Zodat ze niet te lang alleen was. Daarna nam ik onze rugzakken en ging met Jessica naar het perron. 

De train kwam net het station binnengereden, toen ik bekende stemmen hoorde. Stemmen die ik hoopte nooit meer te horen. " Ethan en Jessica! Daar zijn ze! Grijp ze! " We waren beiden even stil, toen Jayden, Stuart en nog een paar anderen vanuit de verte naar ons toeliepen. We hadden echt niet verwacht dat ze wisten waar we waren. Het duurde een paar seconden, voor ik onze rugzakken in Jessica's handen duwde. " Verstop je in een wc " zei ik tegen haar. Ze liet het zich geen twee keer zeggen. Ze rende, zo snel ze kon, naar de ingang van de trein en stapte in, om hopelijk op zoek te gaan naar een wc. 

Het enige waarmee ik haar nog kon helpen was om hen op afstand te houden zodat ze wat extra tijd kreeg. Gelukkig had ik nog een verrassing achter de hand. Het pistool, dat Jayden gebruikt had om Jessica mee neer te schieten, zat achter mijn broeksband. Ik had het meegenomen voor het geval dat. En dit lijkt me het juiste moment om het te gebruiken.

A/N: Het einde van Kidnapped nadert :o

Nog een oproep: als jullie vragen over het verhaal, over personages, over mij dan mag je die altijd opsturen. Als ik vragen binnenkrijg beantwoord ik die helemaal op het einde ;)

Vote/Comment/Follow