Kidnapped

29.

29.

Ethan

Jessica was terug, veilig en wel, bij haar ouders. Dat was het belangrijkste. Dat ik door de politie opgepakt werd, was een bijzaak. En dat had ik natuurlijk ook verwacht. De papieren, waarop ik alles geschreven had dat ik zeker niet mocht vergeten zeggen, gaf ik aan de politie. Geen ruil, geen deal.  Ik had al voor mezelf uitgemaakt dat ik de straf zou aanvaarden. Ik verdiende hem ook. Volgens diezelfde agenten had Jessica in haar verklaring een paar keer gezegd hoe blij ze was dat ik haar geholpen had. Die hulp zou waarschijnlijk wel goed zijn om de jury te overtuigen, zei mijn advocaat. Mij kon het niet veel schelen. Zolang ik maar gestraft werd, voor wat ik gedaan had. 

Jessica's vader had ervoor gezorgd dat de rechtszaak sneller zou starten dan normaal. Mijn verklaring en Jessica's verklaring klopte helemaal, te goed om gelogen te zijn. In die 3 maand dat ik in de gevangenis zat is ze me een paar keer komen opzoeken. Praten over van alles en nog wat. Minstens honderd keer bedankte ze me, terwijl ik helemaal geen bedankje wou.

Hoeveel jaar ik zal krijgen wist ik nog niet. De rechtszaak was nog volop aan de gang. Mijn advocaat hoopte op verzachtende omstandigheden. Dan kreeg ik waarschijnlijk maar een jaar. Anders zal het wel een aantal jaar worden.

Stuart en de rest van de organisatie kregen straffen tot 20 jaar. Stuart het meeste, ook omdat er nog andere straffen boven zijn hoofd hangen én hij het hoofd van de organisatie was. Een aantal van zijn beschuldigingen zijn slagen en verwondingen, criminele organisatie, verkrachting, ontvoering en ga zo maar door. Bij mij was het enkel slagen en verwondingen. Jessica had de verkrachting laten vallen, ook al had ik de politie wel gevraagd om me daarvan te beschuldigen.

Jayden kwam er nog slechter vanaf. Hij werd beschuldigd van poging tot moord en ontsnapping uit een gevangenis. Als het van Jessica's vader afhing kreeg hij levenslang en zo zag het er ook naar uit als je zijn vorige opgelegde straffen erbij rekende.

Jessica

Mijn vader was druk bezig met de rechtszaak. Hij hield me op de hoogte en hij had me beloofd om ervoor te zorgen dat Ethan's straf zou meevallen. Volgens mijn vader zorgden de verzachte omstandigheden ervoor dat hij een lagere straf ging krijgen. Hij vond het eerst raar dat ik het voor één van mijn ontvoerders opnam, maar toen ik hem alles uitgelegd had begreep hij het.

Het had even geduurd voor ik mijn leven terug oppakte. Ik had bodyguards gekregen en mocht nergens meer alleen naartoe gaan. Een paar maanden nadat ik terug was had ik alles verteld aan mijn familie en vriendinnen. Ze verdienden ook te weten wat er precies met mij gebeurd was, met uitzondering van een aantal details natuurlijk.

Nu was het afwachten tot de rechtszaak. Blijkbaar was er een grote kans dat ik moest getuigen , alleen had ik daar echt geen zin in. Ik wou Stuart, Jamie, Jayden en de anderen absoluut niet terug zien! Mijn vader had voorgesteld om mijn verklaring voor te lezen. Dat vond ik zelf een goed alternatief. 

Normaal gezien zouden ze allemaal een lange tijd in de cel zitten. Jayden waarschijnlijk levenslang en de andere toch voor vele jaren, waaronder Stuart een tiental jaar. Er hingen ook veel verschillende straffen boven hun hoofd. Het maakte me wel opgelucht dat ik geen enkele van hen nog zou terug zien. Alleen Ethan. Ik hoopte dat we vrienden konden blijven. Hij had me geholpen en daar was ik hem heel dankbaar voor. Dat had ik hem ook gezegd toen ik een paar keer bij hem op bezoek ging. Mijn toekomst ziet er dankzij hem veel beter uit.

A/N: Hierna volgt de epiloog. :)

Vote/Comment/Follow