Kidnapped

3. Jessica

 3 – Jessica

" Zie je wel dat hij alles laat vallen om naar jou toe te komen " Sam zit met een grote grijns op haar gezicht naar mij te kijken. Ze kan ook weer geen twee minuten normaal zijn ...

Ik neem een slokje van mijn drankje en kijk wat rond in de tuin. Hoe lang zou het duren om naar hier te fietsen? 5 minuten? 10 minuten? Ik werp een korte blik op mijn horloge. Er zijn nog een twee minuten voorbij ...

" Geef het maar toe Jes ... Je bent stapelverliefd op hem. Wat er gebeurt is is gebeurt. Sla die bladzijde van het boek om en begin een nieuw boek " Ze heeft duidelijk een filosofische dag vandaag ... " Ik geef niets toe. En daarbij, jij hebt het niet meegemaakt. Dan zou je wel anders piepen " Het serieuze gesprek wordt beëindigt zodra ze een paar keer piept. Ze werkt echt wel op mijn zenuwen vandaag.

Ik druk op een knopje, om mijn gsm en een minuut later staat een dienstmeisje naast me. " kan je me nog een drankje geven? " Ik druk het in haar handen en blijf recht voor me uit staren. Vroeger deed ik nog veel dingen zelf, maar nu wil ik eens bedient worden. Ik heb hen een hele tijd moeten bedienen.

Een paar minuten later zet ze het drankje naast me op het tafeltje en verdwijnt weer. Eindelijk iemand die begrijpt dat ik geen onnodige vragen wil hebben. Nu alleen Sam daar nog van overtuigen.

Er klinken voetstappen achter me en als ik me omdraai zie ik Ethan met grote passen naar me toe komen. Er komt een glimlach op zijn gezicht zodra hij ziet dat er echt niets is. " Sam ... Jessica " Hij drukt een korte kus op allebei onze wangen.

" Aan het genieten van het zonnetje? " begint Ethan het gesprek. " Ik ben duidelijk teveel hier " Sam staat recht, woelt door mijn haar, waarvoor ik haar een opmerking geef, en loopt weg.

Daarna heeft Ethan weer mijn volledige aandacht. " Voor zover dat kan toch " Nog steeds heb ik kussens nodig om goed te kunnen zitten. Mijn rug is niet volledig genezen en is nog gevoelig. Meestal doe ik er een verband rond zodat niemand het litteken ziet.

" Een beetje kleur zal je goed doen " Ethan plaatst zich op de stoel van Sam en ik draai me naar hem toe. Meestal kom ik niet zoveel buiten. Door het litteken en zo. Tijdens goed weer is het moeilijk om te verbergen.

" Ik stoorde je toch niet, hoop ik " Mijn vingers prutsen aan een armbandje om mijn pols terwijl ik hem aankijk. Ethan schudt zijn hoofd en glimlacht voorzichtig. " Ik had toch een vrije dag vandaag "

Dat is het einde van ons gesprek. Daarna zitten we zwijgend naast mekaar. Geen ongemakkelijke stilte, in tegendeel. Juist één die ik nodig had.

A/N: Vote/Comment/Follow