Kidnapped

15. Ethan

15 – Ethan

" Jamie. Jamie was hier " De woorden gaan even door me heen. Is het echt waar? Heeft ze hem echt gezien of denkt ze dat alleen maar? " Hoe bedoel je? Hij zit toch in de gevangenis " zeg ik. Mijn blik gaat naar de klant die staat te wachten. Daarna naar mijn horloge. Normaal duurt mijn shift nog een halfuur. Misschien kan ik wat wisselen met de uren. Dan kan ik meteen naar haar toe.

" Hij stond recht voor mij neus, Ethan! Hij wist wie Denzel was en hij bedreigde me. " Door de telefoon kan ik haar bijna voelen trillen. Ik ga met een hand door mijn haar en kijk rond op zoek naar mijn baas. " Wat zei hij dan tegen je? " ga ik verder. Mijn benen brengen me naar het achterkamertje, terwijl er druk op het belletje op de toonbank geduwd wordt.

" Hij zei dat ik van mijn leven moest genieten voor zolang het nog gaat duren " snikt ze. " Ik kom naar je toe, Jessica. Geef me een 10 minuten " Ik beëindig het gesprek. " Zou ik een halfuur vroeger naar huis mogen? Ik blijf een andere keer wel langer. Het is echt belangrijk " zeg ik, terwijl ik mijn jas al aandoe. Mijn bazin heeft niet echt een keuze. Ik ga sowieso nu naar Jessica toe.

" Voor één keer " bromt ze. Meer hoeft ze me niet te vertellen. Ik sprint de bakkerij uit en pak mijn fiets, die wat verderop staat. Zo snel ik kan fiets ik naar Jessica's huis toe.

Mijn fiets belandt op de grond en ik ren verder richting de voordeur. Daar word ik tegengehouden. " How, waar denken we naartoe te gaan? " De twee mannen gaan voor me staan en kruisen op hetzelfde moment hun armen. " Ik ben een vriend van Jessica. Volgens mij zouden jullie dat moeten weten. Ik kom hier bijna elke dag" kaatste ik de vraag terug.

De twee mannen kijken naar elkaar. " Gaan jullie me nog door laten? " Eindelijk zetten ze een stap van mekaar weg en kan ik verder lopen. In de woonkamer zit haar vader in de zetel. Hij is druk in gesprek met een paar andere mannen. Wie het zijn weet ik niet. Het boeit me op dit moment niet.

Ik ga meteen door naar de trap. Ik pak zelfs een paar treden tegelijk. Bij haar deur aangekomen klop ik zachtjes aan. Ik hoor wat voetstappen en een paar seconden later wordt de deur open gedaan. Haar moeder staat voor me. Zodra ze ziet dat ik het ben zet ze een stap opzij zodat ik binnen kan komen.

Jessica zit op haar bed. Een deken om zich heen. Ik ga meteen naast haar zitten en veeg een paar tranen van haar wangen. " Rustig maar. Ik ben er " zeg ik zacht. Ik leg het deken nog wat beter over haar heen. Als ze straks wat gekalmeerd is zal ik haar wel vragen wat er allemaal gebeurd is, maar nu is het beter dat ze eerst over de eerste schok heen is.

A/N: Een saai hoofdstuk. Ik weet het :s

Vote/Comment/Follow