Kidnapped

24.

24.

Ethan

Bij het eerste tankstation dat we tegenkwamen, stopte ik. Ik parkeerde de auto op de parking en draaide me daarna naar Jessica toe. " Koop maar iets in het winkeltje, iets om te eten ofzo " Ik duwde wat geld in haar handen en wachtte tot ze, al mankend, naar het winkeltje stapte. Ondertussen kon ik op zoek gaan naar een nieuwe auto. Stuart zou meteen op zoek gaan naar deze, dus was het geen optie om met deze te blijven rijden. 

Ik wist niet goed hoe ik aan een nieuwe auto ging geraken. Gewoon één stelen? Of ruilen met de onze? Ik stapte rond op de parking en bekeek zo veel mogelijk auto's, tot ik de juiste gevonden had. Hij was veel kleiner dan degene die we nu hadden en viel dus ook veel minder op. Net toen ik me aan het afvragen was hoe ik de auto ging stelen, kwam de eigenaar aan. Natuurlijk merkte hij meteen dat ik iets van plan was, dus legde ik hem, in het weinige Spaans dat ik kon spreken, uit dat ik graag van auto zou ruilen. De man moest daar geen twee keer over nadenken.Die van ons was veel groter en duurder dan de zijne. We ruilden van sleutel en daarna ging ik naar het winkeltje, om Jessica te gaan halen. Ze stond net bij de kassa. 

Jessica

Het eerste waar ik naar op zoek ging in het winkeltje waren nieuwe kleren. Ik had nog steeds dezelfde kleren aan van toen Jayden me beschoten had. Er zat een grote bloedvlek op. Dat viel natuurlijk op. Sommige mensen keken me zelfs raar aan. Al kon dat ook komen omdat ik mankte. Na nieuwe kleren pakte ik nog wat dingen om te eten en ging naar de kassa. Net toen ik wou betalen, kwam Ethan naar me toe. " Ik heb een andere auto " fluisterde hij in mijn oor.  Een andere auto? Heeft hij er één gesloten? Hij leek mijn gedachten te raden want hij legde uit hoe hij eraan kwam. " We hebben van auto's geruild. Geen zorgen, ik heb niets illegaals of crimineel gedaan " 

Voor we vertrokken, ging ik eerst nog naar de wc. Om mijn verwondingen te verzorgen en natuurlijk ook om iets anders aan te trekken. Mijn verwondingen bleken nog steeds in orde te zijn. Door al het manken had ik verwacht om wat bloed te zien in het verband, maar dat bleek niet waar te zijn. Zodra ik klaar was liep ik achter Ethan aan, naar de nieuwe auto.

Terug op de snelweg was het opnieuw stil in de auto.Ethan had me nog steeds niet verteld wat we gingen doen. Waar we naartoe gingen. " Wat is het plan? " vroeg ik hem. Ethan keek me kort vanuit zijn ooghoek aan. " We gaan naar de dichtstbijzijnde grote stad. Van daaruit gaan we met de trein terug naar huis. Niet naar jouw huis, natuurlijk. Stuart zal wel slim genoeg zijn om iemand bij jouw huis te zetten. We gaan dus gewoon naar een politiekantoor " 

Ging hij zichzelf nu aangeven? Ook bij deze vraag leek hij mijn gedachten te lezen. " Ja, ik ga me aangeven. Het is het minste dat ik kan doen om alles goed te maken wat we je hebben aangedaan " De rest van de rit verliep stil. Niemand zei nog iets. We zaten duidelijk in onze eigen gedachten verzonken. Of beseften we beiden nu pas waar we aan begonnen waren?

A/N: Is het verhaal al gedaan? Nog niet nee ;) Ik kan wel vertellen dat er niet zo veel hoofdstukken meer aankomen. Ik hoop er nog een 5-tal te schrijven. Waar nog spannende dingen in gebeuren ;) 

Vote/Comment/Follow