Kidnapped

10.

10.

Jessica

Je kon een speld horen vallen. Zo stil was het in de auto. Niemand maakte aanstalten om iets te zeggen en volgens mij waren we elk gewoon in onze gedachten verzonken. Mijn ogen keken wel uit één van de ramen, die duidelijk geblindeerd waren, maar ik registreerde niets. Het leek alsof ik de wereld had buitengesloten. Ik merkte zelfs niet dat de auto stopte, tot Ethan me opeens vastpakte en uit de auto haalde. Ik moest even knipperen, door het felle zonlicht en daardoor duurde het even voor ik besefte dat ik op een stel trappen gedragen werd. Ik probeerde mijn hoofd te draaien zodat ik kon kijken waar we waren en dan zag ik het. Een vliegtuig. Net toen ik dat doorhad zette hij me op een zetel en klikte me vast. Ik had geen tijd om ook maar iets te kunnen doen. 

Ethan

Natuurlijk had ik gemerkt dat Jessica weinig reactie gaf. Ze had de hele tijd in dezelfde richting gekeken en had weinig contact met mij proberen maken. Heel even had ik erover nagedacht om haar ernaar te vragen, maar dan bedacht ik me dat we hier niet alleen waren. De anderen zouden het vreemd vinden moest ik een gesprek met haar aanknopen. De rest van de rit bleef dan ook muisstil.

We waren aangekomen op een zijbaan van het vliegveld. Het vliegtuig stond al klaar. Ik moest haar alleen maar op het plek zetten en daarna konden we vertrekken. Nog steeds bleef een reactie uit. Volgens mij had ze alle hoop nu opgegeven en was ze het gewoon aan het ondergaan. Ze had ook niet echt een andere keuze. 

Haar gedrag van in de auto kwam terug. Haar ogen keken uit het raampje en ze gaf geen enkel teken van leven. Ik zat op een zetel achter haar, terwijl Stuart zich in de cockpit een plekje had gezocht. Jamie zat dan weer tegenover haar. Het verbaasde me dat we zelfs nu geen gesprek hadden. Stuart was ver genoeg en zou niets kunnen horen, maar het bleef stil. Zelfs het feit dat hij dicht in de buurt was zorgde ervoor dat we onze mond hielden. Zo veel macht had hij over ons. 

Ongeveer een twee uur later zaten we al opnieuw in de auto. De vlucht was zonder incidenten verlopen en net zoals daarstraks had ik Jessica zonder problemen in de auto kunnen zetten. Ze reageerde echt nergens meer op en dat baarde me zorgen. Was ze zich nu al aan het voorbereiden op wat er zou komen? 

Stuart had een afgelegen huis gevonden. Niemand zou haar hier vinden. De anderen stonden al te wachten, toen Jamie de auto op de oprit reed. Het leek alsof ze niet konden wachten om hun nieuwe gast te zien. Ik voelde hoe mijn maag keerde bij die gedachte. Ik wou niet weten wat ze allemaal dachten en vooral niet, wat ze allemaal van plan waren met haar. Ik hof haar weer op mijn schouder en bracht haar langzaam het huis binnen. Hun blikken zeiden al genoeg. Ze lieten hun ogen over haar heen gaan, zodra ik haar op de grond gezet had. Kippenvel ontstond op mijn huid. Ik voelde walging en het ergens van al was nog dat ik niet eens bang moest zijn voor wat ze zouden doen. 

A/N: Vote/Comment/Follow