Kidnapped

8.

8.

Ethan

Jessica had gemerkt dat er een reden was, waarom ze mocht douchen. Het verbaasde me ook niet dat ze me ernaar vroeg. Het leek alsof ze via mij aan informatie wou komen. Mijn gedragingen hadden me natuurlijk verraden. Iedereen had kunnen zien dat het geen positieve reden was. Ik ging verder met mijn handelingen en zuchtte, zodra ze terug aan vast hing. Ze had niet gereageerd op mijn antwoord, maar ook zij had haar emoties niet kunnen verstoppen. Ik zag paniek en angst voorbij komen. Die emoties overheersten bij mij ook. 

Ik zei niets meer tegen haar en liep terug naar boven. Net op het moment dat iemand mijn naam zei. Langzaam draaide ik me om. Ik herkende de stem. En het was, jammer genoeg, niet Jamie. De stem klonk vol autoriteit. Vol macht en arrogantie. Dat kon maar één ding betekenen. " Ethan " zei hij met een grijns, zodra ik hem aankeek. Naast Jamie stond hij. Minstens twee koppen groter en met zijn handen in zijn broekzakken. Stuart. Net zoals we hem allemaal kenden. 

Ik wist niet hoe ik precies moest reageren, dus knikte ik alleen maar, gevolgd door een korte begroeting. Hij vond het blijkbaar allemaal best, want zijn aandacht was alweer gevestigd op de ruimte. Zijn ogen verkenden elk plaatsje, voor ze terug op mij belandden. " Waar is ze? " vroeg hij. Jamie nam geen aanstalten om iets te zeggen. Stuart wachtte ook echt tot ik iets zou zeggen. Ik slikte kort en wist dan toch iets uit te kramen. " Beneden, in de kelder " Er kwam geen reactie. We bleven een paar seconden gewoon zo staan, tot ik doorhad dat hij wachtte tot ik hem naar haar toe bracht. Ik draaide me zo snel mogelijk om en beende naar de kelderdeur, met Stuart achter me aan.

Jessica

De deur van de kelder ging opnieuw open. Het licht vanop de bovenverdieping scheen in de kelder en ik ging langzaam rechter zitten. Het kon geen goed teken zijn. Ethan was nog maar net terug naar boven gegaan en nu kwamen ze al opnieuw naar beneden. Was hun ' baas ' er al? Ik slikte moeizaam en hoorde voetstappen naar beneden komen. Ethan kwam als eerste de trap af, gevolgd door een man. Hij was verschrikkelijk groot en het zorgde ervoor dat ik mezelf bijna in de matras drukte. Kon ik me maar verstoppen, dacht ik bij mezelf. 

Er werd niets gezegd. Volgens mij wist Ethan zelf niet eens wat hij moest doen. Hij leunde van het ene op het andere been en probeerde zo veel mogelijk ruimte tussen hem en de man te laten. " Sta recht " Ik had me voorgenomen om de vechten. Om niet zomaar te gehoorzamen, maar na het horen van die twee woorden dacht mijn lichaam daar anders over. Zonder ook maar over iets na te denken stond ik recht. De handboeien brandden in mijn pols, maar ik zei er niets van. 

Hij bekeek me van kop tot teen, vanop een afstandje en kwam daarna dichterbij. " Jullie hebben je werk goed gedaan " zei hij, doelend Ethan en de anderen. Hij keek kort over zijn schouder, alsof hij zo zijn woorden kracht bij wou zetten. Al snel was zijn aandacht terug op mij gericht. " Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt wat je hier doet. Wie ik ben en vooral, wat we met je van plan zijn " zei hij, mijn gedachten radend. Ik knikte langzaam. Het leek alsof mijn lichaam helemaal in zijn macht was. " Ik kan nog niet alles vertellen, maar aangezien ik je niet in onwetendheid wil laten ga ik een tipje van de sluier lichten " zei hij met een glimlach, alsof ik blij zou zijn met wat hij zou zeggen. " Je gaat samen met ons op vakantie. En met ons bedoel ik een grote groep mannen die nood heeft aan mooi vrouwelijk gezelschap. " Zijn glimlach ging over in zijn grijns. Het bezorgde me rillingen.

Zijn hand kwam omhoog en wreef kort over mijn wang, voor hij zich omdraaide en terug naar boven liep. Hij zei niets meer, net zoals Ethan. Hij liep als een schoothondje achter hem aan. Ik ging terug zitten en probeerde te beseffen wat er net gebeurd en gezegd was. Ik had een voorgevoel dat het ergste nog moest komen.

A/N: En Jessica heeft Stuart ontmoet haha :p Wat denken jullie van hem?

Vote/Comment/Follow