Kidnapped

26.

26.

Jessica

Ik rende zo snel ik kon door de trein, op zoek naar een wc. Ik moest een paar wagons doorlopen, toen ik er één gevonden had. Net op dat moment hoorde ik het geluid van een pistoolschot. Hadden ze Ethan neergeschoten? Ik durfde niet te gaan kijken, dus ging ik de wc in en sloot hem goed. De wanden zorgden ervoor dat al het geluid gedempt werd. Ik hoorde wel wat voetstappen, maar ik probeerde mezelf ervan te overtuigen dat het niet Stuart en de anderen waren. 

Een 5-tal minuten later klopte iemand op de deur. Ondertussen zat ik al in een hoekje, naast de wc-pot, met mijn armen om mijn knieën. " Bezet! " riep ik, mijn stem een beetje vervormend, voor het geval het iemand was die naar me op zoek was. Het was even stil, tot opnieuw iemand op de deur klopte." Jessica? " Ethan's stem klonk aan de andere kant. Zo snel ik  kon opende ik de deur. Ik was zo blij dat het Ethan was én vooral, dat hij niet gewond was, want die pistoolschoten zeiden niet veel goeds. 

Hij leek opgelucht dat alles in orde was met me. Hij sloeg zijn armen om me heen en  gaf me een korte knuffel. " Is alles oke met je? "vroeg ik hem. Ik bekeek hem van kop tot teen, voor ik hem de wc introk. Ik was bang dat Stuart of iemand anders toch op de trein geraakt was en nu op zoek was naar ons. Daarom leek deze wc me de veiligste plaats. Met 2 personen en een paar rugzakken was het hier best klein, maar we moesten het maar even verdragen.Ik ging echt niet in een wagon zitten!

Ethan

Jessica vroeg me meteen wat er gebeurd is. Ze leek ook echt ongerust. Waarschijnlijk dacht ze dat ik diegene was die beschoten werd. Wel, nadat ik mijn wapen genomen had, loste ik een aantal schoten. De anderen moesten dekking zoeken en dat gaf me de kans om in de trein te springen.

Toen Stuart en de anderen dichterbij kwamen,loste ik opnieuw een paar schoten. Zo probeerden ik het hen onmogelijk te maken om op de trein te stappen. Ik was er wel niet zeker van of dat gelukt was, dus was het beter als we hier in deze wc bleven zitten. Eenmaal vertrokken en uit het station, ging ik op zoek naar Jessica. Ze zat een paar wagons verder, in een wc verstop. Net zoals ik haar gevraagd had. 

" hoe lang duurt de rit? " Ik pakte een papier uit mijn jaszak en gaf het aan haar. Normaal moesten we een paar uur wachten tot in Parijs en van daar een Thalys trein nemen naar Brussel. En als laatste, nog een halfuur rijden naar het politiebureau bij Jessica's huis. 

We hadden dus nog een hele eind voor de boeg. In die uren naar Parijs sliep Jessica de hele tijd. Ik bleef wakker om de wacht te houden én om te bedenken wat ik allemaal moest zeggen bij de politie. We hadden toch nog een aantal uur te gaan, dus ik kon dat maar beter goed benutten.

A/N: Ze zijn heelhuids op weg naar huis. Komen ze daar ook aan? 

Vote/Comment/Follow