Kidnapped

4.

4.

Ethan

" Ethan! Zit je nu weer beneden! " riep iemand. Ik had net Jessica terug naar beneden gebracht. Ze wou even naar het toilet gaan en daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Ik schreeuwde snel terug dat ik zou komen, pakte de plateau van naast de matras en ging dan terug naar boven. Jamie stond in de deuropening te wachten. Zijn armen gekruist. " Ik was de plateau gaan halen " was mijn simpele uitleg, voor ik de deur achter me sloot. Ik draaide de sleutel om en legde die dan op zijn vaste plaats. " Je blijft wel altijd lang beneden " zei hij. Ik haalde alleen maar mijn schouders op en liep naar het kleine keukentje. Ik had Jamie echt niets te zeggen of niets uit te leggen. 

Ik legde de plateau weg, terwijl ik Jamie's ogen in mijn rug voelde. Was het zo abnormaal dat ik haar iets te eten ging brengen? Ik draaide me om en leunde tegen het aanrecht aan. " Is er soms iets, Jamie? " vroeg ik hem. Hij gooide iets naar me toe en het belandde tegen mijn borst. " Post die brief maar " zei hij, voor hij wegliep. Ik pakte de brief goed vast en bekeek hem even. Volgens mij was het de brief waarin onze eisen stonden. Daarom dat het zo snel al verzonden moest worden. Ik was wel blij dat ik hier even weg kon zijn. Vooral dan van Jamie. Ik had echt geen zin om de hele tijd op zijn gezicht te moeten kijken ... 

Jessica

Ik lag op mijn rug en keek naar het plafond. Ik was nog even aan het nadenken over wat er daarnet gebeurd was. Over die Ethan die me geholpen had. Hij was de enige hier die iets vriendelijks voor me gedaan had. Volgens mij had hij medelijden met me of had hij spijt dat hij hieraan meehielp. 

Ik verveelde me hier echt. Ik kreeg niets om te doen. De minuten en uren gingen maar traag voorbij. Ik kon ook niet de hele tijd slapen ... " Hallo?! Is daar iemand! Ik verveel me! " schreeuwde ik. Ik had niet echt verwacht dat iemand het zou horen, maar een paar minuten later hoorde ik iemand op de trap. Heel even hoopte ik dat het die Ethan was. Hij zou me misschien nog gezelschap houden. Jammer genoeg was hij het niet. " Als je nog één keer je mond open doet dan heb je een probleem " bromde de jongen. Hij gooide een flesje water naar mijn hoofd, om zijn woorden kracht bij te zetten, en liep daarna terug naar boven. Achja, ik had dan toch een flesje water. Beter iets dan niets. Ik mocht nu niet kieskeurig zijn.

Ethan

Ik was aangekomen bij het postkantoor waar ik de brief zou posten. Dit was het volgende onderdeel van ons plan. Misschien was het wel bijna afgelopen. Als we het losgeld zouden krijgen dan zouden we haar misschien laten gaan. Alhoewel. Het leek me eerder waarschijnlijk dat Stuart haar zou meenemen naar Spanje en dat hij haar daar voor zichzelf zou houden. Ik duwde de brief in de brievenbus en liep terug weg. Niemand mocht me opmerken, dus ik probeerde het zo snel mogelijk te doen. 

Ik ging terug naar het pakhuis en zag Jamie net de kelder uitkomen, toen ik binnen ging. Zijn gezicht klaarde wat op toen hij me zag. " Heb je nog steeds niets te doen? " vroeg hij me. Ik schudde mijn hoofd en wachtte af. Welke klusje had hij nu weer in gedachten? Hij plofte neer op een stoel en maakte een hoofdbeweging naar de kelderdeur. " Ze verveelt ze. Vermaak haar wat zodat ze stil blijft " Ik rolde met mijn ogen. Hij wist ook niet wat hij wou ... Eerst vond hij dat ik teveel tijd met haar doorbracht en dan vond hij dat ik naar haar toe most gaan. Ik zuchtte even, maar ging dan toch naar de kelder. Het was de enige manier om van Jamie af te zijn.

A/N: Jamie was eigenlijk dezelfde persoon als diegene die Jessica in het vorige hoofdstuk had leren kennen :) 

Vote/Comment/Follow