Kidnapped

27.

27.

Ethan

Ik besloot om alles op te schrijven. Alles wat er gebeurd was. Alle namen. Alle plaatsen. Alles wat ik wist. Dan was ik er zeker dat ik niets vergat. Ik moest zo veel mogelijk informatie hebben voor de politie zodat ze Stuart, Jayden en de anderen konden oppakken. Alleen dan zou ik zeker zijn dat ze niet meer achter ons aan zaten. Af en toe deed ik de wc van het slot zodat ik kon kijken waar we al ergens waren. Er hadden ook een paar mensen op de deur geklopt om te vragen hoe lang het nog zou duren.. Gelukkig was geen enkele conducteur komen kijken. 

De volgende ochtend kwamen we aan in Parijs. Onze voorraad eten en drinken was op, waardoor we in een winkeltje iets gingen kopen. We hadden wel maar 10 minuten om dat te doen, voor we naar het andere perron moesten. 

Jessica's medicijnen waren ook op. Ik had er nochtans veel meegenomen, maar het waren er toch te weinig. Ze had al haar pijnstillers opgebruikt en ik vreesde dat ze teveel pijn ging hebben. Een kussentje zou misschien geen slecht idee zijn. Ik maakte van wat kleren een prop en stak ze in een jas van mij, voor ik het aan Jessica gaf. Ze nam het dankbaar aan, voor ze verder sliep in de trein.

Jessica

Eten en slapen. Het waren de enige twee dingen die ik gedaan had op de trein. Aangekomen in Brussel zuid moest Ethan me zelfs wakker maken. Anders was ik gewoon door blijven slapen. Ik had het me net wat gemakkelijk gemaakt en ergens had ik spijt dat ik niet kon verder slapen.Toen ik merkte, waarom hij me wakker maakte, had ik helemaal geen spijt meer.  Ik was bijna thuis! Nog even doorbijten en ik kon mijn ouders terugzien! 

De rest van de rit legden we met de taxi af. Ethan keek de hele tijd om zich heen, om zeker te zijn dat niemand ons gevolgd had. Een deel van Stuart's organisatie woonde nog steeds in België, dus het kon altijd dat zij naar ons op zoek waren. Je kon niet voorzichtig genoeg zijn. 

" Er rijdt al de hele tijd dezelfde auto achter ons " fluisterde Ethan tegen me. Onopvallend probeerde ik achter ons te kijken en merkte inderdaad een grote SUV op. Dezelfde waarmee ze me van de eerste schuilplaats naar het vliegveld gebracht hadden. Ik draaide me terug naar hem om, net op het moment dat hij een gsm in mijn handen duwde.  " Bel je ouders en laat ze de politie klaar staan " zei hij tegen. Ik hoefde echt geen twee keer na te denken, voor ik deed wat hij vroeg. 

Voor het eerst in weken zou ik mijn ouders terug horen. Nog nooit had ik zo snel een gsm-nummer ingetoetst. Meteen kreeg ik mijn vader aan de lijn. " pap! Ik ben het! Ik ben ontsnapt en kom naar jullie toe! " De tranen rolden ondertussen al over mijn wangen. " Lieverd! Waar ben je? We komen naar je toe! Is er nog iemand bij je? Zitten ze achter je aan? " vroeg hij ongerust. Mijn vader vuurde veel vragen op me af en ik beantwoorde ze allemaal. Als laatste zei ik dat de politie moest klaarstaan aan een bepaalde afrit. 

Nadat ik terug afscheid genomen had, liet ik me tegen Ethan aanvallen en liet de tranen over mijn wangen stromen. Het einde kwam nu echt bijna in zicht! Ik hoopte alleen maar dat die SUV niet voor problemen zou zorgen. 

A/N: nog maar 2 hoofdstukken en de epiloog :)

Vote/Comment/Follow