30 dagen in Hell (voltooid)

Confrontatie (Zoë)

Ik staar voor me uit naar mevrouw Morgan die druk bezig is met een uitleg. Ik let niet op. Mijn hartslag is hoog en mijn zenuwen beginnen op te komen. Dit is de laatste les voor vandaag en hierna ga ik samen met Alex naar mevrouw Clark om haar te confronteren. De zenuwen gieren door mijn lijf als ik me omdraai, zodat ik de tijd kan zien op de klok. Wie heeft ooit bedacht om een klok achterin het lokaal op te hangen? Je moet dan zoveel moeite doen om te zien hoe laat het is. Voor de leraar die lesgeeft is de tijd zien natuurlijk niet zo moeilijk. Nee, die hoeft alleen maar rechtdoor naar de andere kant van de klas te kijken.

Ik schrik als ik zie hoe laat het nu al is. Nog een paar minuten en de bel gaat. Nog twee minuten en de confrontatie begint. Rustig draai ik me om en ik zie mevrouw Morgan naar mij kijken. Ik kijk naast mij naar Rebecca en zie dat zij is begonnen aan een opdracht. Snel sla ook ik mijn schrift open en probeer niet te letten op de blik van mevrouw Morgan.

Al snel gaat de bel en haastig prop ik mijn spullen in mijn tas. Ik ren van spanning bijna het lokaal uit. Mijn hartslag is hoger dan ik ooit kon verwachten en met grote passen loop ik richting de parkeerplaats van de school.

Alex staat tegen zijn kleine auto geleund als ik aan kom lopen. Al lopend haal ik de brief aan eva uit mijn zijvak van mijn tas. Daarna prop ik hem in mijn broekzak. Ik trek de achterdeur van de auto open en gooi mijn zware tas op de achterbank. "Rustig aan, zusje. Zenuwachtig?" vraagt hij lachend en ik knik. "Komt goed," zegt hij zacht. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht en samen lopen we naar het lokaal waar mevrouw Clark les geeft.

Ik zucht diep als we voor de deur van het lokaal tot stilstand komen. "Hoe zeker ben je nog van je plan?" fluistert Alex in mijn oor en met een bang gezicht kijk ik hem aan. "Best zeker, maar dan nog vind ik dit eng," zeg ik zacht terug. "Klaar?" vraagt Alex en ik knik terwijl ik aan mijn gelakte nagels friemel. Alex legt zijn hand op de klink en duwt hem omlaag. Hij trekt de houten deur open en loopt vastberaden naar binnen. Ik volg hem onzeker. Op dit soort momenten kan je alleen maar blij zijn met Alex als je broer.

Mevrouw Clark zit aan haar bureau en kijkt op als Alex en ik binnen komen lopen. Vragend kijkt ze mijn kant op, maar ik ontwijk haar blik. Te onzeker van deze situatie, van deze actie die ik heb gepland. "Wat kan ik voor jullie doen?" vraagt mevrouw Clark als ik vlug de deur dicht heb gedaan. "Gewoon een vraag beantwoorden en daarna gaan we weer," zegt Alex luchtig en ik rol met mijn ogen. Alex laat altijd alles makkelijker klinken dan het daadwerkelijk is.

Even sluit ik mijn ogen om tot rust te komen. Mijn hartslag verlaagt en ik begin rustig te ademen. Niet veel later open ik mijn ogen weer en kijk met een vastberaden blik mevrouw Clarks kant op. "Wat heb jij te maken met Eva's ontvoering?" vraag ik en mijn onzekerheid van eerste is na deze zin helemaal uit mijn lichaam verdwenen. Mevrouw Clark kijkt mij vragend aan, maar ik zie de schuld in haar ogen staan.

"Niet liegen," zeg ik als mevrouw Clark haar mond opent om te antwoorden. De woede die ik eerst voelde keert terug alsof het nooit is weggegaan. Ik probeer de woede niet langer in bedwang te houden en word al snel razend. "Ik weet niet waar je het over hebt, Zoë," zegt mevrouw Clark zo rustig mogelijk. Met een paar grote stappen sta ik aan haar bureau. Ik sla woest mijn vuist op tafel. "Ik zei lieg niet," sis ik. Ik kijk naar de sleutels die op het bureau zitten.

In een fractie van een seconde kijk ik Alex aan die ook de sleutels heeft opgemerkt. Ik grijp snel de sleutels van het bureau. Vervolgens draai ik me om naar Alex en gooi de sleutels naar hem toe. Hij loopt met zijn lange benen snel naar de deur en draai de sleutel in het slot. Met een grijns draai ik me om naar mevrouw Clark. "En nu de waarheid?" vraag ik met een kleine dreigende ondertoon. De toon in mijn stem bevalt me niet, maar ik zal tot het uiterste gaan om mijn kleine zusje levend terug te kunnen zien.