ÖLÜMÜN MELODİSİ *Varta *

39-Hazin Hayal Kırıklığının Çığlığı

『 İntikam tohumlarının doğurduğu yalan gözyaşları..』

Bu yaşadığım her şey geçiciydi. Kalıcı olan şey bende yaratıkları izlerdi. Ve bu izler silinmemek üzere bedenime, zihnime ve ruhuma kazınmıştı. Tenim onların çizikleri ve kesikleriyle şekillenmiş, izlerini derinlere kazımışlardı. He çizik başka bir acının simgesi, her kesik başka bir ağlamanın sancısıydı.

Tenim eski görünümünü tamamen yitirmiş ve yeni görünümüyle var olmuştu. Yaşadıklarımın geçici olduğunu biliyorum. Bir süre sonra beni terk edeceklerini bildiğim gibi. Çünkü hiçbir şey uzun müddet seninle beraber olmaz. Seninle belli bir yola kadar devam eder. O yolun sonunda sana refakat etmeyi bırakır. Ve tek başına ilerlemeye başlarsın. Sende sonsuz varlığını koruyacak izlerinle.

Her izim bir anı. Her darbe bir yıkım. Her acı bir ağlayış. Her ölüm bir başlangıç. Her son yeni bir sayfa.

Tek olduğumu sanmıştım bu hayatta her daim ama hayır değilmişim. Zihnimdeki gürültülere sebebiyet düşüncelere sahiptim. Beni yalnız olmadığıma inandıran. Beni bir ortamdan soyutlayan güce sahiptiler. Her düşünce başka bir evrendi. Ve o evren beni uzun soluklu bir yolculuğa sürüklüyordu. Düşüncelerim belki de her ne kadar onları reddetmeye çalışsamda beni terk etmeyecek tek şeydi.

Düşünceler beni bazen olduğum kişiden, olduğumu düşündüğüm andan alıp, koparacak bir hakimiyete sahipti. Benim üzerimde benim ruhumda. Sonsuz hakimiyete sahip olup hayatıma yön veriyordu. Adımlarımı, kararlarımı, yaşantımı, günlerimi nasıl ve ne şekilde yaşayacağımı onlar belirliyordu. Bense onlara sadece ayak uydurmaya çalışıyorum.

Zihnimin içi en büyük uçurum. Sonu ölüme çıkan... Sonu huzura çıkan.. Sadece verilecek bir karar her şeyi ya bitiren olacaktır ya da başlatacak. Sadece doğru seçimi yapmak lazım. Doğru karar vermek ve ileriye yön verecek adımı atacak olmam lazım. Çünkü hayatın sundukları bu şekilde ya doğru yola saparak güzel yaşantı içerisinde yaşam süren olacaksın ya da yanlış yolda ilerleyip hayatını alt üst edeceksin. Zor bir seçim gibi dursada aslında tüm hayatımız bu kararlarla şekilleniyor.

Bazı hisler vardı öldüren, bazı hisler vardı yaşatan. Bazı kararlar vardı yok eden, bazı kararlar vardı yaşam veren. Bazı ihanetler vardı yok eden, bazı ihanetler vardı güçlendiren. Bazı ölümler vardı dönüşü olmayan, bazı ölümler vardı başlangıcı başlatan. Bazı acılar vardı seni kuvvetlendiren, bazı acılar vardı seni güçsüz bırakan.

Hayat "- bazı-" ile başlayan cümleleri içinde barındıran ve onlarla seni yönlendiren duygularla doluydu her şey aslında sana uygulanan darbeyi karşılamanla şekilleniyordu. Acıyı göğüslersen, güçlü olmak için çabalarsan, yaşamın biraz daha uzun sürer. Ama göğüslemezsen, darbelere yenik düşersen, yıkımın saniyeler sonra başlar.

Ve hiçbir şekilde hayata tutunmazsın. Her şey böyle aslında sana yansıtılan bir ışık gibi, ya o ışığı engelleyip önüne bakarsın ya da o ışığı engellemeyerek olduğun yerde durmaya devam edersin. Alacağın darbelere evet demiş olursun böylelikle. Çünkü bu kararı sen vermiş oldun, en başında itibaren. Hayat adil olmayan bir hile ve sen o hileyi fark edip, kendi yörüngene yönelip, hayatı alt etmelisin. Yoksa o hile içerisinde çok yıkıma maruz kalırsın.