ÖLÜMÜN MELODİSİ *Varta *

43 - Yollar ve Roller

『 Umutlar yoktur aslında, sen hayal edersin o umut olur zihninde. Ve bazen istediklerin gerçek olmaz hayalden öteye gidemez... 』

Hissetmişti ruhum. Hissetmişti. Nasıl derseniz bilmiyorum.

Bir sesle. Zihnimden çıkmayan ve daima orada yankılanan bir sesle.

Bir izle. Tenimde kendini belli eden ve oradaki anıları canlandıran bir izle.

Bir hisle. Hep oradaki kalıcı olmayan, yabancılık çeken bir hissiyatla.

Bir ifadeyle . Bakışlarında yakaladığım o yabancı ve bir türlü tanıdık gelmeyen ifadeyle.

Bir dokunuşla. Tenime değen parmakların titremesiyle. Uzun uzadıya orada tenimde duraksamadan bir an daha fazla beklemeden çekilmesiyle.

Bir bakışla. Aniden değişen bakışlarda yatan, o anlam veremediğim duygunun yalan izleriyle. Ve o duygunun kalıcı olmamasıyla anlamıştım.

Bir gerçekle. Sevginin onunla hiç olamayacağını, sevginin onu ele geçirmeyeceğine ve onun sevgiyi istemediğini ulaşmamla anlamıştım .
Bir yıkımla. Gerçeği öğrendiğim anda aslında her şeyin bir yansıma olduğunu fark etmemle.

Ve bir görüntüyle her şey silindi.

Bir amaç uğuruna ; Kolyenin sunduğu güçten kaynaklanan bir sebeple.

Bir ihanet uğuruna ; Sevgiyi oyuna dahil etmesiyle .

Bir güç uğuruna; Onu elde ederek amacına ulaşmak sebebiyle.

Bir hırs uğuruna ; Tüm evrende olan güçlere hükmetme sevdasıyla.

Bir söz uğuruna; Verilen sözü çiğnenmemesi sebebiyle.

Bir yalan uğuruna; Duyguların önemsiz sayıldığı bir zihinde .

Bir kalp uğuruna ; Ölümün ele geçirmiş olduğu kalbi tamamen yok etmenin düşüncesi bile zihinlerden geçmeme sebebiyle yapılan bir uğraş.

Zaman ikimize de iyi gelecekti. Ben ihanetin üzerini anılarımın izleriyle kapatacaktım. O ise hatalarını mutlu olmaya çalışırken unutacaktı. Ve ikimizde bir şekilde başka yollardan iyileşmeye başlayacaktık. Sonuç ne kadar zorlu bir süreç olsada ikimiz bunu atlatacaktık. Zaman anılarımızın üzerini küllerle kaplayacaktı. Ve izler, zamanla görünmez hislerin boşluğuna saklanıp kaybolacaktı.

Unutmuş gibi yapacağız ikimizde. Ne kadar başarılı olabilirsek tabi... Ne o bana yaptığını hatırlayacak, ne de ben onun bana yaptığı şeyin bendeki yıkımının izlerini görmeye çalışacağım. İkimizde unutamadığımız halde unutmuş rolünü yapıp anılarımızı ört bas edecektik. Ve bu yaşamın süre gelen diliminde bizleri başka hayatları yaşamaya itecekti. Bu yaşamların koşulları ne kadar ağır olsa bile.