FÜG

43.BÖLÜM

Selammm! Ben geldim 💚

Beni instagram'dan takip etmeyen bebeklerin wattpad'deki çırpınışlarını tebessümle takip ettim. Özellikle cevap vermedim çünkü sürpriz olsun istedim. İnstagram'dan duyurmuştum oy sınırını iptal ettiğimi. Hepimiz biliyoruz ki 3500 oy sınırını aşmamız imkansız 🤣
İmkansız çünkü kitabın okurlarının büyük bir çoğunluğu geri geldiğimizden hâlâ haberdar değil.

Bir de size kıyamadım. Oy veren güzel kalpli okurlarımı oy vermeyenler yüzünden üzmek içime sinmedi. İnanın oy ya da yorum sayısı umrumda değil. Eski okurlarım bilir ben böyle hiç sınır koymadım daha önce. Bunu yapmamın bir sebebi vardı, denemek istedim. Hayalet okurlar gerçekten hayalet mi yoksa hayalet gibi mi davranıyorlar merak ettim. Gerçekten hayaletlermiş 😳
Neden ben yaa, neden benim kitabım? Kışştt kışşttt 👻

Sizlere Füg tarihinin en uzun bölümünü yazdım. Doya doya okuyun. Bölüm sonuna buton falan eklemedim çünkü o sonu yazarken biraz ağlamış olabilirim:(
Bir buton eklemek içimden gelmedi.

                                    🥀

"Çabuk iç de gidip yatalım," dedi masanın üzerindeki bardağı işaret ederek.

"Bisküvi yok ki," diyerek yüzümü astım. "Bebek bisküvisi olmadan süt içemiyorum, biliyorsun." Boş sütün tadı çok kötüydü. Midemi bulandırıyordu ama içmek zorundaydım. Süt içip bir an önce büyümem gerekiyordu. Masadan kalkıp dolabın başına geçtim. Belki bir yerlerde bebek bisküvisi kalmıştır. Dolabın kapağını zorladım açmak için ama sanki yapışmış gibi açılmıyordu.

"Sessiz ol, şimdi uyandıracaksın."

"Korkma," dedim arkama dönüp yüzüne bakarak. "Meral teyze evde, gelemez bu gece."

"Meral anne," diyerek düzeltti. "Alış artık. Yoksa Zeynep abla gibi o da sinirlenecek sana."

"Sinirlensin," diyerek omuzlarımı silktim. "Annem değil ki."

Zeynep abladan öldüresiye dayak yemeyi göze alıyordum ama anne demiyordum. Benim bir tane annem vardı ve gelip beni alacaktı. Anne diyeceğim tek insan kendi annemdi.

"Of Biricik, senin yüzünden ben de dayak yiyorum. Ne olur sanki anne desen?"

"Demem." Dolabın başından ayrılıp yanına gittim. Haklıydı, benim yüzümden Zeynep abladan o da dayak yemişti,hem de defalarca kez. "Benim bir annem var ve gelip bizi alacak. Geldiği zaman başkasına anne dediğimi duyarsa üzülmez mi?"

Zeynep abla böyle söylemişti. Annem gelecekti ve beni buradan alacaktı. Yoksa ölsem gelmezdim buraya. Gelmiyorum diye Zeynep abladan bir tane daha dayak yerdim en fazla.

"Ya gelmezse?"

"Sus!" dedim kaşlarımı Zeynep abla gibi buruşturarak. "Böyle şeyler söyleme, gelecek annem."

"Ya gelmezseee," dedi beni sinirlendirmek istermiş gibi. Konuşurken dudaklarını hareket ettirmeyi beceremiyordu ama beni çok kolay sinirlendiriyordu.

"Gel bana," diyerek uzandım ve kucağıma aldım. "İçmiyorum süt falan, gidip yatalım."

"Ama sütünü içmediğini görürse çok sinirlenir."

Onu kolumun altına sıkıştırıp masanın üzerindeki bardağa uzandım. "İçtim bak," diyerek bardağın içindeki sütü lavabonun içine dökünce Şeker kıkırdadı. "Çok komiksin Biricik."