"ျမတ္ၾကည္ ေစ်းကျပန္ေရာက္လာၿပီလားေဟ့"
"ဟုတ္ ေရာက္ၿပီ ေမႀကီး၊အခုပဲေရာက္တာပါ"
"ညကေျပာတာေတြ အစုံဝယ္လာခဲ့ရဲ႕လား"
"ပါတယ္ ေမႀကီး"
ျမတ္ၾကည္ရဲ႕ေျဖသံေၾကာင့္ ပစၥည္းေတြစုံမစုံစစ္ေဆးဖို႔ မီးဖိုခန္းဘက္ကို ေဒၚခင္ေအးဟန္ထြက္လာလိုက္သည္။၁၀မ်ိဳးမွာရင္ ၈မ်ိဳးေလာက္ပဲပါလာတတ္သည့္ ျမတ္ၾကည္ကို သိပ္ၿပီးစိတ္ခ်ရတာမဟုတ္၊
ငယ္ေမြးၿခံေပါက္လိုျဖစ္ေနသည့္ ျမတ္ၾကည္ကို က်န္တာအားလုံးစိတ္ခ်ရေပမဲ့ ေစ်းဝယ္ခိုင္းတိုင္း ေမ့တတ္သည့္အက်င့္ကိုေတာ့ တစ္သက္လုံးျပင္ေပးလို႔မရေပ။
သူ မီးဖိုခန္းထဲေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေစ်းကျပန္လာရင္ ပစၥည္းေတြတင္သည့္ စားပြဲႀကီးေပၚမွာ အမယ္မ်ိဳးစုံက ျပည့္လို႔ေနသည္။ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္ကလည္း ျမတ္ၾကည္ခိုင္းသမွ်ကို ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ ထုေထာင္းေနလ်က္ရွိ၏။
"ျမတ္ၾကည္ အေပၚကအခန္းကို ေသခ်ာလုပ္ထားရဲ႕လား၊လူမေနတာၾကာေတာ့ ဖုန္နံ႔ေတြစြဲေနဦးမယ္၊ငါ့ေျမးက အသန္႔ကႀကိဳက္ပါဘိနဲ႔"
"လုပ္ထားပါတယ္ ေမႀကီး၊ မမႀကီး(ေဒၚလဲ့ရည္)ကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းက်မွ အိပ္ယာခင္းေတြလည္း လဲသြားတာပါ"
"ေအးေအး ဟုတ္ၿပီ၊ ငါးသေလာက္ကို အ႐ိုးေတြႏူးအိေနေအာင္ ေသခ်ာေပါင္းေနာ္၊မေပါင္းခင္ အရသာစိမ့္ဝင္ေနေအာင္ ေသခ်ာႏွပ္ထား ၾကားလား
ႏိုင္းလ္အႀကိဳက္ကို ညည္းသိပါတယ္"
"စိတ္ခ်ပါ ေမႀကီးရဲ႕၊အစ္ကိုေလးအႀကိဳက္ ေသခ်ာခ်က္မွာပါ"
"အင္း...ဟဲ့ သံပုရာသီးေတြက မ်ားလွခ်ည္လား၊ဘာလုပ္မို႔လဲ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး
ညည္း သံပုရာရည္အလႉလုပ္မလို႔လားေအ့"
"ဟီး မဟုတ္ပါဘူး ေမႀကီးရဲ႕၊ဆိုင္က ေစ်းေလွ်ာ့ေပးလိုက္လို႔ ယူလာတာပါ
ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုေလးေရာက္ရင္ ေမႀကီး သံပုရာရည္ပိုေသာက္ရေတာ့မယ္ထင္လို႔ ဟီးဟီး"
"တယ္...ငါေခါက္လိုက္ရ၊ငါ့ကိုမ်ား လာေျပာင္ေနေသးတယ္၊ ဒါနဲ႔ ဘယ္မလဲ ပန္းသစ္ေတာ္သီး"
