ရိုင်းမ်အတွက်တော့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်တစ်ယောက်အဖြစ် ၉လနေရင်ခြင်းက လုပ်ချင်တာတွေ ဂျီကျရင်း၊ပူဆာရင်းနဲ့ပဲ ပျော်နေရတာမျိုးတော့မဟုတ်။
အမျိုးသမီးတွေလို ဖောင်းကားနေတဲ့ ဗိုက်မျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ အတော်အသင့်ပူပြီး လေးပင်နေတဲ့ဗိုက်ကိုသယ်ရင်း သွားရလာရ မလွယ်ကူခြင်းတွေကို ၈လကျော်မှာ ပို'ပိုပြီးခံစားလာရသည်။
ခြေဆစ်လေးတွေ၊ခြေဖမိုးလေးတွေကပါ မို့ဖောင်းနေပြီး အမည်တပ်မရသော ကိုက်ခဲခြင်းတွေလည်းခံရသေး၏။ကိုကိုနဲ့ဒယ်ဒီကလည်း အရင်ကထက် အဆများစွာဂရုစိုက်ပေးနေသလို ရန်ကုန်ကမိသားစုကလည်း နေ့စဉ်ဖုန်းပြောရင်း အဖော်လုပ်ပေးကြသည်။
ဆရာဝန်သတ်မှတ်ပေးထားတဲ့ ရက်မတိုင်ခင် မေမေနဲ့ဘွားဘွားက ဒီကိုလိုက်လာမှာဖြစ်ပြီး ရိုင်းမ်မွေးပြီး ကလေးနဲ့အသားကျသည်အထိ အဖော်လုပ်ပေးမယ်ဆိုတာကြောင့်လည်း ပိုအားတက်ရတာအမှန်။
တစိမ့်စိမ့်ရွာနေတဲ့ မိုးကို မှန်ပြတင်းကနေကြည့်ရင်း ရိုင်းမ်တစ်ယောက် ပျင်းရိလို့လာသည်။မိုးအေးလို့ထင်ပ၊ဂျိုဝီတစ်ကောင်ဟာလည်း အခန်းထောင့်က သူ့အိပ်ယာလေးထဲမှာ ကွေးလို့နေ၏။ဖွင့်လက်စရေဒီယိုကို လိုင်းပြောင်းလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းတို့မှာ အပြုံးတို့တွဲခိုသွားရခြင်းသည် 'ကျွန်တော် နိုင်းလ်မြင်းမိုရ်ပါ'ဆိုတဲ့ ကြည်လင်ပြတ်သားသောအသံကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့်ပင်။
တိုက်ရိုက်အစီအစဉ်မဟုတ်လို့ ကိုကိုအသံသွင်းခဲ့တာကို ပြန်လွှင့်နေတာဖြစ်လိမ့်မည်။ဆွေးနွေးရေးအစီအစဉ်တစ်ခုမှာ ကိုကိုက ဧည့်သည်အဖြစ် ဝင်ရောက်ဆွေးနွေးပေးတာမျိုးမို့ ကိုကို့ရဲ့ တစ်ဖက်လူစိတ်ဝင်စားအောင် ဆွဲခေါ်နိုင်၊ပြောနိုင်တဲ့ စကားပညာတွေကို ရိုင်းမ် နားထောင်နေရ၏။ အရင်လို တင်ဆက်သူမဟုတ်တော့ဘဲ ရာထူးကြီးသွားတဲ့ ကိုကို့အသံကို ရေဒီယိုမှာ အမြဲကြားရဖို့မလွယ်တာကြောင့် ခုလိုကြားရချိန်လေးကိုပဲ ရိုင်းမ်မှာ နားထောင်လို့မဝ။
"အာ့ ကျွတ် ကျွတ်...ဒယ်ဒီ့အသံကြားလို့လား သမီးရယ်၊ဖြည်းဖြည်းလှုပ်ပါ အချစ်ကလေးရဲ့"
ရေဒီယိုက ကိုကို့အသံကြားတာနဲ့ ဗိုက်ထဲမှာပတ်ပြေးနေလားထင်ရတဲ့ သမီးကြောင့် ရိုင်းမ်မှာ လှုပ်နေတဲ့ဗိုက်လေးကိုထိန်းကိုင်ထားရသေး၏။ဘယ်သူနဲ့တူလို့များ ကိုကို့ကို ဒီလောက်ချစ်နေရတာလဲလို့ မေးပြန်ရင်လည်း ရိုင်းမ်နဲ့တူလို့ပေါ့လို့ ကိုကိုက ပြန်ဖြေလိမ့်ဦးမည်။တကယ်ကိုပဲ သမီးက ရိုင်းမ်နဲ့တူလို့ ဗိုက်ထဲမှာကတည်းက ဖေချစ်ကလေးဖြစ်နေလားမသိ။
