"ဟာ...တကယ္ကို ေက်းဇူးႀကီးမားလွပါေပတယ္ ကိုယံရယ္၊ ကိုေသာ္ကကိုလည္း ေသခ်ာေျပာေပးပါဦး
ကြၽန္ေတာ္က တကယ္ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္လို႔"
"......"
"အခ်င္းခ်င္းေတြလည္း ေက်းဇူးကေတာ့ တင္ရမွာပဲဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္တိုင္ပတ္ေနတာ ကိုယံရ
႐ူးပါ႐ူးခ်င္ေနတာ၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႔ဆိုေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ္ အဲဒါမ်ိဳးေတြမကြၽမ္းဘူးေလ
မျဖစ္ရင္ ပိုစိတ္ေကာက္သြားဦးမွာ"
"......"
"ဟား...ဟုတ္တယ္ ကိုယံေရ၊ တကယ္ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္ရမဲ့သူ မရွိေတာ့ဘူးထင္တာ
အခုတစ္ေယာက္၊ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္တစ္ေယာက္က ထြက္လာဦးမယ္ဗ်ာ"
"......"
"ဟား...ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ၊အဲ့လိုေၾကာက္ေနရတာကိုက ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေနတာ
အိုေခ အိုေခ ကိုယံ၊ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မနက္ျဖန္မနက္ လန္ဒန္လာခဲ့လိုက္မယ္ဗ်
ေက်းဇူးကိုယံ"
ဖုန္းခ်ၿပီးမွပဲ အသက္ရွဴေခ်ာင္သြားတာေၾကာင့္ ေလပူေတြပါမႈတ္ထုတ္ၿပီး ဆိုဖာေက်ာမွီေပၚ ေခါင္းလွန္ခ်ပစ္လိုက္မိ၏။
႐ိုင္းမ္ဟဲရစ္ဆန္ရဲ႕ မုန္႔လက္ေဆာင္းျပသနာက အေတာ္ကိုႀကီးမားလြန္းတာေၾကာင့္ သူဒီရက္ေတြထဲ ေတာ္ေတာ္ကိုေခါင္းကိုက္ေနရတာပင္။
စားခ်င္တာမစားရေတာ့ က်န္တာေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းေကြၽးမရသလို၊ကိုယ့္ကိုလည္း စကားေကာင္းေကာင္းပင္မေျပာ။စိတ္ေကာက္တာ၊ရစ္တာမွ လက္ေျမႇာက္အရႈံးေပးၿပီး ေအာ္ငိုပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
ႀကိဳးစားပမ္းစားရွာေဖြၿပီး ထိုင္းဘက္ကလာတဲ့ ေရာင္စုံမုန္လက္ေဆာင္ဖက္အေျခာက္ေတြ ဝယ္၊ အုန္းႏို႔ေတြသၾကားေတြနဲ႔ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ လုပ္ေကြၽးေတာ့လည္း တို႔ေတာင္မတို႔ၾကည့္။သူစားခ်င္တာ အျဖဴေရာင္မုန္႔ဖက္ေလးေတြနဲ႔ ထန္းလ်က္ရည္နဲ႔ပါဆိုၿပီး ဝမ္းနည္းပက္လက္ငိုေနလို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ေခ်ာ့ယူလိုက္ရေသး၏။
စိတ္ေတြေပါက္လြန္းလို႔ အိမ္ကိုပါဖုန္းဆက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါ ႐ိုင္းမ္နဲ႔ဖုန္းေျပာရင္ ဒီမွာဝယ္မရ၊ရွာမရတာေတြ ေလွ်ာက္မစားျပၾကပါနဲ႔ဆိုၿပီးပါ မႏိုင္' ႏိုင္ရာ မဲမိတဲ့အထိ။သူ အဲ့လိုဒုကၡေရာက္ေနတာကိုပဲ ေဒၚခင္ေအးဟန္က ေက်နပ္ေနတဲ့အၿပဳံးႀကီးနဲ႔ တၿပဳံးၿပဳံးလုပ္ေနလို႔ ကြၽဲၿမီးတိုရေသး၏။
စကားလည္းမေျပာ၊အစားလည္း ေသခ်ာေကြၽးမရလို႔ မျဖစ္ေခ်ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး utubeမွာ မုန္႔လုပ္နည္းေတြၾကည့္ေတာ့လည္း ၾကည့္ေနရင္းကို စိတ္ရႈပ္ၿပီး လုပ္ဖို႔လည္း ယုံၾကည္ခ်က္ကရွိမေန။
ေနာက္ဆုံးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျဖစ္ လန္ဒန္မွာ အဲ့လိုရႏိုင္တာမ်ားရွိမလားဆိုၿပီး ကိုယံ့ကိုေမးၾကည့္ေတာ့မွ ကိုေသာ္က'က သူလုပ္ေကြၽးပါမယ္၊အိမ္လာခဲ့ၾကပါဆိုလို႔ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ေတာင္ မျငင္းႏိုင္ဘဲ ေက်းဇူးေတြအထပ္ထပ္တင္ၿပီး လာပါမယ္လုပ္လိုက္ရတာျဖစ္၏။
