႐ိုင္းမ္အတြက္ေတာ့ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ၉လေနရင္ျခင္းက လုပ္ခ်င္တာေတြ ဂ်ီက်ရင္း၊ပူဆာရင္းနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေနရတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။
အမ်ိဳးသမီးေတြလို ေဖာင္းကားေနတဲ့ ဗိုက္မ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ အေတာ္အသင့္ပူၿပီး ေလးပင္ေနတဲ့ဗိုက္ကိုသယ္ရင္း သြားရလာရ မလြယ္ကူျခင္းေတြကို ၈လေက်ာ္မွာ ပို'ပိုၿပီးခံစားလာရသည္။
ေျခဆစ္ေလးေတြ၊ေျခဖမိုးေလးေတြကပါ မို႔ေဖာင္းေနၿပီး အမည္တပ္မရေသာ ကိုက္ခဲျခင္းေတြလည္းခံရေသး၏။ကိုကိုနဲ႔ဒယ္ဒီကလည္း အရင္ကထက္ အဆမ်ားစြာဂ႐ုစိုက္ေပးေနသလို ရန္ကုန္ကမိသားစုကလည္း ေန႔စဥ္ဖုန္းေျပာရင္း အေဖာ္လုပ္ေပးၾကသည္။
ဆရာဝန္သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ရက္မတိုင္ခင္ ေမေမနဲ႔ဘြားဘြားက ဒီကိုလိုက္လာမွာျဖစ္ၿပီး ႐ိုင္းမ္ေမြးၿပီး ကေလးနဲ႔အသားက်သည္အထိ အေဖာ္လုပ္ေပးမယ္ဆိုတာေၾကာင့္လည္း ပိုအားတက္ရတာအမွန္။
တစိမ့္စိမ့္႐ြာေနတဲ့ မိုးကို မွန္ျပတင္းကေနၾကည့္ရင္း ႐ိုင္းမ္တစ္ေယာက္ ပ်င္းရိလို႔လာသည္။မိုးေအးလို႔ထင္ပ၊ဂ်ိဳဝီတစ္ေကာင္ဟာလည္း အခန္းေထာင့္က သူ႔အိပ္ယာေလးထဲမွာ ေကြးလို႔ေန၏။ဖြင့္လက္စေရဒီယိုကို လိုင္းေျပာင္းလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းတို႔မွာ အၿပဳံးတို႔တြဲခိုသြားရျခင္းသည္ 'ကြၽန္ေတာ္ ႏိုင္းလ္ျမင္းမိုရ္ပါ'ဆိုတဲ့ ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာအသံကို ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္။
တိုက္႐ိုက္အစီအစဥ္မဟုတ္လို႔ ကိုကိုအသံသြင္းခဲ့တာကို ျပန္လႊင့္ေနတာျဖစ္လိမ့္မည္။ေဆြးေႏြးေရးအစီအစဥ္တစ္ခုမွာ ကိုကိုက ဧည့္သည္အျဖစ္ ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးေပးတာမ်ိဳးမို႔ ကိုကို႔ရဲ႕ တစ္ဖက္လူစိတ္ဝင္စားေအာင္ ဆြဲေခၚႏိုင္၊ေျပာႏိုင္တဲ့ စကားပညာေတြကို ႐ိုင္းမ္ နားေထာင္ေနရ၏။ အရင္လို တင္ဆက္သူမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရာထူးႀကီးသြားတဲ့ ကိုကို႔အသံကို ေရဒီယိုမွာ အၿမဲၾကားရဖို႔မလြယ္တာေၾကာင့္ ခုလိုၾကားရခ်ိန္ေလးကိုပဲ ႐ိုင္းမ္မွာ နားေထာင္လို႔မဝ။
"အာ့ ကြၽတ္ ကြၽတ္...ဒယ္ဒီ့အသံၾကားလို႔လား သမီးရယ္၊ျဖည္းျဖည္းလႈပ္ပါ အခ်စ္ကေလးရဲ႕"
ေရဒီယိုက ကိုကို႔အသံၾကားတာနဲ႔ ဗိုက္ထဲမွာပတ္ေျပးေနလားထင္ရတဲ့ သမီးေၾကာင့္ ႐ိုင္းမ္မွာ လႈပ္ေနတဲ့ဗိုက္ေလးကိုထိန္းကိုင္ထားရေသး၏။ဘယ္သူနဲ႔တူလို႔မ်ား ကိုကို႔ကို ဒီေလာက္ခ်စ္ေနရတာလဲလို႔ ေမးျပန္ရင္လည္း ႐ိုင္းမ္နဲ႔တူလို႔ေပါ့လို႔ ကိုကိုက ျပန္ေျဖလိမ့္ဦးမည္။တကယ္ကိုပဲ သမီးက ႐ိုင္းမ္နဲ႔တူလို႔ ဗိုက္ထဲမွာကတည္းက ေဖခ်စ္ကေလးျဖစ္ေနလားမသိ။
