Siyah Leke (+18)

Yaralı Ruhun Kırık Maskesi

İlkerlerin evine geldiğimizde kapıyı Umay açmıştı. Beni gördüğüne şaşırmadığını biliyordum ama mavi gözlerini irileştiğini ve neye şaşırdığını anlamıştım.

"S-saçların?" dediğinde elimi kısa saçlarıma götürüp karıştırdım.

"Değişiklikler." Diyerek topallayarak içeriye girdiğim an bakışları ayağıma kaydı.

"Ayağın?" dediğinde Ekin ve Nira'da koşarak gelmişti.

"Durun, anlatayım toplu şaşırın." Diyerek yanlarından geçip salona girdiğimde hepsi peşimden gelmişti. Onur beni yanına çekerken kızlar karşımıza geçmişti.

Ekin Barış'a bakarak "Hani bir şeyi yoktu!" diye bağırdığında Barış yüzünü ekşitti.

"O söyletmedi." Diyerek küçük bir çocuk gibi gösterdiğinde gülerek başımı salladım.

"Evet."

Nira "Sebep?" dediğinde bakışlarım kızların üçünde gezindi. Elime üçünü de göstererek;

"İşte bu yüzden, söyletmedim. Telaşlanacaktınız." Dediğimde Ekin yalandan gülümsedi.

"Çok açıklayıcı oldu. Zaten sen sürekli bir yerini kırıyorsun." dediğinde başımı evet hayır dercesine salladım.

"Yani, hep bir yerimi kırar yada morartırım. Alışın artık." Dediğimde Ekin yanında ki yastığı bana fırlattı.

"Bir de alış diye umursamazca söylüyor. Derhal neler olduğunu anlatıyorsunuz? Saçların, ayağın...Yine ne oluyor!" diyerek bağırdığında bakışlarım Barış ve Onur arasında mekik okuyordu.

Barış "Toynaklım." Derken Onur'un "Kaktüs." Demesiyle onları es geçerek anlatmaya başlamıştım. Gerçi onların da bir suçu yoktu.

"İşte en sonunda gözlerimi hastane de açtım. Biliyorsunuz." Dediğimde hepsinin gözleri iri iri açılmıştı.

Nira "O puşt kim peki?" dediğinde Mirza yanıma gelip oturdu.

"O kişi kim bilmiyoruz. Ama bildiğimiz tek şey bu kişi Alya'nın geçmişiyle ilgili, adam onu hedef almış," Dediğinde hepsinin gözleri yüzüme kaydı.

Umay "Yine mi seni kurban seçtiler?" dediğinde Mirza ve Barış bakışlarını kaçırmıştı. Onları kasıtlı olarak söylememişti ama geçişte onların da kurbanıydım. 

"İyi yandan bakalım, bu sefer birisi beni düşmanına satmadı değil mi?" Dediğimde burukça gülümsedi.

Ekin "Hayatın tehlikede ve sen şaka yapabiliyorsun Alya." Dediğinde omuzlarımı düşürdüm.

"Alışmamam gereken bir hayata alıştım Ekin. Ölümden korkmuyorum, zarar, acı çekmek gözümü korkutmuyor. Sadece bu kişi size bulaşmadan bitirmeyi diliyorum." Dediğimde İlker konuştu.

"Onlara bulaşacağını sanmıyorum kardeşim. Bu herifin tek derdi sensin." Dediğinde ellerimi kısa saçlarıma götürüp arkaya doğru itmiştim.

"Bu iyi bir şey...En azından kardeşlerim güvende olacak." dediğimde Ekin kaşlarını çatarken Nira yanında ki yastığı attı.

"Allah'ım iyi diyor. Yemin ederim bunun devreleri yanmış," dediğinde sesimi çıkartmadım. Ne diyebilirdim ki... En azından tek tehlikede olan bendim. Onların canına bir zarar gelmeyecekti. 

İlker "Sakin olun. Alya'nın anlatmaya çalıştığı, tek kişi olursam daha rahat buluruz demek istedi. Değil mi?" diyerek ortamın gerici havasını dağıtmaya çalıştığında sadece başımı salladım. Gözlerim geri onlara kaydığında üçü de tedirgin olsa da gizlemeye çalışıyordu.