ORTA ŞEKERLİ

Dertleşme Seansı

Yeni bölüm beklentisiyle açanlardan özür dileyerek başlıyorum. :)

Uzun bir yazı olacak, okumazsanız canınız sağ olsun. :) Ben yazayım da okuyan çıkar elbet. :)

Her zaman derim, Wattpad benim için hem büyük bir şans hem de büyük bir kayıp oldu. İnsanlara ulaşmak, yazılarımı paylaşmak fırsatı edindiğim gibi psikolojik olarak da felaket düzeyde yıprandım. Çünkü zor bir paylaşım ortamı. Herhangi bir platforma benzemiyor, diğerlerinden tamamen ayrılıyor. Ama ne olursa olsun Orta Şekerli'yi yazıyor ve sizlerle paylaşıyor olmaktan dolayı çok mutluyum. Bu hikayeyi ayırıyorum, çünkü Wattpad'te kaldırdıklarımla birlikte yazdığım 4 tam hikaye oldu, yarıda bırakılan da birçok hikayem var. Bütün hepsi dram içerikli, beni yazarken üzen hikayelerken Orta Şekerli sadece mutlu hissetmek, eğlenmek için hiçbir beklenti duymaksızın yazdığım bir hikaye oldu. Bu yüzden okurken keyif vermekten ziyade yazarken keyif alıyorum. Beklediğimden daha büyük bir ilgi ve karşılık da alıyorum aslında. Bugün benim düşündüğümden çok daha fazla okur topladı Orta Şekerli.

Belli bir kitleye ulaşmış olmanın olumlu olduğu kadar olumsuz yanları olduğunun da farkındayım. Bugün aslında size biraz dert yanmak istedim. Bu yazı sizin bana göre kendinizi koyduğunuz noktaya bakarak farklı algılanabilir. Kiminiz sitem, kiminiz şikayet, kiminiz de bir küçüğün ya da kardeşinin dertleşmesi olarak alacaktır. Elbet, bu tamamen size kalmış.

Ben Wattpad'te yazmaya çalışan aynı zamanda artık fazla vakit ayıramasam da okur olarak yer alan yaşı henüz pek de büyük sayılmayan biriyim. Şu andan itibaren sadece bu hikayenin yazıcısı olarak değil, diğer yazanları gözlemleyen aynı zamanda da okur olan bir birey olarak yazacağım. Bunu dikkate almanızı umuyorum.

Ve sırf alay etmek için yazılan ya da iğrenç olguları normalleştirerek yazılan hikayeleri de şu an bahsedeceklerimin dışında tutuyorum. 

Burada yazan her insan belli şeylerden feragat etmek zorunda kalır. Eşinden, işinden, arkadaşlarından, sevdiği dizilerden vs. Bunlar önemsiz gelebilir ama her insan için önemli olan eylemler farklıdır. Bölümleri okumak uzunluğuna göre değişen bir zaman alsa da Wattpad'te yayımlanmış bir bölümü okumak ortalama olarak on dakikayı falan alıyor. Ama en basit kurgular, en basit dillere sahip hikayelerin bile bir bölümünün yazması birkaç saatten aşağı sürmez. Ve bölümü okuduğumuza göre bizim de belli bir boş vaktimiz var demektir. Hem bir okur olarak hem de yazan statüsünde söylüyorum bunu. Sadece okumak yetmez. Burada paylaşan herkes belli bir amaçla paylaşır hikayesini. Yazmak, insanlara ulaşma ve insanlara ulaştığını bilmek için... Sadece okuyup geçtiğinizde (en azından benim gibi düşünenler için) okudular ama beğenmediler algısı oluşur. Okudular ama yorum yazmaya, görüş bildirmeye değer görmediler. Çünkü sevilen bir yazara nasıl methiyeler düzüldüğünü, insanların beğenilerini ifade etmek için nasıl çırpındığını hepimiz görürüz. Demek ki biz o kadar değiliz, diye düşünür karşılığını bulamayan insanlar. Sizden sürekli beğeni + yorum, derken artık vazgeçtiğimi fark etmişsinizdir, çünkü ben bir zaman sonra hikayeyi birileriyle paylaşmaktan ziyade beni mutlu ettiği için yazmaya başladım. O yüzden kaç yorum, kaç beğeni gelmiş umursamamaya başladım ama herkes için her zaman böyle olmaz. Bu kırıcıdır, çoğu Wattpad yazarı da bu nedenlere yazmayı bırakıyor, oysa yüzlerce, binlerce yorum beğeni alan hikayelerden çok daha iyi oldukları halde. Siz onlara iyi olduklarını söylemezseniz, onlar bunu bilemez.

Her okuduğunuzu beğenmek zorunda mısınız? Tabi ki hayır. Bu noktada da "eleştiri" kavramı giriyor işin içine. Ama eleştirmek diyorum, dikkat edin, kepaze etmek, yerden yere vurmak değil. Birkaç gündür, yazımıma değil ama karakterlerime ve kurguma yönelik öyle yorumlar gördüm ki neredeyse ağlayacaktım. Okuduğunuz karakterleri sevmeyebilirsiniz, bazen sırf sevilmesin diye bile yazıyoruz zaten. Ama bunu ifade ediş tarzınız her şeyi değiştirir. Sadece son iki günde "salak, aptal" ifadelerinden tutun "o...pu, cehennemde yanacak, mal" gibi bir sürü yorum gördüm. Bunun bir insana nasıl hissettirdiğini tahmin edebilirsiniz. Biz burada gelişmek için yazıyoruz, en azından bir kısmımız. Birileri bize yorum yapsın, yol göstersin ki yönümüzü bulalım diye. "Çok kötü yazıyorsun, iğrenç, salak mısın sen noktalama işaretlerini doğru kullanmamışsın, b.k gibi" Bir de şöyle bakın. "Noktalama işaretlerini kullanırken daha dikkatli olmalısın, betimlemelerle süslesen yazın daha güzel olur, kurgunun bu kısmı biraz klişe olmuş, bence daha orijinal olaylar bulabilirsin" Aradaki fark bariz, değil mi? Ve yazan kişinin bu yorumlara vereceği tepkiler de değişir işte. 

Beni okuyanların yaş kitlesi çok büyük değil, bildiğim kadarıyla. O yüzden o kesime nasıl yaklaşmam gerektiğinden emin olamıyorum, çünkü ben o yaşlardayken tamamen farklı davranıyordum. Sadece okumayı seven insanlar olarak beni anlayacaklarını umuyorum. :)

Ben burada belli bir süre daha kalacağım, çünkü yukarıda belirttiğim nedenler beni yordu. Son hikayelerimi yazıyorum ama benden sonra burada devam edecekler için, çok rica ediyorum dikkat edin. Çok fazla insan yukarıda belirttiğim sebeplerden sadece Wattpad'te değil, tüm hayatında yazmayı bırakıyor. Kimi zaman ben bile yazmayı hayatımdan tamamen çıkartmayı düşündüm. Katilleri, tecavüzcüleri, töre evliliklerini, çocuk gelinleri, küçük yaşta cinselliği vs. normal gösterenleri dışarıda tutuyorum başta da dediğim gibi. Ama ne tuhaftır en büyük sevgiyi ve ilgiyi onlar görüyor. Kendi adıma demiyorum, çünkü Wattpad'te öyle kalemler gördüm ki önünde saygıyla eğilecek... Onlara haksızlık oluyor işte. Ama hayat bu. Ne zaman adil olmuş ki?

Evet... Buraya kadar gelenlere sonsuz saygı ve teşekkürlerimi sunuyorum. Biraz dertleşmeye ihtiyacım vardı ve birkaç kişi bile olsa okur ve fikirlerini benimle paylaşır diye umuyorum. :)

Sağlıcakla kalın. :)