23.58

Bölüm 12: "Dalga"

Bölüm Şarkısı: Shamrain- Evangeline

Adele- Rolling İn The Deep

Ceylan Ertem- Bir Erkek Yüzünden

Sisli bir perdenin arkasından, rüzgarın izlerini is gibi serpiştirdiği yanmış tüllerimden oluşan ve geleceğimi aşındıran geçmişim evimin soğuk duvarlarından bir gölge gibi çıkıyordu sanki. Yalnızdım.. Kalabalık sayılacak kadar yalnızdım hemde. Asi yalnızlığım siyah pelerinini savurdu boş odamda ve gölgeler hareket etti. Yalnızlığım yalnızlığıyla çoğalırken evimin temelleri bu kalabalığı kaldıramayacak kadar yetersizdi. O kadar ki, bulunduğum temelleri sözde sağlam bu çürük bu ev, bu yalnızlık ordusuyla çökebilir ve ben o enkazın altında kalabilirdim.

Tam da bu anda aklıma Merve diye bir arkadaşımın sözü geldi. Benim kalbi yürek yangını olan benliğimin yoldaşı hep derdi ki "düştüğünde dişlerini sıkarak hatta o sıkmanın şiddetiyle kırarak kalkacaksın düştüğün yerden." sonrada derdi ki "eğer dişlerin kırıldığında bile o yerden kalkamıyorsan kemiklerini kırarak kalkacaksın. Ama kalkacaksın. Düştüğün yer bile bir yerden sonra yok olacak, o yüzden kalk." diyerek beni yüreklendirirdi. O olmasaydı zaten bugün kalkamazdım o yerden.

Kemiklerim dahil, ruhumdan geleceğime dair her şeyimi yıkarak, yakarak kalkmıştım o yerden, yerlerden. Ben Evrem SÜVARİ'yim. Duhan'ın Baykuş'uyum. Katran karasının baykuşuyum. Ölüm getirenim. Kendi hayatım dahil, nefes alan her şeye ölüm getirecek olan, ölüm getirenim..

Camda ki yansımamın sırtından kanatlarım kendini belli ederken, o kanatlar camıma değen yağmur taneleriyle süslenerek sardı beni. Bebeğimi sardı, ruhumu sardı, altı yaşında kanamaya başlayan dizlerimi sardı, ölümüm dahi yaşamak için bana sarıldı. Ruhumu kene gibi emerek ağır ağır tüketmek için kürek kemiğimin en ücra köşesinde yeşerdi kanatlarım.

Çalan telefonumun sesine karışan düşüncelerimin sesiyle onsuzluğun sesine uyandım. Kanatlarım yandı bu gerçekle, limanlarım ateşe aldı. Nefesiyle üflese söner sandığınız o ateş nefesiyle harlanarak büyüyecek kimsenin haberi yok. Telefona göz ucuyla bakıp, arayan kişinin Ebru olduğunu görünce sesi umursamadan pencerede ki yansımama baktım. Biraz önce kanatlarımı var eden yağmur taneleri, şimdi kanatlarımın camda olan yansımasını siliyordu anbean. Kanatlarım yanıyor yahu..