23.58

Bölüm 16: "Veda"

Bölüm şarkısı: Azam Ali - In other Worlds

Hüsnü Arkan - Önce Sen, Sonra Sen

Thurisaz - Endless

                             ❄️

Saçlarımda sonbahar rüzgarının ninnisi var.. Çocuk Adam'a..

Duhan'ın kanı, yerde ki çizgilerden geçerken sıcaklığını zeminin soğukluğuna nişanlıyordu. İçimde güçlü bir ağlama isteğine nazaran baş gösteren gülme isteğine karşı koymaya çalışsam da karşı koyamacağımın getirdiği o acizlik hissiyle sarsıldım. Beynimin kıvrımlarında ne kadar gezen düşünce kemiren varsa hepsini o gülüşle kusmaktan başka gayem yoktu bu anlarda. Damağımda o ekşi tadın kalacağını bildiğim halde, bu kör isteğe direnmemesi için mantığıma yalvarıyorum.

Düşüncelerin beynimin içinde fink atmasına müsaade ettiğim bu anlarda kahkahalar dökülüyordu bedenimin her bir zerresinden.

O uyuyordu ama aynı zamanda uyanıktı da.

Hissediyorum, ciğerlerinde ki hava sönmek üzereydi. Görüyordum, son nefesi dudak aralığına aheste bir yavaşlıkla tırmanıyorken o, uyuyacaktı.

Kahkaham duvarları döverken, ayaklarıma yürüme emrini verdim. Çıplak ayaklarım Duhan'ın yeri ıslatan kanına bulandı. Ayaklarımın tabanı sıcaklığın verdiği hazla gıdıklansa da durmadım. Kanın o kayganlığı ayaklarımı terletti. Kayıyordum bu metalik kokulu sıvının içinde. Duhan'ın içinden çıkan kan, soğuk tenime işliyordu kendini. Bu tıpkı paslı bir çivinin duvara çakılması için çekiç tarafından dövülmesine benziyordu. Her dövülmenin sonucunda paslı çivinin duvarı deşmesi sonucu çıkardığı puslu ses doluyordu beton yığının içine.

Bir adamı nasıl kaybedersiniz biliyor musunuz? Bilmiyorsunuz. Bilseydiz eğer hepiniz en az benim kadar katil olduğunun gerçeğini idrak ederdi. Bir adamı defalarca kez kaybedebilirsiniz. Umarsızca, çırpınarak ve medet umarak. Bazen üzülerek, lanet ederek, onu öldürerek ve yine ölümünün birinci dakikasının ertesi dönümünde dirilterek. Bir adamı güvensizlikten kaybedebilirsiniz, çok sevmekten ya da onu olduğu gibi bırakarak da olabilir bu kaybediş. Bir adamı bir çok defa kaybedersiniz. Ve bu sizin kalbinizin beş ünite kan kaybetmesiyle eşdeğerdir. Belki de daha fazla. Bu sıradan ölümler gibi değildir veyahut sıradan bir kaybediş. Önce kalbin deşilir, sonra ruhun kendisini asar saçların arasına. Ruhun siyah bir çöp poşetine sararak kendini atar bir konteynırın içine. Bir adamı kaybedince aklını kaybedersin.

DELİRİRSİN.

Ben bir adamı kaybettim, kaybetmek için bulduğum sırada. Onun ruhumu ısıtan nesi varsa hepsini bile isteye savurdum dünyanın bir yerine. Kah okyanusun mavi sudan örtüsünü kaldırarak bir çarşaf gibi onun altına sakladım, kah gökyüzünün delinmiş bir tabakasına tıkarak tüm anılarını diktim o boşluğu bordo bir iple. Anılarını yaktım bir orman yangınında, evlatlarını katlettim saray gibi olan ama virane evin rutubet tutmuş harabe dehlizinde.

Odayı aydınlatan avizenin soluk sarı ışığı üzerime düştüğünde benim de gölgem Duhan'ın üzerine düştü. Yüzü karardı, dudaklarının solgun rengi daha da soldu. Bir an için onu dar, topraktan yapılan mezarın içine soktum sandım. Kalbim bir kez daha acıyla attı.