23.58

Bölüm 30: Zeval

Bölüm 30: Z E V A L 

Kelime anlamı;

Yok olma, ortadan kalkma, sona erme.

Bölüm Şarkıları:

Demedim Mi? – (Billy Esteban Ramix)

Gülşen – Can Gidiyor

❄❄

Bir zevâl gelmişti başıma.

Başına.

Başlarımıza.

Öyle kederli bir ifade vardı ki yüzümde yüzüm kırk kat yamanın altında kalmış gibi hissediyordum. Göz kapaklarım uzun zamandır uyku nedir bilmediğinden mor renge sevdalanmış göz çukurlarıma dikilmişti ve bunu kirpiklerimi tek tek koparıp iğneden geçirerek yapmışlardı. Burnum dikilmişti nefes alamıyordum, ağzım iki dudağımın ayrıldığı yerden birbirine kenetlenmişti bu zulme ağıt yakamıyordum. Bir bela uğramıştı doğduğum gün yanıma, ondan dua da etsem kurtulamıyordum. Duvara sinen is nasılsa benim de belam öyleydi.

Ne yaşatıyordu ne de öldürüyordu.

Kapının eşiğinden geçerken de bu duyguyu altın tepside taşıyordu şeytanım. Yaşıyorsam yaşadığımdan, öldüysem öldüğümden haberim yoktu. En acısı da bunlardan birisini bana müjdeleyecek herhangi bir meleği görevlendirmemişti Tanrı.

"Nefes aldığın sürece.." diye bağırdı ardımdan Duhan, "nefes aldığım sürece.." diye devam ettirdi nükleer kokusu sinmiş kelimelerini "sana ait olan ne varsa benim." Yutkunarak omzumun üzerinden ona baktım. "ve bana dair ne varsa hepsi seni korkutmalı."

Korku artık hasadını yapacağım hüzün tarlamdaki korkuluğun sıfatlarından birisi bile değildi. Çünkü korkuluğumdan ölüm çığıran kargalarım bile korkmuyor bilakis onun açık duran kolları arasına girip onunla kaynaşıyorlardı.

Dilimi şaklattım ve tebessüm desem tebessüm değil, düz desem düz olmayacak kadar kıvrılmış dudaklarımla onunla son kez kelime alışverişi yaptım.

"Cıks, yanlışın var. Bundan sonra sana dair ne varsa hepsini sen bana vereceksin. Bu kollarına aldığın çocuğun olur, kalbini ısıttığın kadın olur hatta gururun ve belki de canın olur ama illaki bir şeyler olur. Şu dakikadan itibaren sana dair ne varsa hepsi benim, bunu unutma. Bana dair olan şeylerin seni sadece korkutacağını temin edemem sana. Benim olan her şey seni yeri gelecek korkutacak, yeri gelecek üzecek hatta o kadar üzecek ki belki kendini kesip kanatmak, belki de evinin kuytu bir köşesinde bedenini boşlukta sallandırmak isteyeceksin. Ama yeri de gelecek kavuracak, içtiğin hiçbir su seni bir an olsun ferahlatmayacak."

"Bu geceden sonra..."

"Bu geceden sonra" diye sözünü keserek araya girdim. "Sen susacaksın ve ben konuşacağım. Sen duracaksın ben gideceğim. Belki benden, belki de kendi gölgenden bile kaçacaksın ama her şeye rağmen ben kaçtığın yerde olacağım. Bu geceden sonra Duhan diye birisi yok anladın mı?"

Yüzüme alık alık bakmaya başladığında elimi Harun'un eline kenetledim. Harun'un elleri kor, ateş parçasıydı. Ateş olsun, yaksın. İçimde buzdan kristallerden sarkıtlar oluşmuşken ve sivri yerleri tenimin altından etimi eşeliyorken eritsin bütün soğukları.

"Sözlerimi şu an ciddiye almadığının da bilincindeyim fakat sende şunun bilincinde olmalısın. Ben şu dakika, bu çatı altında kurduğum cümleleri Fikret SÜVARİ'nin kızı Evrem SÜVARİ olarak kurmadım sana. Ben bunları Harun ARDUÇ'un eşi Evrem ARDUÇ olarak söyledim."