Sıcak Kanatlar

IV*

  

''Sakin ol, Rain.''

İşlerini halletmiş ve eve dönmüşlerdi.

Rain derin bir nefes aldı.

Bakışlarını ayakta dikilen Ace'a çevirdi. Endişeli görünüyordu. Kızın bakışlarından aklını karıştırdığını anlayabiliyordu. Rain'i tedirgince süzdü.

Rain bir şey söyleyecek gibi oldu ama sonra vazgeçip başını tekrar ellerinin arasına aldı.

Ne diyebilirdi ki?

Kendi bile neden sıkıntı çektiğini tam olarak anlayamıyordu.

Kızın bakışları gözlerinin önünden gitmiyordu.

Haklı, diye düşündü. Gözlerinin önünde biri öldürülmüştü. Bu parçalanan bir makineyle aynı şey değildi.

Yanlarında mı getirselerdi? Kız ne yapıcaktı?

Diğerleri büyük ihtimalle Rain'in sinirli olduğunu düşünüyorlardı.

Ama ondan öte kalbini sıkıştıran bir his vardı.

Belki de sağlam sandığı psikolojisi sonunda çatırdıyordu.

Kızın ismini bile bilmediği halde bu canını sıkıyordu. Üstelik kendine sinir olmaya başlamıştı. Başını bir yere çarptığı da yoktu. Bu düşünceler de neydi şimdi?

Ne anlamı vardı ki?

Ellerine baktı. Titreyen küçük bedeni hala ellerinin arasında gibiydi.

O sırada açık kapıdan içeri biri süzüldü.

Kurt peşinde Neil ile birlikte odaya girdiğinde yüzü endişeliydi.

''Hallettiniz mi?''diye sordu Ace sakince.

Rain adamdan bahsettiğini biliyordu. İki gün kimsenin bulamayacağı bir yere saklasalar yeterdi.

Onun merak ettiği başka bir şey vardı.

Kurt 'un konuşmasına fırsat vermeden sabırsızlıkla araya girdi.

''Kızı ne yaptınız?''diye sordu.

''Evinin bahçesine bıraktık.''dedi Kurt, yaralanan elini gevşetirken.

Rain kaşlarını çattı.

''Onu öylece dışarıya mı bıraktınız?''

Kurt boğazını temizledi ve Rain'den başka herhangi bir yere baktı.

''Eve giremedik. Birileri uyanıktı.''

Ailesinin kızı aradığı aşikardı. Arka cebinde çalan telefonu komple kapatıp onu bahçedeki salıncağa yatırmışlardı.

''Etrafta başka birilerinin olup olmadığını kontrol ettiniz mi?''

Neil kafasını salladı. O sırada omzunu ovalıyordu.

''İki kez tüm çevreyi dolaştık. ''dedi.

Kurt ''Bir kez de tepeden kontrol ettim.''dedi.

Rain'in şakakları atıyordu.

Neden sinirlendiğini bilmiyordu. Ama kendine hakim olamıyordu.

Yüzünü sıvazladı.

Sonra yanında duran Ace'a döndü.

''Bir daha etrafta insan varken böyle şeyler yapmayın.''

Sesi buz gibiydi.

Ace şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı ve kollarını iki yana açtı.