Sıcak Kanatlar

XII*

Rain adımlarının onu neden yeniden buraya getirdiğini bilmiyordu.

Balkon kapısını açık görünce rahatladığını hissetti.

Sadece...İstemişti işte.

İyi bir fikir gibi gelmişti. Özel bir anlam aramayacaktı.

Yoktu da.

Önceden kızı izlemek gibi bir amacı vardı. Şimdiyse hiçbir bahanesi yoktu. Sadece bir süredir olduğu gibi bu dürtüye engel olamıyordu.

Haftalardır ne zaman daralsa, bitkin düşse, sinirlense geldiği adres burası oluyordu.

Kız sürekli huysuzdu. Ya da korkuyordu. Bunu bilseydi ne tepki verirdi diye merak etti.

Ondan yararlanmış sayılır mıydı?

Dinlenmeye ihtiyacı vardı. Ve bunu ona verebilen tek bir şey, tek bir kişi vardı.

Bunun onu rahatsız etmesi gerekirdi.

Ama Rain bir yandan bunu bir fırsat olarak görüyordu.

Kaçacak, gelecek bir yeri vardı.

Süzülüp ayağını zemine bastığında hafif adımlarla kapının ağzına gelip içeriye göz attı.

O sırada kapattığı kanatlarının hışırtısı duyuldu.

Kız bacağını ayağını örtünün altından çıkarıp uykuya dalmıştı. En azından üstünü değiştirebilirdi.

Elinde olmadan gülümsedi.

Ne zaman gelse onu saçma pozisyonlarda buluyordu.

Rain aslında genelde balkonda uyuyordu. Ya da en fazla kapı eşiğine yayılıyordu.

Rahatsız edebilirdi ama taciz etmek istemezdi... Ayrıca ışıklar da hep kapalıydı. Ya da içini böyle rahatlatıyordu.

Odaya girdiğinde az önceki huzurun içinde kıpırdandığını hissetti.

Bu yaptığının yanlış olduğunu biliyordu. Ama bunu istemek elinde değildi.

İhtiyacı vardı. Tek açıklaması buydu.

Aklında zararlı bir düşünce veya art niyet yoktu.

Bedeni uyku için çırpınıp isyan ederken birden O çıkıp gelmişti.

Artık günlerce uykuyu bekleyip işkence çekmek zorunda değildi. İki gün boyunca uyuyamamıştı. Başı ikiye ayrılacak gibiydi.

Ona bir kez daha ihtiyacı vardı.

Ses çıkarmamaya özen göstererek bu kez yatağa yöneldi. Başucuna geldiğinde durup inceledi.

Onu genelde somurturken ya da gözlerini kocaman açmış donuk ifadeleriyle gördükten sonra bu ifadesine alışamıyordu.

Hava serindi ve balkon kapılarını kapatmayı akıl edemeyecek kadar düşüncesizdi.

Rain kaşlarını çattı.

Kendisi ne zamandan beri bu kadar ince ruhluydu?!

Ayrıca kız sıradan bir insan değildi. İnsan değildi. İki soğuk yedi diye hasta olacak değildi.

En azından Rain öyle tahmin ediyordu.

Bu kız ya aptaldı...Ya da aptal.

Başka bir açıklaması yoktu.

Aklı başında biri gördüklerinden sonra onların peşine düşmezdi.

Bu hataydı. Belki de Rain buradan gitmeliydi.

İki seçenek arasında gidip gelirken dudağını ıslattı. Düşünürken havalanan beyaz perdeleri izledi.

Ama çok yorgundu.

Bu yüzden her şeyden sonra ilk adresi burası olmuştu.

Yavaşça yatağın ucuna ilişti ve sarsmamaya çalışarak oturdu.

Uyku bastırdığında balkona geçecekti. Yakalanmaya niyeti yoktu.

Yan dönüp kızı incelemeye başladı.

Rain onun çok incindiğine emindi.

Acaba tüm hikayeyi öğrenebilmiş miydi?

Belki de korku ve üzüntüden dolayı sürekli somurtuyordu. Belki de yalnız hissediyordu. Kendisi gibi.

Rain düşüncelerinden yine huzursuz oldu.

Onunla ortak noktalarının olması ne ifade ederdi ki?

Hayır, ona sempati falan duymayacaktı. O da insanların arasında büyüyüp onlar gibi yetişmişti.

İnsanlardan nefret ederdi. Meraklılarından daha çok.

Sevilecek tarafları da yoktu. Sadece kendi bencil arzuları için yaşayan aciz varlıklardı.

Tekrar kıza döndü. Yastığına saçılıp kaplayan kıvırcık saçları onu daha deli gösteriyordu.

Evet. Ya aptaldı ya da deli.

Düşünceleri savuşturup boynunu çıtlattı.

Her hücresi uyku için ağlıyordu. Yatak başlığına yaslandı.

Şuan taş olsa üstünde uyurdu. Yapmamış da değildi.

O kızın yanında uyku onu o kadar çekiyordu ki...

Edinme dönemi yaklaştığı için fazla enerji yayıyordu. Bu hepsinin başına gelmişti.

Ama Rain bariz bir farklılık da seziyordu. Yaydığı enerji olması gerekenden fazlaydı. Belki de uzun süre özünü yeni edinen birinin yanında bulunmadığı için bu hissi unutmuştu. Rain yanında şarja konmuş telefon gibi hissediyordu.

İç geçirip sızlayan vücudunu rahatlatmaya çalıştı.

Evet, biraz şarj olsa iyi olacaktı.

Gergin kaslarını bir türlü gevşetemiyordu.

Yanındaki kız ölü gibi kıpırdamadan uyurken Rain gözleri gibi bedeninin de ağırlaştığını fark etti.

Kalkamayacak kadar bitkindi ve mayışmıştı.

Keşke her gece bu kız gibi güzel bir uyku çekebilseydi.

Ona şimdilik birkaç saatcik yeterdi. Belki iki... Üç...

Bir süre sonra yine erken uyanabilmeyi dileyerek uykuya daldı.