YANLIŞ NUMARA |JJK| • |SNE|

BÖLÜM 16

Simge Prens&Prenses

Sınıfın ortasında o sesleri duyuyorum ve şuan korkudan bayılmamak için kendimi zor tutuyorum. Biran önce sınıftan çıkmam lazım. Sıranın altına girdiğim için ve ağlama seslerimi az çokta duymuş olacak ki hoca yanıma geldi.

"İyi misin canım? Ne oldu?" Dedi ve omuzuma dokundu. Sesler hâlâ vardı. "Hocam üzgünüm ama dışarı çıkabilir miyim? Kendimi iyi hissetmiyorum." Dedim. EunHe'ye baktığımda biran sırıttığını gördüm. Ama hemen diye o sırıtış gitmişti. Acaba ben mi kafayı yiyorum yoksa birşeyler mi dönüyor?

"Tabi canım, çıkıp biraz hava al." Diyen hocama gülümseyip selam vererek sınıftan çıktım. Sınıftan çıkar çıkmaz birine çarpıp yere düştüm. "Ahh!" Diye çığlık attım acıyla.

"İyi misin? Özür dilerim." Dedi ve elini uzattı ama sesinden kim olduğunu anlamıştım. "Jungkook senin dışarıda ne işin var?" Dedim hemen. Garip birşeyler oluyordu ona da. "Sen ağladın mı?" Diyerek konuyu değiştirdi. "Evet o sesleri gene duydum. Korkup sıranın altına girip ağladım ve hoca da görüp yanıma geldi bende hava almaya çıktım. Peki ya sen? Garip davranıyorsun." Dedim.

"Bende sesler duymaya başladım Naeun." Dediğiyle küçük çaplı bir şok geçirdim. "Nasıl yani? Sende de mi başladı?" Dedim. Belimden tutarak ilerletmeye başladı. Yürürken konuşmaya başladık. "Evet sanırım bende de başladı. Naeun seninkisi öncekinden daha şiddetli miydi? Yoksa aynı mıydı?" Dediğiyle düşündüm.

"Diğerinde sadece ilk başta küçük adım sesleri duydum,sonra koşuşma sesleri,en son da büyük bir patlama sesi oluştu....." Sözümü kesti. "Evet bende de bunlar oldu az önce." Dedi bende birşey demeden devam ettim. "... Ama şimdikinde birkaç fısıldama ve birkaç görüntü geldi ama bulanıktı ne olduğunu anlamadım. Demek ki yavaş yavaş şiddetlenecek." Banklardan birine oturduk. " Sanırım öyle olacak." Dedi. Ona doğru dönüp gözlerimden akan yaşlara konuştum. "Jungkook ben çok korkuyorum. Aynı sınıfta değiliz, telefonumuz yok. Ben senden bir adım öndeyim ve ilk şiddeti ben yaşayacağım." Sarıldı, sıkı sıkı sarıldı.

"Bende çok korkuyorum. Dayanmamız lazım. Müdürle konuşup sınıfımı değiştirmeye çalışacağım. Tamam mı? Korkma ben hep yanında olacağım." Dediğinde kalbim bağımsızlığını ilan etti. "Teşekkür ederim." Dedim gülerek. Beni omuzlarımdan tutarak biraz kendinden uzaklaştırıp o da güldü. Biranda gülüşü durgunlaştı.

"Naeun seni öpebilir miyim?" Dediğinde şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı. "Ne?" Dedim sadece. O ise bana yavaş yavaş yaklaşmaya başladı. Ben ise aklıma gelen şeylerle biranda ayağa kalktım. "Üzgünüm. Sen başkasını seviyorsun,beni öpemezsin. Sevdiğin kişiyi öpmen gerek. Eğer beni öpersen ben....ben...ben,ben seni sevdiğim için ve sen beni sevmediğin halde öptüğün için biterim. Seni beni sevdiğin zaman öpmeni istiyorum. Hiçbir zaman sevmesen de sorun değil. Ama beni sevmeden öpme lütfen." Dedim gözlerimdeki yaşlarla birlikte.

Kafası eğikti kısık bir sesle konuştu." Seni sevmediğimi nereden biliyorsun?" Dediğinde tam olarak duyamamıştım. "Efendim?" Diyip bekledim. Biranda hızla ayağa kalkıp üstüme üstüme geldi. "Seni sevmediğimi nereden biliyorsun!? Dedim." Bağırınca korkup ağzımdan bir hıçkırık kaçırdım. "Seviyor musun ki?" Dedim korkuyla.

Biraz bekledi ve o anda zil çaldı. "Haklısın sevmiyorum." Diyip ilerlemeye başladı. Bende arkasından bakakaldım. Daha fazla ağlamaya başladım artık kendimi durduramıyordum. Gözyaşlarım bir türlü bitmiyordu. Banka oturup ayaklarımı kendime çektim ve kollarımı da üstüne koyup kafamı da kollarımın üstüne koyup ağlamaya devam ettim. Bitmiyordu. Geçmiyordu. Gözyaşlarım bitmek bilmiyordu.

Bir süre sonra uyuyakalmışım.

Jungkook'un ağızından

Naeun'ın dediklerine sinirlenip oradan uzaklaştım. Ama ağlıyor olduğunu bilmek canımı yaktığı için bir süre sonra geri döndüm.