YANLIŞ NUMARA |JJK| • |SNE|

BÖLÜM 36

Sabah uyandığımda Jungkook'un güzel yüzü ile karşılaştım. Onu cidden özledim. Burnu, ağzı, gözleri, kaşları,kirpikleri,kulakları,benleri, ayakları,bacakları..... Herşeyini çok özlemiştim ve her zerresine deli gibi aşıktım.

Yatakta hafif bir şekilde yavaşça yükselip yanağına küçük bir buse kondurdum. Kıpırdanıp yavaşça gözlerini açmaya başladı. "Günaydın sevgilim." Diyince genişçe sırıttım. "Sanada günaydın aşkım." Dedim ama bir türlü yüzümdeki sırıtma gitmiyordu. Jungkook yatakta biraz diklenip sırıtarak meraklı bir şekilde bana bakmaya başladı. "İyi misin Naeun?"

"Evet. Çok iyiyim. Niye ki?" Dedim hâlâ aptal gibi sırıtırken. "Sabahtan beri aptalca sırıtıyorsun da ondan." Bir anda ciddileşmiştim. O da bana korku ile bakıyordu. Sinirli suratım ile ona yaklaştım. O ise korku ile geri geri gidiyordu. Bir süre sonra da fazla geri gidemeyince durdu. Bende azıcık daha yaklaşıp durdum. Kafa atar gibi yapıp yanağına bir öpücük kondurup yataktan hızla gülerek kalktım.

"Ya ama sen çok tatlısın. Dayanamıyorum ki." Diyince Jungkook'ta ayağa kalktı gülerek. "Sende çok tatlısın aşkım. Ama buraya gel cezan var." Eli ile gel işareti yapıyordu ciddi bir şekilde. "Neden cezam var ki?" Dedim şaşkın bir şekilde. "Çünkü beni korkuttun. Hemde bana güvenmedin ve kendine zarar verdin." Yavaşça yanına yaklaştım. Yatakta oturuyordu,bende önünde durdum. Kafamı indirmiş parmaklarım ile oynuyordum. Yüzüm asılmıştı. Jungkook bir anda belimden tutup bacaklarına oturttu beni. Ben hâlâ kafam eğik parmaklarım ile oynuyordum.

Tırnağımı çok yıpratmış olacağım ki Jungkook durayım diye,ellerimi tuttu. "Ne oldu durgunlaştın?" Diyince kafamı kaldırıp ona baktım ve hemen boynuna sarıldım. "Özür dilerim aşkım ama sana güvenmemek söz konusu bile değil. Sadece neler olduğunu anlamamıştım ve delirdim. Cidden özür dilerim. Hem seni çok seviyorum ve güveniyorum ben, bundan şüphe etme sakın. Seni çok özledim." Diyerek daha sıkı sarıldım. "Biliyorum aşkım biliyorum. Bende özür dilerim." Yanağımı öpüp gülümsedi. "Önemli değil aşkım." Diyip bende gülümsedim.

"Naeun sana herşeyi en başından anlatacağım." Diyince dikkatle ona bakıp kafa salladım. "EunHe ve kardeşi geldiği ilk zaman hani sen ve ben birşeyler duyup görüyorduk ya. İşte onları EunHe yapıyormuş. Nedeni de şu. Sen delirdiğini zannedip ona gidecektin ve böylece senin kahramanın olup seni kendisine aşık edecekti. Meyve suyuna kattığı birşey ile bunu gerçekleştiriyormuş. Bende meyve suyundan içtiğim zaman o yüzden o şeyleri duydum,sende." Ağzım açık bir şekilde onu dinliyordum. Devam etmesi için kafa salladım.

"Daha sonra sen Kore'den geldiğin gece su içmek için kalktığın zaman,ben telefon ile konuşuyordum hatırlıyor musun?  İşte orada EunHe beni aramış ve sana ve diğerine birşey yapmak ile tehdit etmişti. Onun dediklerini yapmamın sebebi ise Naeun,EunHe bir deli. Ama mecaz anlamda değil. Gerçek anlamda. Ruhsal bozuklukları olan bir çocuk ailesi ile görüştüm. Bu yüzden her şeyi yapabiliyormuş ve bende korktum sana birşey olmasından, sizlere birşey olmasından o yüzden de onun istediği gibi sana kötü davrandım,uzak durdum ama daha fazla dayanamadım ve tekrar seninle oldum. Ama onun bu işten haberi yoktu. Daha sonra sende onların ailesine ait olan şirketten dizi teklifi alınca sinirlendim senin gitmeni istemedim. Bu yüzden istemedim. Sana orada birşey yapabilirdi. Daha sonra onu ikna edip seni korumak için bende dizide oynamaya karar verdim. Daha sonra da seninle olaylar oldu işte. EunHe çıktığımızı anladı ve seni kaçırdı. Gerisini biliyorsun." Diyince kafa salladım şok içindeydim. Ne diyip,ne yapacağımı bilmiyordum.

"Peki sen EunHe nin ailesini nereden tanıyorsun?" Diye sordum. Gülümseyip konuştu. "Birgün sahilde bir küçük kız çocuğu ile konuştuk falan oradan sonra da sen kaçırılınca bana 'EunHe'nin kardeşi olduğunu ve onun seni kaçırdığını ve seni Busan'da ormanlık bir alandaki depo da tuttuğunu' söyledi. O kız çok tatlı abisi gibi değil. Ailesi ile de bir gün buluşup EunHe ile ilgili konuştum. Daha doğrusu dün konuştum." Diyince kafa salladım. Cidden çok karışık şeylerdi bunlar. Bir türlü kafam almıyordu. Neden biz? Herşey neden bizi buluyor ki? Biz mutlu olamayacak mıyız?